Gecenin bir yarısı korkusuzca elinde kütüğü savuran kadın ile göz göze geldiğimiz an aşık olmuştum O kadın kim miydi

O kadın savrulan bir gemiydi Ben ise onun için isterse liman, ister huzurlu dalgalar olacak adam

🎶 "Simsiyah gecenin koynundayım Yapayalnız.."

Her çıktığım arbedenin sonunda olduğu gibi yine yeniden kendimi saklandığım köşemde buluyorum

Zifiri karanlık, tüm şehir ayaklarımın altında, ışıklar gözlerimi kamaştırıyor Tüm vücudum yorgunlukla sancırken tüm hücrelerime inat dimdik duruyorum

Tüm yaralarıma bakarak gülümsüyorum Sağ ayak bileğimi burkmamdan dolayı sararken, morarıp şişmemesi için dualar ediyorum Yanağımdaki çiziyi yok etmesi için yara bandını yapıştırıyorum Altında muhtemelen moraracak alanı şimdilik boş veriyorum

Saat kaç, ne kadar zamandır buradayım hiç bir fikrim yok Buradan nereye gideceğimi bilmiyorum Ama eve gitmek istemediğimi biliyorum Ayaklarımı tepeden sallarken çok yakınımdan gelen boğuk sesleri duyuyorum Giderek bana doğru yaklaşırken, ilk defa burada, bu saatte başkaları ile karşılaşma ihtimali ile geriliyorum

Sesler bağırış ve boğuşmaya dönerken merakıma yenik düşerek hafif sekerek yaklaştım Konuşmalardan anladığım kadarıyla biri polis diğeri ise azılı suçlu İkisi de birbirine silah çekerken, birbirlerini pes ettirmek için bağrışmaya devam ediyorlardı

Sonrasında her şey ışık hızıyla gelişti Benim yerden kütüğü almam, suçlunun polisi vurması, benim suçlunun kafasına kütüğünü geçirmem

Kendi yapabildiğime kendim de inanamazken topallayarak polisin yanına gittim Hemen yarasına bakarken bir yandan da konuşuyordum

"Seni vurmasına rağmen adamın kafasını parçaladım Bari seni vurmasaydı Ah yarın ki manşetlerde ismimi görebiliyorum bile"

diye söylenirken karın boşluğuna denk gelen kurşuna baktım Çıkış yarası yoktu ve kan kaybı fazlaydı Ayağımdaki sargıyı açarak güzel ve sıkı bir şekilde sardım Telefonumdan hastaneyi arayarak durumu açıklayıp ambulans istedim

Polis ile göz göze gelirken gülümsemeye çalıştım "Endişelenecek bir durum yok komiser Karın boşluğunda bir kurşun Bununla başa çıkabilirsin bence Gözlerini sakın kapatma" dedikten sonra gökyüzünü parmaklarımla gösterirken "yıldızları izle Birazdan burada olurlar" diyerek suçluya bakmaya gittim

Ondan çok kendi hayatım endişe vericiydi Adamı öldürdüysem bilmem gerekiyordu Yavaşça yaklaşarak nabzına baktım Atışlarını duyduğumda rahat bir nefes aldım Kafasının arkasına baktığımda kan yoktu Sadece bayılmıştı demek ki Komiserin yanına giderken siren sesleri duyuldu

Sonunda diye düşünürken ambulanstaki arkadaşlarla merhabalaştım Beni genelde garip durumlarda gördükleri için garipsemediler Hızlı bir şekilde ikisini alırlarken daha güvenli olan komiserin yanını seçtim

Hızlıca hastaneye vardığımızda nöbetçi arkadaşlar bizi bekliyordu Onlara detay verirken hızlıca sekerek ilerledim Komiser ameliyata alınırken suçlu müdahale odasına alındı Başında büyük ihtimal komiserin arkadaşları beklemeye başladı

Benimde o arada yaralandığımı düşünüp yardım etmeye çalışsalar da kendim hallederim dedim Topallayarak ortalıktan çekilirken duş aldım Ayağımı tekrar sarıp ayna da görüntüme baktım Yüzüm beklediğim gibi morarmaya başlamıştı Sayısız kere kapatıcılarla durumu kurtardığım için görmelerini rahatsız etse de en azından bir kaç kişi görmüştü Morluğu kapattıktan sonra tekrar kendime baktım

