Yine mi sen?

​​​​​​Otobüse binip direkt eve gittim, eve girdiğimde o kadar çok rahatlamıştım ki üstümü değiştirmeden uyuya kalmıştım. Sabah uyandığımda yavaşça gözlerimi açtım ve koltukta uyuduğumu fark ettim, kıyafetlerim ile uyuduğumu fark edince hemen duşa girdim. Duştan çıktım, markette çalıştığım için üzerime eşofman ve switshirt'imi giydim, gözlerime normalde lens taktığım için bugün lens yerine gözlük taktım. evden çıkacakken aklıma tekrardan danny, yani uzun boylu adam aklıma geldi. Onunla tekrardan karşılaşmak istemiyordum bu yüzden patronumu aramaya karar verdim. Patronumun adı mary o gerçekten nazik birisi 4 yaşında bir oğlu var oğlunun adı mike, bazen izin günlerimde mike'a baktığım için çoğunlukla birlikteyiz.

"bayan mary, merhabalar"

"yuri bu sen misin, merhaba bir sorun mu var?"

"evet benim bayan mary, bir sorun yok aslında bugün işe gelmesem sorun olur mu?"

"sorun olmaz, ama bir sorun yoktur umarım normalde işi aksatmazsın."

"dün gece koltukta uyumuşum da belim biraz ağrıyor.'

"hahahaha kendine dikkat etmelisin yuri, şimdi markete geldim yarın seni bekliyorum. görüşürüz."

Bayan mary gerçekten anlayışlı birisi, mutfağa gidip bir şeyler hazırlamalıyım.

Aradan sanırım dört veya beş saat geçti ve çok sıkılmıştım, zamanımın çoğunu markette geçirdiğim için evde tek başıma olunca garip hissettim. Bu yüzden dışarı çıkmaya karar verdim, belki arkadaşlarıma yazıp bir buluşma ayarlamalıyım diye düşündüm. Ama maalesef arkadaşlarım müsait değildi, bende yanlız dışarıya çıkmaya karar verdim.

on katlı bir apartmanda yaşıyorum, ben ise beşinci katında oturuyordum o yüzden sürekli asansörü kullanıyordum. Evimden çıktım ve asansöre doğru yürüdüm, asansörü beklerken merdivenlerden bir ses duydum. Apartmanda çoğu insan kalabalık bir aile olduğu için onlardan biri sandım, asansörü beklerken sanki merdivenden yukarı doğru çıkan birisinin beni izlediğini fark ettim.

Asansör geldiğinde merdivene bakmak için başımı çevirdim, ve beni izleyen kişi binanın altıncı katında oturan john adında bir liseliydi. Biraz şaşırdım beni neden izlediğini anlamadım ama hemen asansöre doğru bir adım attım ve birinci kata gitmek için düğmeye bastım.

Asansörden indim ve apartmandan çıktım, ama aniden bayan mary beni aradı. Sesi ağlıyormuş gibi geliyordu ve bu beni endişelendiriyordu..

"yuri....markete yardıma...gelebilir misin?"

"bayan mary, ağlıyor musunuz? sorun nedir"

"um..sadece...yanlışlıkla elimi kestim...o kadar. Yardıma gelebilir misin malzemeleri taşıyamıyorum."

"hemen geliyorum bayan mary." diyerek telefonu kapattım.

hızla markete doğru koşmaya başladım, çünkü bayan mary'in sesi ağlıyormuş gibi geliyordu bu beni daha çok endişelendiriyordu. Marketin önüne geldiğimde hızla içeri girdim ve bayan mary'i gördüm.

"bayan mary! iyi misiniz?"

"yuri...ben özür dilerim.."

"bayan mary anlamıyorum"

arkamdan gelen bir gülme sesi duydum ve kafamı çevirdiğimde sonunda her şeyi anladım. Bu arkamda gülen kişi danny'di.

"danny?"

"adımı unutmamışsın:)"

"bayan mary bu yüzden mi beni çağırdı?"

"aynen öyle, sen zeki bir kızsın ama bu tuzağa düşeceğini düşünmemiştim" bunu söylerken bile hala gülüyordu.

O an ne yapacağımı bilmiyordum, ama arkamdan gelen bir adam bir anda kafama çuval geçirdi, o anda ise son hatırladığım bayılmaktı.

​​​​​