Güven in donup kalmasıyla üzerime gömleğini giyerek kalktım Önüne geçerken kolunu tutarken soru dolu bir ifade ile "Güven" dedim Boş bakışları beni bulurken "ne dedin sen" dedi Bu sorusu beni germeye yetmişti İstemiyor muydu yani Gözlerim dolarken "hamileyim" dedim

Güven in yüzünden tüm duygular akıp giderken, yüzü aydınlandı Sanki yanlış duymuş gibi "hamilesin" dedi Başıma sallarken gülerek sarılıp döndürmeye başladı Durduğunda beni yere indirirken dudaklarıma baskılı tatlı bir öpücük bıraktı

"Sen nasıl bir şeysin böyle Beni daha ne kadar mutlu edebilirsin Bana resmen hediyesin Güneş Teşekkür ederim" dedi Ben yine de "istiyorsun yani" dedim Güven ciddileşirken "nasıl istemem güzelim Senden benden bizden bir parça Bir mucize Allah ım baba oluyorum Güneş" diyerek bir kez daha sarıldı "Seni çok seviyorum Güneşim Seni seviyorum"

Güven benden zorlukla ayrılırken banyoya geçti Kısa bir duşun ardından sakallarını keseceğini söylerken "sadece düzeltsen olmaz mı" demiştim Kirli sakal ona yakışıyordu Beni dinlerken benim için banyo hazırlamıştı Bir bebekmişim gibi benimle ilgilenirken beni giydirmiş, saçlarımı kurutup taramış, bana sayısız öpücük vermişti

Nikahımız kıyılırken imza için defteri önüme atan Güven ile bu hale geleceğimizi kim bilebilirdi ki Güven kahvaltıya inmek yerine odaya söylerken ne kadar itiraz etsem de kabul edilmemiş, "içime dert olan bir şey güzelim Lütfen izin ver " demişti Kahvaltıyı tepside yatağa getirirken bunun tadını çıkardım

Güzel bir kahvaltı sonrasında sahile yürüyüşe çıktık Hava soğuk olduğu için birbirimize su atamasak da çıplak ayakla yürüdük Kalbimizin sesiyle dans ettik Kumda sarmaş dolaş oturduk Tüm dünyadan tüm olanlardan uzak sadece birbirimizin tadını çıkardık

Güven beni bacaklarının arasına alarak otururken sırtımı ona yaslamıştım Ellerimiz karnımda birleşirken şimdiden fasulyemin çok şanslı olduğunu düşünüyordum Onu çok seven bir anne babaya sahip olacaktı

Yemek için ayaklandığımızda bir mekana gitmek yerine sahilde yürümemiz dikkat çekse bile aldırmadım Belli bir yerden sonra mumlu bir yol bizi karşılarken yüzümdeki gülümseme büyüdü El ele yürümeye devam ederken bir masaya geldik Yemeklerimiz çoktan hazırdı

Güven in sandalyemi çekmesiyle otururken oda karşıma geçti Hadi başlayalım diyerek yemeği gösterirken ben sadece ona bakmayı tercih etmiştim Göz göze gelmemizle kendime gelirken "böyle yaparsan şımaracağım şimdiden söyleyeyim" dedim Güven gülümseyip elimi tutarken "benimde amacım o zaten güzelim Hayatında hiç şımarmadığın kadar şımartacağım seni" dediğinde her şey o kadar güzeldi ki

"Tüm bunların bir rüya olmasından korkmaya başlıyorum" dedim Güven yerinden kalkıp saçlarımı koklayarak öperken "tüm bunlar hiç olmayacak kadar gerçek güzelim Biz gerçeğiz" diyerek yerine oturdu Benim ise asıl aklımdan geçen eve gidince ne yapacağımızdı Tüm yaşananlar gözlerimizin önüne gelirken, tüm kaos bizi içine çekerken ayakta kalabilecek miydik Geçmişi sarıp yine de iyi ki diyerek devam edebilecek miydik

Korkularım kasıklarımda minik bir sancıya dönüşürken karnımı tuttum Merak etme bebeğim dedim Seni bizi koruyabilmek için her şeyi yapacağım

Güven karnımı tutmam ile "bir sorun mu var" diye sorduğunda hayır anlamında başımı salladım "O da mutlu olduğunu söylüyor" dedim Kocaman gülümsemem ile Bu sözüm Güven in de yüzünü aydınlatırken yemeklerimize devam ettik

Yemekten sonra hemen dönmemek için biraz daha oturduktan sonra Güven in gelecekten bahsetmemesi dikkatimi çekse de üstünde durmadım Belki de o da benim gibi şuanı yaşamak istiyordu