Dalga dalga belime dökülen saçlarım, büyük siyah gözlerim, uzun zamandır sakladığım gamzelerim, kırmızı dudaklarım Dünya güzeli olmasam da bir al benim vardı Bunun bana biraz da mutluluk, huzur getirmesini isterdim

Hastanede ki favori köşemde de biraz oyalandıktan sonra komiser ameliyattan çıkmış, ben ifademi vermiş, suçlunun gidişini izlemiştim Bana bakışlarını beğenmesem de azılı bir suçluyu sessizce neşteri göstererek tehdit etmiştim Artık üzerinde etkili olabildiysem ne mutlu bana

Komiseri kontrol ettikten sonra acildeki işimin başına geçmiştim Evet şuan delice geldiğini biliyorum ama ben bir doktorum Hem de acil bölüm şefi Bir gece de tüm bunları yapabiliyorsam acilde neler yapabiliyorum siz düşünün artık :)

Mahşerin dört atlısının vaktinden önce geldikten geldiklerini gördüğümde haberin çoktan onlara uçtuğunu anlamış oldum

"Bir gün kalbime indireceksin" dedi Kalp doktorumuz Ay savaşçımızSelin

"İnsanları bayıltmak benim işim" dedi Anestezi uzmanımız ŞehrazadEylül

"Ben insanların kafasına kütükle vur diye doğurtmuyorum" dedi Kadın doğum doktorumuz PollyannaDünya

"En ne yapalım Acilde ki ekşın da yaşıyorum hayatı" dedim Küçük deniz kızı olan bende Bana kocaman sarılırken mahşerin dört atlısı bir araya gelmiş oldu

Kızlar ile aynı okulda okumuş, hastanede ilk Selin ile bir araya gelirken kızlarda peşinden gelmişti Selin ile tam bir kardeşmiş gibi olsak da kızlarla da kopmayan bir bağımız oluştu Okulda da mahşerin dört atlısıyken, burada da ismimizi kısa zamanda duyurmuştuk Aramızda sadece Dünya nın aşktan yana kalbi kırılmışken dünyalar güzeli Öykümüz bize katılmıştı Biz ise aşktan tamamen uzak durmuştuk Sanki Dünya ile bizim de kalbimiz kırılmıştı

Üçü de aynı evde yaşıyorlardı Beni de ara ara yanlarına almak isteseler de kardeşim Defnemi kurt abim Çınar ve canavar babamın yanında bırakmak istemediğim için ayrılamıyordum Belki bir gün...

Bir de şuan burada olmadığına göre daha haberleri duymamış olan manevi abim Ömer vardı Kendimize kan bağı olmasa da kalp bağı ile bir aile kurmuştuk

Üstlerini değişip kahvelerimizi aldığımızda güne hazırlanmak için köşemize çekildik Kızlar detayları sorarken, nasıl pusuda bekleyip, uçup konduğumu anlattım Tabi yeni bir hikaye yazmış gibiydim ama yapacak bir şey yoktu Hatta ayağımın da o sırada burkulduğunu düşündüler ki bu da benim işime geldi

Anlatmayı zirvede bırakıp ayrılırken kızlar isyan etse de pek üstünde durmamaya çalıştım Komiseri kontrol için giderken yoğun bakımdan çıkmış, odaya alınmıştı Kısaca dosyasına bakarken herhangi bir sorun olmadığını gördüm Hayati tehlikesi yoktu Sadece uyanmasını bekliyorlardı

Tam odadan çıkacakken hissettiğim kıpırdanma ile komisere doğru baktım Yavaş yavaş gözlerini açıyordu Baş ucuna giderek "komiser hastanesin Kendini nasıl hissediyorsun Olanları hatırlıyor musun" diye sordum Onun yerine suçlunun kafasına vurduğuma göre hafıza kaybı olmaması lazımdı

Yavaş yavaş kendine gelirken bana doğru baktı "Sen" dediğinde "evet" dedim "O gece uçan acayip kız benim" diyerek gülümsedim Komiser bana inanmayan gözlerle bakarken "seni vurulmadan yetişemedim Batman değilim sonuçta" diye tekrar gülümsediğimde kesin deli olduğumu düşüyordu

