Sahne 6: Zindanda Geçen Günler

Zindanda geçen günler, Osman Bey’i iyice karamsarlığa ve umutsuzluğa sevk etmiştir. Ancak, karısı Bala Hatun ve doğacak bebeği için güçlü durmaya çalışmaktadır. Zindanın soğuk ve karanlık atmosferi, Osman Bey’in içindeki umut ışığını söndürmeye yetmemiştir.

Osman Bey: (Parmaklıkların ardından sızan ışığa bakarak içinden) Rabbim, bize güç ver. Bala'm ve bebeğimiz için güçlü olmam gerek.

Osman Bey, Bala Hatun’un yanına oturur ve onun elini tutar.

Osman Bey: (Yumuşak bir sesle) Bala'm, senle uzun zamandır uzun uzadıya sohbet etmediydik. Anlatasın hele, hayallerinden bahsedesin.

Bala Hatun : Seninle, doğacak olan evlatlarımızla geçecek bir ömürden başka ne hayalim olsun Osman'ım...

Bala Hatun, birden duraksar ve yüzünde bir gülümseme belirir.

Osman Bey: (Merakla) Hayırdır Bala'm, niçin gülümsersin?

Bala Hatun: (Şakayla) Osman, sanırım aşeriyorum. Bir şeyler yemek istiyorum.

Osman Bey: (Gülerek) Sahi mi? Ne yemek istiyorsun, evladımın canı ne çekti diyesin hele.

Bala Hatun: (Düşünceli) Sanırım hurma… Tatlı, taze bir hurma...

Osman Bey: (Buruk bir tebessüm ile) Bala'm, sultanım, senin için her şeyi yaparım. Amma şu an elimden bir şey gelmez görürsün. Sana sözüm olsun, buradan çıktığımızda sana en güzel hurmaları getireceğim.

Bala Hatun: (Gözleri dolarak) Osman'ım, endişe etmeyesin. Ben sana güvenirim. Varsın zindanda olalım, yanımda sen varken bana her yer cennet misali...

Osman Bey, Bala Hatun’un saçlarını okşar, ellerini öper ve ona sevgi dolu sözler fısıldar. İkisi de birbirlerine sarılarak, zindanın karanlığına rağmen umut dolu hayaller kurarlar.