"İnsan bir kere geç kalır, diğer geç kalmalar onun devamıdır"

Zorlukla davete yetişirken neredeyse sağ kolum olmuş Kenan ve avukatım Ceren yanımdaydı Bu vakıf için önemli bir geceydi Bu gece toplanan bağış geleceğimi belirleyecekti Şöyle bir etrafıma baktığımda her seferinde olduğu gibi bir çok önemli kişi ve dedikoducular bir aradaydı

İsmim söylenirken konuşmamı yapmak için emin gözükmeye çalıştığım adımlarla sahneye doğru yürüdüm Sahneden şöyle bir etrafıma baktım Kimi benim konuşmamı beklerken bir çok kişi de aralarında kaynatmaya başladılar bile

"Herkese iyi geceler" diyerek başladım "Hepinizin bildiği gibi Vildan Kozan kısa bir süre önce hayatını kayıp etti Bir çoğunuz onu yakından tanıyorsunuz zaten Hakkında bir çok haber yazılıp çizilmesine rağmen annem hakkında söyleyebileceğim tek bir şey var Vildan Kozan'ın karakteri ne olursa olsun Ne seçim yapmış olursa olsun Bu vakıfa hayatını adadı Ben de Rüyam Kozan olarak artık buradayım ve annemin emeğine ve prensiplerine sahip çıkabilmem, vakfı yönetebilmem için sizin desteğinize ihtiyacım var Şimdiden herkese teşekkürler" diyerek alkışlar eşliğinde sahneden indim

Daha önceki davetlerden tanıdığım bir kaç kişiyle sohbet ettim Geceden sorumlu kişilerde bana destek olarak kişilerle tanışmamı sağladılar Bir masadan diğer masaya gidecekken olduğum yerde kalakaldım

Karşımdaki kişi Ayazdan başkası değildi Göz altları çökmüş ve zayıflamıştı ama yine de takım elbisenin içinde çok yakışıklıydı Gözlerimiz kesiştiğinde canım yandı Hızlıca gözlerimi çekerken görevli yardımı ile yürümeye devam ettim Ayaz ile tanıştırılırken elini sıkmak yerine baş selamına sığındım "Memnun oldum Ayaz bey" derken o da bana katıldı Masasında fazla oyalanmayarak ilerlemeye devam ettim

Gecenin sonunda doğru yaklaşırken topuklu ayakkabılarımın üzerinde zorlukla duruyordum Böyle geceler kesinlikle bana göre değildi Normalde erkenden kaçardım ama iş başa düşünce öyle olmuyordu İzlendiğimi hissederken etrafımda göz gezdirdim Gözüm en son masaya takılırken Ayaz ile göz göze geldim Gözlerimle bu mesafe seni de dağıttı mı diye sormadan geçemedim

Gecenin sonuna geldiğinde rahat bir nefes alacakken son bir dans ile bitirelim dendi Yardımcım Kenan beni dansa kaldırırken "kısmetini kapatacağım bak" demeden geçemedim Kenan çok yakışıklı on dokuz yaşında bir gençti Onu görür görmez kanım kaynamıştı Bu işlerde benden iyi olduğu da bir gerçekti O yüzden ayrılmaz ikili olmuştuk

Her şey yolunda giderken bir anda kendimi eş değiştirmede buluvermiştim Benimle dans edecek kişi de Ayazdan başkası değildi O an oradan inip gitmeyi istesem de Ayaz belimden tutup çekerken bir anda kollarının arasında kalmıştım Zorlukla ellerimi omzuna koyarken yüzüne bakmamaya çalışıyordum Kokusu ah o kokusu Onu duymamak için burnumu koparıp atabilirdim bile Lanet olsun Onu çok özlemiştim

Arka planda Ferhat Göçer

"Biri bana gelsin, o da sensin,beni kırmış olsan da..

ikimiz de aşık, bir tek farkla benimki senden biraz fazla." diyordu

Şarkı bir ömür sürmüş gibi hissettirse de sonunda bitmişti Yavaşça onun kollarından çıkarken omzumdan yavaşça çektiğim elimi tuttu Bu dokunuşu daha fazla titrememe sebep olurken Ayaz'ın bakışları gözlerimden ellerime geçti Bir anda yüzü değişirken ben de baktığı yere baktım Görmüştü Parmağımdaki Ayaz ismini görmüştü Elimi hızla çekerken arkamı dönerek uzaklaştım

Geceden sorumlu kişilerin yanına gittiğimde çok büyük bir bağış toplandığını söylediler Bu beni mutlu ederken doğru yolda olduğumu anladım Hafta başında vakıfta toplantı düzenleyecek sonrasında açılışlarla ilgilenecektim En sonda kitap evim açılacaktı

Davetten dalgın bir şekilde çıkıp arabama doğru yürüdüm İzmir'i çok özlemiştim Yarın kızların yanına gidecek büyük bir sorgudan sağ çıkmaya çalışacaktım Arabamı sahile çekip deniz kenarında yürürken biri tarafından yolum kesildi