"Her şey yolunda merak etme Kurşun zaten boşluktaydı Çıkarıldı Hayati tehliken yok Bu geceden sonra çıkartırlar" dediğimde "doktorsun bir de ha" dedi "Hastane senin gibi birini çalıştırdığına, Psikoloji bölümünden kaçmadığına emin misin" diye sorduğunda kalbimi tutarak "şimdi kalbimi kırdın işte Kırıp dökmenin dışında, acilde uçuşlarımda meşhurumdur" diyerek alaya aldım

"Neyse hasta ziyareti kısa olur Suçluyu arkadaşların götürdü İfademi verdim Sana iyi bakacaklarına eminim Ama bir sorun olursa acilde beni bulabilirsin" diyerek çıkacakken "beyaz önlük" seslendi Döndüğümde "teşekkürler Eğer uçmasaydın, ikinci kurşun kalbimi hedef alacaktı" dedi "Önemli değil komiser Hayat kurtarmanın her yolu benden sorulur" diyerek çıktım odadan

Acile giderken etraf sessizdi Bu sayede sıkıcı evrak işlerini yapabilirim diye düşündüm Bugün nöbetçiydim ve dün gece de uyumadığımı düşünürsek gece zombiye dönüşecektim

Emin adımlarla ilerlerken kafam birine çarptı İki adım gerileyip baktığım nefesini veren Ömer abimi gördüm "Bir gün cidden beyin kanamasından gideceğim" dedi Ünlü beyin cerrahımız Ona gülerken "sen kendi beynini bile iyileştirirsin lütfen" diyerek kocaman sarıldım

"Daha önce seninle aynı hastanede çalışmak için çabalamalıydım Geç kalmışım Zapt edemiyorum baksana" dediğinde "sınır tanımaz biriyim Bu yüzden doktor oldum unutma" diyerek yanından ayrıldım

Evet doktor olmak için doğmuş gibiydim Herkesin kaçıştığı acili seçme sebebim ise buradaki dinamikti Ameliyatlara girmesem de insanlara ilk dokunan kişi olmak istedim İlk elimi uzatan Ben böyle düşünürken hastanedekiler geldiğim konum da torpil olduğunu düşünüyorlardı Yıllarca yaptıklarımı bir anda çöp yaparlarken, arkamdan fısıldaşıyorlardı Kendimi ispatlamak ve ben bunu hak ettim demek için parçalanıyordum Sadece hastane yönetiminin benim hakkımda böyle düşünmesi yeterli iken neden insanların fısıldaştığı, üstüme geldiği kabuslar görüyordum ki

Elimde kahvem bilmem kaçıncı dosyayı doldururken acil bir anda karşıtı Bir zincirleme trafik kazası olmuştu Acil bir anda dolarken benim klasik bağırışlarım duyuldu

Hemen tomografiğe alalım

Asiye hanım hamile Dünya hanımı çağıralım

Hemen Ömer beyi çağıralım

Acili belli bir süre inlettikten sonra her şey kısmen normale döndüğünde nefes alabildim Kızlar beni acımasızca nöbetimde bırakırken attığım estetik dikişleri bitirdikten bir kaç yara sardıktan sonra gece yarısı olmuş, sessizliğe gömülmüştük Hastanenin bahçeyi gören köşesine kahvem ile geçerken derin bir nefes aldım

"Gerçekten doktorsun" diye bir ses duyduğumda yaka kartıma bakan komiseri gördüm Gülerek "eğer karşılaşacağımızı bilsem kafamı renkli tokalar takar seni deli mi doktor mu diye düşünmeye iterdim" dediğimde o da güldü

"Kahve?" diye sorduğumda başını sallamasıyla yakınlardaki sandalyeyi getirip onu oturttum Soğumuş kahvemi döküp komiserin favorisi ve hiç sevmesem de uzun gece için içmek zorunda olduğum kahveyi hazırladım

Elimde kahvelerle ona doğru yürürken bir an durup ona baktım Normalde bu an aşk ya da kalp atışlarıyla ilgili bir düşünce geçmeliydi ki bunları benden bekleyemezsiniz Ama büyük bir kayaya tosladığımı hissediyordum