"Böyle bakma

Nasıl bakıyorum

Her şeyden vazgeçmiş gibi

Çünkü artık her şeyden vazgeçiyorum"

Araba ile eve geçerken komiser "Ömer Berke'nin abisi mi" diye sordu "Evet" dediğimde "karakterli adammış Kardeşi olmasına rağmen senin yanında oldu Kardeşini elinden zor aldık" dedi "Abim öyledir" diye cevap verdim Onun yerinde gerçek olan Çınar abim olsaydı beni suçlar Berke'den para koparmaya çalışırdı

Eve geldiğimizde kapıyı kızlar açarken bir anda sandalyeye oturturmuş ve etrafım sarılmıştı İfade verirken bile olmayan ortam şuan buradaydı Uzun ve acılı bir sorgudan sonra moral pastası ve kahvelerle geceye devam ettik Ben şuan tatilde olsam da onlar erken kalkacakları için geç olmadan gittiler Günün yorgunluğu ile odama çekilirken annemin aradığını gördüm Telefonu açar açmaz "Yine ortalığı birbirine katmışsın Rüya" dedi direk "sana kaç defa soyadımızın önemini anlatmam gerekiyor Bu kadar sene sonra Berke'nin yanında ne işin var Hadi bir araya geldiniz şikayet etmek de ne demek Hemen şikayetini geri alıyorsun" dediğinde "bitti mi" dedim sadece

Annem sessizliğe gömülürken "onun bana neler yaptığı, ne halde olduğum umurunda bile değil değil mi Zaten sen beni ne zaman gördün ki Ben seni sürekli korumaya çalışırken ne zaman annem olduğun aklına geldi ki Ben ne zaman senin çocuğun değil de annen olmaya başladım Ne zaman rolleri değiştik biz anne" derken aslında sesli düşüyordum "Şikayetimi asla geri almayacağım anne O hayvan bana saldırdı Babam beni dayaktan öldürse bile geri almayacağım Lütfen sende bir kez olsun annem olduğunu hatırlayıp yanımda ol olur mu" diyerek derin bir nefes aldım Bugün arkamda olan abim, Ayaz ve ekibini hatırlayınca "aslında artık yanımda olman umurumda bile değil Neyi istiyorsan onu yap" diyerek telefonu kapattım

Arkamı döndüğümde Ayaz kapıdaydı "Ben iyiyim" dedim Etrafımdaki insanların daha fazla beni kırıp dökmesini istemiyordum Daha fazla üstlerimde etkisi olsun istemiyordum Ayaz konuyu değiştirerek "neden tehdit mesajlarından bana bahsetmedin" diye sordu Gözlerim anında büyürken "mesajların çeteden gelmediğini biliyordum Tamamen farklıydı Bir de bununla uğraşmanı, bir de bunun için endişelenmeni istemedim" dediğimde yanıma gelerek elimi tuttu "Sana daha geçen gün bileyim ki seni koruyabileyim dedim Rüyam Sen bana anlatmasan da mesaj sesi geldiğinde ki huzursuzluğunu tabi ki anladım Seni uzaktan izliyordum da Sadece böyle bir olayın yaşanacağını ön göremedim Seni koruyamadım" dediğinde dayanamayıp sarıldım "Benim için daha ne yapabilirsin ki Beni gelip alacağını biliyordum Bu yeter" dedim İçimden de yanımdasın ya beni sarıp sarmalıyorsun ya bu yeter dedim

Bir hafta göz açıp kapanıncaya kadar geçerken Ayaz resmen beni pamuklara sarmıştı Yüzümdeki izler geçerken, göğüs kafesimdeki hasar en azından nefes alırken batmıyordu Yüzüm toparlanır toparlanmaz Defnem ve Öykümü görmeye gittim O kadar özlemiştim ki Uzun uzun sarıldım Masal kitabıyla uyutana kadar ayrılmadım