Kafamı kaldırıp baktığımda Ayazdan başkası değildi Gözlerimiz kesiştiğinde gözlerinde aşk, özlem ve acı vardı "Neden Rüyam" dedi "Neden Her şeyin bir açıklaması vardı Neden beni dinlemek yerine ortadan kaybolmayı seçtin Ben deliriyorum sandım Her yere baktım Herkesi aradım Bu altmış bir gün benim için ölümden farksızdı Selin rahat ve bana karşı öfke dolu olduğu için saklandığını anlasam da Sana bir şey olursa diye hastaneden ya da karakoldan haber gelirse diye uyumadan diken üstünde bekledim" derken sözünü elimi kaldırarak kestim

"Bana bir şey oldu Ayaz Ben o fotoğrafı gördüğümde bana bir şey oldu ve sen çok geç kaldın Burada önemli olan fotoğraf da değildi Ben sana Aden'i sorduğumda sadece eski bir arkadaş demekle yetindin Ben kimsenin geçmişini anlamayacak biri değilim Birinden boşanmış olsan da hatta çocuğun bile olsa bunu kabul ederdim Ama sen bana evleneceğin kadına hiç bir şey anlatmamayı seçtin O kadınla beni karşı karşıya getirip aynı masaya oturttun Ailem dediğim ekibin beni uyarmayı bile seçmedi O yüzden Ayaz ben sana evlenelim demek için gelecekken beni kaybettin Sakın beni suçlamaya kalkma" diyerek arkamda bırakarak yürüdüm

Artık ona aşık olmadığım için değil İlişkimiz yürümediği için değil Artık ona güvenemeyeceğim için bittik biz Onu sevmeseydim her şey daha kolay olur muydu Belki canım yanmazdı

Bu dönem için tuttuğum 1+1 stüdyo daireme geçtim Salon ve mutfak birdi Salonda sadece L koltuk ve karşısında televizyon vardı Yatak odasında ise bir yatak ve elbiselerimi astığım askılıktan başka bir şey yoktu Bana fazlaydı bile Topuklu ayakkabılarımı savurduktan sonra yatağında kenarına çöktüm Odada sokak lambasından başka ışık yoktu

O gün çatıda sohbet ettiğim sokak lambasına tekrar laf attım Kimsem yok sokak lambası dedim Anılarım bile artık yorgun olmalı zihnime gelmiyor Sokak lambası benim yerime ağladı mı bilemem ama ben yine ağlayamadım Benim göz yaşlarımı benden çalarlarken ne yapmalıyım sokak lambası dedim

Ertesi gün daha çok Defnemin özlemine dayanamayacağım için kızlara gittim Kızlar beni ilk gördüğünde hayalet görmüş gibi olsalar da sonrasındaki öfkeli bağırışları neredeyse geri dönmeme sebep olacaktı Neden onları habersiz bırakmıştım Neredeydim Onları hiç mi düşünmedim diye sıralarken bir an bana saldıracaklarını düşünmedim desem yalan olur

Aralarında sadece Selin beni sakin karşılarken ben bu iki ayda neler çektim Şimdi sen çek der gibi bakıyordu Sonrasında büyük bir gürültü ile abim gelirken koşarak kemiklerimi kırarcasına sarıldı Sonrasında yaram var mı diye beni kontrol etti Bu ailemden kalan bir alışkanlıktı Her şeyin normal olduğunu fark ettiğinde ciddileşerek "hemen konuşuyoruz" dedi Buradaki odama geçtik

Ben başımı yerden kaldırmazken abim volta atıyordu "Tam altmış iki gün Rü" dedi "İlk başlarda Selin'in beni oyalamasına izin verdim Ama istifanı duyduktan sonra yeri yerinden oynattım Telefonun sürekli kapalıydı ve Selin aptal iyiyim mesajından başka bir şey bilmiyordu Ayaz'ın canını yakmış olma ihtimali yüzünden kapısına dayandım Ama onun hali benden bile beterdi Ben burada kim oluyorum Rü Sürekli bana abi abi diyorsun ama hayati konularda bana danışmayı geçtim Söylemiyorsun bile Sence bu hak ediyor muyum" dediğinde ne söyleyeceğimi bilemedim

"Abi" dedim "Çok haklısın Haklısın ama hayatım hakkında sadece bir kere karar veren ben olmak istedim Uzun zamandır neden doktor olmayı seçtiğimi düşünüyordum O zamanlar tek düşündüğüm kendimi ve annemi korumaktı Başımıza bir şey gelirse bilebilmekti Ama asıl Rüyam O böyle bir hayat yaşamasaydı Aynı tercihi yapar mıydı Bunu bulmak için gittim Eğer aynı tercihi yapıyor olursam tekrar doktorluğa dönecektim Ama isteğim bu değil

Evet gidişimi Ayaz tetikledi Ne olduğunu söyleyemem Benim canımı da yakacak bir şey yapmadı ama o an onunla yüzleşmek istemedim Sizin sayenizde nerede olduğumu öğrensin istemedim Sadece kendi başıma kalmak istedim İlk defa sana karşı hatalıyım Özür dilerim ama bugün de olsa aynı kararı vermek zorunda kalırdım" dediğimde dayanamayarak sarıldı "Bir daha olmayacak bu Rü Bir daha olursa yüzüne bakmam Aklım çıktı ya" dedi

Herkesin soruları ve Ayaz ile olan problemimiz cevapsız kalsa da yanımızda olman yeter dediler Küçük kurabiyem geldiğinde kavuşmamız herkesi duygulandırırken en azından bugün ailem tarafından sarmalanmalıyım dedim Günün sonunda yine karanlığıma dönebilirim