"Alihan" cidden mi buraya mı gelmişti bu salak çocuk.

"Çekilsene abla kapıdan ağaç ettin beni burda" diyerek beni yana doğru ittirerek içeri girdi.

"Oo kankamda burdaymış bana neden söylemediniz yazıklar olsun size " diyen sesini duyuyordum içerden ama onu sonra sorguya çekecektim şuan önemli olan Fatmaydı.

Ayakkabılarımı giydim ve içeriye doğru seslendim "Ben dışarıya çıkıyorum birazdan gelirim"

Alihan içerden kafasını uzattı "Nereye " diyerek seslendi.

"Ekmek alıp geliyorum" diye ona cevap verip kapıyı çektim. "Nerdesin Fatma" diye söylenerek onu arıyordum ikimizde burda yeniydik ve hiç bir yer bilmiyorduk nereye gidebilirdi .

Telefonu hala kapalıydı ,gidebilecek bir yer bilmiyorduk.

Burdada kimseyi tanımadığım için işim dahada zorlaşmıştı , biraz ilerleyince bi park gördüm oraya doğru ilerlemeye başladım Fatma bir salıncağa oturmuş sigarasını içiyordu.

Bende yanındaki diğer salıncağa oturdum. "Telefonun u neden açmıyosun" diye sordum.

"Kapanmış" diyen sesini duydum.

"Noldu yine naptı" diye sordum. "Bu seferki cidden katlanamayacağım kadar ağırdı Elif cidden ağırdı" sözünü kesmeyip devam etmesini bekledim.

"Belimde büyük bir kesik açtı uzun bir dikiş var kesiklere bir yenisi daha eklendi yani anlayacağın ama keşke sadece o kadar la sınırlı kalsaydı yaptıklarının yanında beni çöp atar gibi kapının önüne attı hasteneye bile götürmedi" derken gözünden bir yaş aktı.

"Cemden hem nefret ediyorum hemde onu seviyorum o benden mutlu ve güzel bir hayat yaşadı sırf erkek olduğu için bense hep bi hastene köşesindeydim kendi çabalarımla" ikimizde artık dayanamıyor duk ikimizde intiharı başaramamıştık .

Denemiştik ama olmamıştı ölememiştik.

"Seninle benim bu babalardan çektiğimiz nedir ya " dediğini duydum.

"Haklısın ne çektik onlardan. Ama artık benimlesin sana yaklaşamaz bile" dedim ve oturduğum yerden kalktım.

"Hadi gidiyoruz Cem ve Alihan evde tekler onlar evi yakmadan gitmeliyiz" diyerek elini tuttum.

"Alihan mı ? Neden daha önce demedin hemen eve gidelim yoksa gidecek bir ev kalmayacak" diyerek hızla yürümeye başladı.

Gerçekten telaş olmuştu haklıydı o ikisinin evi yakma oranı yüksekti hızlı adımlarla yanına gittim bir süre sonra eve varmıştık.

İkiside suçlu çocuklar gibi kanebenin ucunda kafası eğik bir şekilde oturuyorlardı.

Fatmanın "Çok şükür evi yakmamışlar" dediğini duydum arkamdan.

Alihan anında kafasını kaldırarak sırıttı " O ablamın marifeti Fatma abla" diyerek beni sinirlendirmeye devam etti anında kafasına bir tane çaktım .

"Ben o zamanlar anaokuluna gidiyordum bir kere ya size ne demeli geçen yıl kim yakmıştı evi ha söylesene" diyerek bitane daha kafasına vurdum.

"Ya kazaydı işte" dedi Cem "Sen sussizin sorgunuzu Elif'e bırakıyorum ,çok eğlenceli olacak bir haltlar yediğiniz belli" diyerek tekli koltuğa oturdu.

"Abla nolur bizi Elif ablaya bırakma nolur" diye hızla Fatmaya döndü Cem.

Fatma onu takmadı bile keyfi yerine gelmiş gibiydi.

"Ne yaptınız dökülün" diyerek onlara yaklaştım. "Hiç bir şey abla" diyen Alihan'a döndüm. "Ya siz söylersiniz yada size yemek bulaşıklarını yalatarak temizletirim" dedim.

"Daha önce yapmadın sanki" diye homurdandı Cem " Biliyomusunuz o günün videosu hala bende" bu dediğimle ikiside yutkunarak birbirine baktı .

Sora bi anda ikiside birbirine bakarak o yaptı diye bağırdı. Fatma bi anda gülmeye başladı.

Burnumdan soluyarak "Ne yaptınız" diye sordum.

Alihan arkasından parçalanmış bir ceket çıkardı en sevdiğim ceketim parçalanmış halde Alihanın elinde duruyordu.

15 Dakika Sonra...

Ev darmadağın olmuştu Alihan ve Cem'in ceketini yırtmıştım saçları başları dağılmış bana bakıyorları çünkü savaş allanından hallice bu yeri onlar temizleyecekti Fatma'yla biz yemek yerken onlar tek ayak üstünde bizi izliyordu.

"Abla acıktım" diyen Alihan'ın söylediğini duymazdan geldim.

"Şimdi gidip içeriyi topluyorsunuz sonra yemek yiyebilirsiniz" dediğimde oflayarak içeriye yöneliyolardı ki Cem'i durdurdum.

"Bu Alihan'ın görevi Cem, okulu asıp geldiği için ve bana haber vermediği için, telefonda söylediği şey için tek başına yapacak"

Alihan kafasını eğerek mutfaktan çıktı "Size afiyet olsun" diyerek sofradan kalktım ve Alihanın yanına gittim.

Ailemin bana yaptığını yapamıyosam bu benim suçum değildi.

Alihan'a yardım etmeye başladım. "Bir daha benden habersiz birşey yapma " dedim ona " Sadece sürpriz yapmak istemiştim" dedi fısıltı gibi sesiyle.

"Yapma şöyle ben sen hep gül diye uğraşıyorum o evden bu zamana kadar ayrılmama sebebim de sendin beni sevmeselerde seni seviyolardı sen de bana sırtını dönersen ben kimsesiz kalırım" diyerek ona sarıldım.

Sarılmama kayıtsız kalmayıp oda bana sarıldı "Ünüversiteye burda devam etsem olmaz mı?" diye sordu.

"Annem seni özler aptal" diyerek ondan uzaklaştım.

"Ama istersen burda devam edebilirsin bu sefer sana karışmayacağım" diyerek kaldığım yerden etrafı toplamaya devam ettim etrafı bu kadar dağıttığımın farkında değildim neyseki çok geçmeden evi toparlamıştık.