Başka bir akşam kızlar ile restauranta yemek yerken gözlerim Dünya ve Mete arasında gidip geliyordu Ne zaman aralarını yapmaya başlamalıyım diye hesaplamaya çalışıyordum Restaurant çıkışında komiseri görürken beni işe gitmeden eve bırakmak istediğini söyledi Eve gidinceye kadar ikimiz de konuşmadık Evin önünde durduğunda ikimiz de arabadan indik Kötü bir şey söyleyecekti hissediyordum

"Bugün büyük gün" dedi Gülümsemeye çalışarak "Bu geceki operasyon ile bütün şebekeyi çökertip buna bir son vereceğiz Bütün kabus sona ererken büyük bir kutlama partisi verilecek O yüzden bu gece sadece o partide ne giymen gerektiğini düşünmeni istiyorum" dedi Gözlerim dolarken ona sarıldım O bir baş komiserdi Bugüne kadar bir çok operasyona katılmış olmalıydı Ama tüm bunlar boğazımdaki yumruğu gidermiyordu "Tek parça döneceksin" dedim "Tabi ki" diyerek benden ayrıldı

Onun arabaya binişini, bana bakışını ve gidişini izledim Hem de uzun bir süre Eve geçtiğimde aldığım haberin ağırlığı ve günün verdiği yoğunlukla kıvrılıp uyudum Uyandığımda neredeyse gün bitiyordu Oyalanmak için eşyalarımı düzenledim Annemle babam sonunda tatillerinden dönerlerken yarın için annemin elbise yollamasını istedim Boş boş takıldım Kızlara yorgun olduğumu söyleyerek bu gecelik kaçtım

Yine salonda kamp kurmak için harekete geçtim Açtığım filmlere boş boş baktım Kitap okumaya başladığımda yarım saat aynı sayfayı anlamaya çalışınca bıraktım Ne yapsam olmuyordu Saatler sonra zorlukla uyuyabilmiştim O da bölük bölük Sabah olup uyandığımda salonun tavanı ile bakışıyordum Ben salonda uyanmıştım Odamda değil salonda

Bunu anladığımda panikle yuvarlanarak kalktım Odalara, balkona, mutfağa hatta banyo ya bile baktım Sanki gelse saklanacak gibi Bizim hastaneyi aradım gece gelen oldu mu diye Ekibin telefonlarını aradım ama cevap yoktu Tam karakola gitmeye karar verdiğimde anahtar sesini duydum Kapı yavaşça açıldı Karşımda komiseri gördüğümde ağladığımı fark ettim Rahatlama ile bacaklarım gücünü kaybederken dizlerimin üstüne düştüm

Komiser koşup yanıma gelirken "iyi misin" diye sordu Sen geldin ya Sen geldin nasıl kötü olabilirim ki dedim içimden "İyiyim seni göremeyince panikledim" dedim Beni kaldırıp salonda koltuğa oturttu "Bitti mi her şey" diye sordum Gözlerime bakarken cevap vermeyeceğini düşünmeye başlamıştım ki "Bitti" dedi Orada ne kadar öyle kaldık bilmiyorum

Ben "işe gitmem gerek" diye ayaklanırken o da odasına geçti İşe gittiğimde ise tam ihtiyacım olan kaos vardı Yakın hastanedeki bir cihazın arızalanması sonucu oraya gidecek hastaları da üstlenmiştik Ki orası en çok vaka alan hastanelerden biriydi Tüm doktorlar destek için gelirken baş hekim mahcup gözlerle bakarken gülümsemeye çalışarak "merak etmeyin hallederiz Ekip sağlam" dedim Selin kolumu tutarak "iyi misin" diye sorarken "sonra" diyerek geçiştirdim Ben bile nasıl olduğumu bilmezken ona ne diyebilirdim ki

