Selim i arkamda bırakıp gelmemin üzerinden günler geçmişti Gerginliğim gün geçtikçe artarken Özcan a sırnaşamasın diye uyku ilaçlarıyla uyutuyor, onunla inanılmaz bir gece geçirdiğimize ikna ediyordum Vaktim gün geçtikçe azalırken elimde hiç bir şey yoktu Evin altını üstüne getirmiştim Ama ne babamın suçlarını kanıtlayacak ne de Özcan ı benden uzak tutacak bir şey bulamamıştım

Geriye sadece bir yer kalmıştı Oraya gitmeden önce eczaneye uğrayarak son günlerdeki merakımı gidermeye çalıştım Testimi babamın evinde yapmak yerine avm ye gidip orada yaptım Bu anı onun evinde yaşamak istemiyordum Sonunda çift çizgiyi gördüğümde elim karnıma giderken hoş geldin bebeğim dedim Baban seni öğrenince delirecek

Avm den hızlıca çıkarken merak etme bebeğim seni ne olursa olsun koruyacağım diyerek arabaya geçip gaza yüklendim Yıllar sonra korkunç olayı yaşadığım depoya geldim Belki benim de geçmişim ile yüzleşerek hayatıma devam etmem gerekiyordu

Deponun kapısını ittirerek girdiğimde işte oradaydık Ben ve benim üstümde beni zorlayan Özcan Direnişim, bağırışlarım, kafasına vurup kaçışım Hepsi karşımdaydı Kendimin bu anda kaybolmasına izin vermezken hemen deponun altını üstüne getirdim Sonunda bir kasa buldum Babam için tüm özel tarihleri denedikten sonra Özcan ın aramıza katıldığı tarihi seçmesi de mide bulandırıcıydı Sonunda kasayı açabildiğimde tüm kanıtlar dosyalar bana bakıyordu Hepsini toplayarak çantama tıkarken anlaşılmasın diye kasayı kapatıp depoyu düzenledim Benden şüphelenmemeliydiler

Çıkmak için arkamı döndüğümde yine karşımda Özcan vardı Refleks olarak elim karnıma giderken, pis gülüşlerinden birini sundu "Demek ki bebeğim geçmişimizi yad etmek için buraya gelmiş" diye bana yaklaşırken gerilmiştim "Babam beni bekliyor Özcan Akşama nasıl olsa görüşürüz" dediğimde beni takmayarak üstüme gelmeye devam etti Duvarla onun arasında sıkışırken "günlerdir beni oyaladığını biliyorum Defnem Senin bu hallerin seni daha çok istememe sebep oluyor" dediğinde onu ittirip uzaklaştırma çalıştım ama ne mümkün

Ellerimi tepemde birleştirirken bacaklarımı okşuyordu "O kadar güzelsin ki Defne Seninle ilgili o kadar çok hayal kurdum ki Biraz sonra seni tamamen hissedeceğim ve bu beni çıldırtıyor" dedi Gözlerimden yaşlar akarken Özcan ellerimi bırakarak yüzümü avuçlarının içine aldı "hişt canımın içi ağlamak yok Biraz sonra sende istediğini anlayacaksın" derken başımı çevirmemle boynumu öpmeye başladı Ben tam başına geçirecek bir şey bulmuş vuracakken bir anda üstümden alındı

Gözlerimi açtığımda Selim Özcan ın üzerine çıkmış öldüresiye dövüyordu Kendime geldiğimde yanlarına koşarak Selim i durdurmaya çalıştım O arbedede bacaklarımda hissettiğim sıcaklıkla aşağıya baktığımda kanı gördüm Bebeğim daha bizim olamadan gidiyordu

