"Sonsuz yolculuğuma seni durak sandım."

Hani bazı işaretlerden vardır Sana kaçmanı söyler Arkana bakmadan kaç Ama sen o anda korkunç bir karar vererek yüzleşmek istersin Bu gerçeğin hayatını alt üst edeceğini bilsen de kendini durduramazsın

İşte bende tam öyle bir andaydım Şimdi arkamı dönüp gitmem, delicesine aşık olduğum adama sığınmak yerine gerçeğe elimi uzatıyordum Bu ana nasıl mı gelmiştik anlatayım

Güŵqneş'in içimi ısıttığı yazın geldiğini haber veren bu güzel havada Ayaz'a sürpriz yapmaya gidiyordum Bizim için büyük bir adım atmıştım ve bunu onunla kutlamalıydım Müdürlüğe gelip içeriye girdiğimde onu bulamadım Diğer arkadaşların odasına bakarken gözüme çöp kutusu çarptı İçerisinde parçalanmış bir resim vardı Belki de bir kaç anı ama ben sadece resme odaklanmıştım

İzlediğim tüm dizilerde ya da okuduğum kitaplarda baş karaktere sinirlenip saçmalama sakın bakma desem de kendimi durduramayıp fotoğrafı aldım Ayaz'ın odasına geçerken sadece ellerim değil tüm vücudum titriyordu

Koltuğuna oturdum Fotoğrafı elimi yakarcasına masaya attım Gözlerimi kapatıp derin bir nefes alırken ne görürsen gör Rüyam dedim Asla aldığın karardan pişman olma Gözlerimi açıp ölüm gibi gelen bir zaman içerisinde tek tek parçaları birleştirdim Her parça kalbimden bir parça götürse de aldırmadım Önümde fotoğraf birleşirken gözümden bir damla yaş süzüldü

Tüm olanları düşündüm Aden ile didişmelerimizi, onlara arkadan bakarken ister istemez yakıştıklarını düşünerek bu düşüncenin kalbimi kırmasını, Ayaz'ın gerginliğine rağmen beni sarıp sarmalaması Ekiple yenilen yemekleri tek tek hepsini düşündüm

Ama hiç bir düşüncem karşımda gördüğüm kucağında güzel bir bebekle yan yana duran Ayaz ve Aden'i unutturmadı Buna bir açıklama bulamadı Hiç biri beni daha iyi hissettirmedi Bitmişti işte Şuan şu dakika her şey bitmişti

Elim parmağımdaki yüzüğe giderken onu çıkartarak resmin üzerine koydum Bir damla daha yaşı orada bırakırken daha fazlasına izin vermedim Yavaşça yerinden kalkıp doktorlardaki Ela'nın aldatıldığını öğrendiğinde Levent'in odasından çıkışı gibi çıkıp gittim Sessiz, sözsüz, vedasız

Kendime hep bir deniz kızı olduğumu söylerdim Zamanı geldiğinde yok olacaktım Ama ben bu hikayede ölü gelindim Ne kadar o yüzüğü takmış olursam olayım onun sahibi bir başkasıydı Ölü gelinde sona gelince anlamıştı zaten Şimdi yok olup gitme vaktiydi

🎶 "Seninle bir daha aynı yolda yürümem Seninle yürüyene yolda tuzakların var"