Acil yine benim bağırışlarım ile inlerken sadece kahve ile günü tamamlamaya çalışıyordum Komiser sadece kutlamanın mesajını atarken benim saç baş dağılmış, gözlerimin altında morluklar oluşmuştu bile

Gün sonunda her şey neredeyse normale dönerken kendimi zorlukla eve attım Güzel bir duş alıp kendime gelmeye çalıştım Hazırlanırken ayak üstü bir şeyler atıştırdım Yoksa yığılıp kalabilirdim Basit bir saç ve makyaj ile sonunda hazırdım ama komiseri görmeye hazır mıydım hiç bilemiyorum

Kutlama için bir cafenin arka bahçesi ayarlanmıştı Çok sıcak, tatlı bir yerdi Komiser ile karşılaştığımızda karşılıklı gülümsedik Ekip ile beraber bu belanın bitişini kutladık Artık tehditler, kaçırılmalar, biri takip ediyor mu diye koşmalar bitmişti

Slow bir parça mekanı doldururken çiftler kalkmaya başlamıştı Komiser ekibin ağzına düşeceğini bile bile elini uzatmıştı Gülümseyerek tutarken titreyen vücudumu sarmasını bekledim Kollarında olduğum an sanki etrafımızda herkes hatta müzik bile yok olmuş sadece biz kalmıştık Kokusu sanki yağmur sonrası toprak kokusu gibiydi Huzur verici, sıcacık Bu ister istemez gözlerimi doldurdu

Sonrasında bu romantik hava dağılırken göbek bile atılmıştı Herkes son dönemde fazlaca gerilmiş, gecelerce kafa patlatmıştı Benim yaşadıklarım ortada iken onlar kimler neler yaşamıştı O yüzden bu çok iyi gelmişti Gecenin sonunda pastalarımız gelirken güzel bir sohbet dönüyordu

Murat abi "Rüya kızım seni de ekibe dahil ettik sanırım" dedi "İsterdim ama sabah doktorluk gece göreve çıkmak biraz zorlayabilir" dediğimde "ben ondan bahsetmemiştim ama" dedi komiseri göstererek "bende yok benim uzmanım alanım uçmak, çatılar falan o beni aşar" dedim "Ama ekibinizin doktoru olabilirim Hepinizde numaram olması lazım Gece gündüz gelirim Ama bana ihtiyacınız olmasın mümkünse" diye ekledim Boşboğaz Bora "beraber kalınca da olmadıysa olmaz bu iş" dedi Sözde Ela nın kulağına söylüyor Bende onun kulağına eğilerek "sence kaçırılınca çatıya çıkan biriyle olmak mantıklı mı" diye sordum Bora gülerken "eğer karşında deli Ayaz varsa normal Tam birbirinize göresiniz" dedi Bu beni güldürürken yollarım ona çıkar mı ki Bir gün bir çatıda karşılaşır mıyız diye sormadan edemedim

Sonunda gece biterken herkes bizi yalnız bırakmak için gitmişti Cafenin kapısında birbirimize bakıyorduk Komiser "Rüyam" bende "Ayaz" aynı anda derken ben devam edip elimi uzatırken yalancı gülümsemelerimden birini takındım Elimi tutarken onun sıcaklığında kaybolmak istedim "Bitti ha Ne maceraydı ama" dedim Aslında söylemek istediklerim çok başkaydı ama yapamazdım O beyaz ben siyah iken onu da karartamazdım Beyaz oluncaya kadar yaklaşamadım ona Beni beklemesini de isteyemezdim "Her şey için teşekkürler komiser Artık sadece başımı belaya sokunca Ki bu da uzak bir ihtimal değil karşılaşırız Ya da hiç istemesem de hastaneye düştüğünüzde Kendine çok iyi bak komiser" dediğimde elini zorlukla bırakıp arkamı döndüm Gözyaşım yanağımı ıslatırken ağır adımlarla oradan uzaklaştım

Hoşçakal Ayaz