Selim diye seslendiğimde sonunda kendine gelerek bana baktığında kanı gördü Gözlerim dolarken "Selim bebeğim" diyebildim Selim beni hemen kucağına alırken hızlıca yürümeye başladı Volkan ve diğerlerine emirler yağdırırken arabaya geçtik Beni kucağına çekerken "dayan güzelim Biraz sonra hastanedeyiz" dedi Ben ağlamaya devam ederken "Selim ne olur ona bir şey olmasın" dedim "Daha onu sana söyleyemedim bile Onu koruyamadım Selim Ne olur ona bir şey olmasın" diye sürekli tekrar ettiğimde Selim saçlarımı okşayarak "merak etme güzelim Buna izin vermeyeceğim O da bizim kadar güçlü olduğuna göre bizi bırakmayacaktır" dediğinde bile rahatlayamazken lütfen diyordum lütfen

Belli bir süre sonra yavaş yavaş hissizleşirken, canımın çekildiğini hissediyordum Başım ve elim aynı anda düşerken koca bir karanlığa hapis olmuştum Selim "Defne gözlerini aç ne olur Beni bırakma Defne" diye bağırırken "ben sensiz yapamam Defne Nefes bile alamam" diye devam etti Sayısız kere ismini söylerken, belki de beraber olabilmeleri için çok geçti

****

Güven ile olabilmeyi o kadar çok istiyordum ki Korkmak yerine onun yanında olup olacakları görmek istiyordum Beni nasıl seveceğini, nasıl sarıp sarmalayacağını hissetmek istiyordum

Gözlerine baktığımda kendimi gördüm Bana olan büyük sevgisini, korkusunu Elini tuttuğumdan beni kendine çekerken kollarına alıp sarıldı "Teşekkür ederim güzelim Seni sevmeme izin verdiğin için teşekkür ederim" dedi

O an evimi bulduğumu hissettim Ne kadar çabalarsam çabalayayım, hangi yoldan gidersem gideyim hep eksik olacaktım Ait olduğum yeri arayacak, sürekli yaprak gibi savrulacaktım Güven sevdiğim adam, ailem, her şeyimdi

Minik fasulyem ile beraber kendi ailemi kuracaktım Artık kendim için yaşayacak, tüm engellerimi ezip geçecek, sevdiğim adamın elini tutacaktım Artık Güneş Kaya olarak yaşamaya hazırdım

Güven in kollarından çıkarak göz göze geldiğimizde eli ile yanağımı okşarken "çok solgun gözüküyorsun güzelim Ayrıca çok da zayıflamışsın" dediğinde kendine hiç bakmış mıydı acaba Hemen beni en yakın restorana götürürken midemi rahatlatacak hafif bir yemek seçmiştim Yemek kokuları bir kaç kere midemi ağzıma getirse de kendimi ve fasulyemi sakinleştirmeye çalıştım

Güven ile el ele göz göze oturuyorduk Bir ayın sonunda tüm yaşadıklarımıza rağmen Bunu bozacak şey fasulyem olsa bile şuan uslu durmalıydı

Güven bu bir ayı sorduğunda ne diyeceğimi bilemedim Yaptığım hiç bir şey yoktu aslında Sadece hayatta kalmıştım Güven "asıl nerede kaldın diye sormalıyım" diye ekledi Annemin atölyesini ve kaldığım yeri söylediğimde "en azından daha güvenli ve rahat edebileceğim bir yerde kalsaydın" diyerek kızdı

Kaşlarım çatılırken "kalabileceğim en uygun yer orasıydı Herhangi bir pansiyona gitsem hemen bulunurdum Ayrıca çok kaliteli bir yerde kalmayacağım için belaya bulaşma ihtimalim fazlaydı Atölye de ihtiyacım olan her şey vardı ve annem beni koruyormuş gibi hissettim" dediğimde Güven pansiyonda olabilecekler yüzünden gerilmişti