Mutlu haberi vermek için Defne yi aradığımda bir gariplik olduğunu anlamıştım Bize sevinse bile babamın evindeydi ve tüm soruları geçiştiriyordu Onunda benim gibi zamana ihtiyacı olduğunu düşünerek üstelemedim Bana göstermiş olduğu anlayışı şimdi ben ona göstermeliydim Dikkat etmesini, gerekirse yanına gelebileceğimi söyleyerek telefonu kapattım

Güven in telefonundan aradığımız sonradan aklıma gelirken uçak moduna aldığım telefonu açtım Açar açmaz Güven ve Defne den sayısız mesaj gelirken Selim in mesajlarını görmek beni duygulandırmıştı Demek ki gerçekten bir ailem vardı artık

Güven in mesajlarını sonra okumayı tercih ederken telefonu göstererek "sayısız ilan ı aşkın mesajı var mı" diye sordum Güven gülümseyerek yanıma geldi "Çok daha fazlası" diyerek dudaklarıma kapandı

****

Defne nin hareketsiz vücudu beni her dakika ölüme biraz daha yakınlaştırırken sonunda hastaneye gelmiştik Defne kucağımda hızlıca inerken bağırıyordum Sedyeye yatırdığımızda "hamile" dedim "Çok kan kaybetti Bilinci de kapalı" hızlıca müdahale odasına alınırken kapılı kapılar ardında kalmıştım Üstüm başım, ellerim Defne nin kanı içinde Volkan yıkamamı söylese de ona aldırmıyorum Defne den iyi bir haber almadan bir adım bile atamazdım

Kafamı duvara yaslayıp beklerken kafamı vurmamak için direniyorum Eczaneden çıktıktan sonra onu durdurmalıydım En kötü alışveriş merkezinden çıktıktan sonra durdurmalıydım Eczaneden alışveriş merkezine geçerken merkezin lavabosunda oyalanması bir tesadüf olamazdı

Onun istediği olsun diye karşısına çıkmamak tamamen aptallıktı Depoya gelirken ışıklar yüzünden izini kaybetmem, ceza yemeği göze alarak geçmemem aptallıktı Ben onu koruyamamıştım Şimdi içeride hem kendi hayatı hem de bebeğimiz için savaş veriyordu Benim tek yapabileceğim ise elim kolum bağlı bana dönmesini beklemekti

Kaç saat geçmişti Kaç gün belki de ay bile olabilirdi Sonunda doktor içeriden çıktığında zor bir müdahale olduğunu hastanın çok kan kaybettiği için güçsüz düştüğünü yine de bebek ile hayata inatla tutunduğunu söylemişti Bu gece ikisi için de önemliydi Zorlukla görüşmek için iki dakikalığına izin alabilmiştim

Lavaboya gidip elimdeki kanları temizleyip kendime çeki düzen verdim Defne beni bu halde görürse üzülürdü Yanına gittiğimde sanki mümkünmüş gibi yatak da daha da küçülmüştü Yüzü bembeyaz, elleri buz gibiydi Ellerini tutarak ısıtmak istedim onu Üşümesin istedim

"Defne" dediğimde boğazım düğüm düğümdü "Doktor ikinizin de inatla hayata tutunduğunu söyledi Zaten senden başka türlüsünü beklemek aptallık olurdu Seni bekliyorum güzelim Tam kapının önünde bana gelmen için seni bekliyorum Beni çok fazla bekletme olur mu Seni seviyorum" diyerek saçını öptükten sonra yüzünü okşayarak çıktım

Ellerimi duvara vurup öylece kalırken Volkan yanıma geldi "Bitmiş Volkan Onun bitmesi beni de bitirir Onsuz olmaz Volkan Onsuz nefes alamam" dedim Volkan destek vermek istercesine omzumu sıkarken çaresizce beklemeye başladım Defne bana gelirdi Ne olursa olsun, nerede olursa olsun Döner dolaşır bana gelirdi

Gün doğarken Güneş ve Güven gelmişti Güneş bana destek olmak isterken ne söyleyeceğini bilemiyordu Hepimizin boğazı düğüm düğümdü ve bunu çözebilecek kişi içerde yatıyordu

Doktor bu gecenin önemli olduğunu söylemişti Bir sorun olmadığına göre atlatmış olmamız gerekirdi

Doktor sonunda kontrollerini yapıp çıkarken "şuan toparlanması için verdiğimiz ilacı kestik Değerleri yavaş yavaş normale dönüyor Sadece kendi isteği ile uyanmasını bekleyeceğiz" dediğinde Defnemin beni bırakmayacağını uyanacağını biliyordum zaten

Defnem beni yarıda bırakmazdı