"Bundan sonra seni gözümün önünden ayırmayacağım" dedi Bende bunu büyük bir memnuniyetle kabul ettim Yemeklerimiz geldiğinde rahatlamanın vermiş olduğu büyük açlıkla silip süpürdüm Gözüm tatlılara takılırken Güven gülümsedi "Hangisini istersin" sorduğunda "kabak tatlısı" diye atladım Güven hemen isterken "demek ki meyveli pastadan sonra kabak tatlısını seviyorsun" dedi Gülümsemem genişlerken başımı salladım "Şerbetlilerde de tulumba Baklavayı çok nadir yerim" dedim Aklında bulunsun ne olur ne olmaz Fasulyem zor zamanlar yaşatabilir Aklıma yeni gelmiş gibi "cebinde de çikolata bulundurursan on numara olur" dedim Güven anlam veremese de sesini çıkarmadı

Yemekten sonra eritme amaçlı bir tur attık Artık evimize döneceğimizi bildiğim için Defne ve bize hediyelik aldım Güven bugünleri hatırlamak için hatıra olmasın dese de dinlemedim Bebek eşyaları beni kendine çekse de kendimi durdurdum Şimdi değil her şey tam olduğunda söylemek istiyordum

Atölye ye geçtiğimizde Güven dolaşırken bende eşyalarımı topladım Fazla eşyam olmadığı için kısa sürede bitmişti Yanına gittiğimde "annen gerçekten bu işte çok iyiymiş" dedi Başımı sallarken "ilk olarak annemin anısına bir sergi açmak, sonrasında kendim için bir sergi açmak istiyorum Bunun için çok çalışmalıyım" dedim

Artık hayatımda hedeflerim ve ailem vardı Atölyeden çıktığımızda denizi gören çok güzel bir otele yerleşmiştik Neden eve gitmediğimizi sorduğumda fırsattan istifade bir iki gün tatil yapmak istediğini söyledi Bu fikre bayılırken akşam kahvemizi içmeye gittik Güven kahve içerken bende salep içmeyi tercih etmiştim Güven benden uzak olmaya dayanamayarak yanıma gelip oturdu Beni kollarına alırken hem Güven in sıcaklığını, hem de denizin tadını çıkarmıştım

Odaya tekrar geldiğimizde ise ikimizde yıllarca büyük bir yükün altında kalmış gibi yorgunduk Ona rağmen Güven kapıyı kapatır kapatmaz beni kapı ile arasında sıkıştırarak öpmeye başladı Karşılık verdiğimde öpüşü derinleşirken yıllardır hasret kalmış gibiydi Üstümden elbisemi çıkartıp atarken "seni o kadar özledim ki O gün yatakta tek başıma uyandığımda dakikalar önce sıcaklığımızdan yanan yatağın nasıl soğuduğunu tahmin bile edemezsin Bir daha beni yarım bırakma" dedi Gözlerim dolarken kollarımı boynuna dolayarak dudaklarına yapıştım

Güven beni kucağına alırken yatağa götürüp sırtımın yatakla birleşmesini sağladı Aramızdaki tüm engelleri etrafa saçıldığın da bu gecenin nasıl biteceğinin sinyalini vermiştik Bedenlerimiz tek beden olup zirveden dağılarak düştüğümüzde Güven beni kollarına alarak alnıma masum bir öpücük kondurdu "Seni çok seviyorum Güneşim" diyerek gözlerini kapattı

Sabah ilk ben uyanırken Güven i izledim Karşımda küçük bir çocuğun masumluğu ile uyuyordu Yanığını okşadım Saçları ile oynadım Uzun bir süre aklıma kazıdığım yüzüne baktım "Her zerremi sevdin ise uyanabilir miyim" derken ilk baş kızsam da koca bir gülümseme sundum Güven dudaklarımdan masum bir öpücük çalarken veda ettiğim günü telafi ediyorduk

Güven "duş alsam iyi olacak Sonra sana banyoyu hazırlarım Seslenince gelirsin güzelim" dediğinde başımı sallayarak onayladım Güven ayağa kalkıp ilerlediğinde bir anda "hamileyim" dedim