Lise yılları geride kalmış, üniversite hayatı yavaş yavaş sona yaklaşmıştı. Aslı, İstanbul'da okuduğu üniversitenin son yılında bir sabah, kampüsün en sessiz köşesinde, kütüphane bahçesinde oturmuş kitap okuyordu. Gözleri sık sık kitaptan uzaklaşıp etrafı izliyor, bahçedeki rüzgarla savrulan sarı yaprakların peşinden gidiyordu. İçinde bir boşluk hissi vardı, ama nedenini kendine bile açıklayamıyordu.

O sırada kütüphaneye giden patikada bir adım sesi duydu. Aslı, istemsizce kafasını kaldırdı ve tanımadığı bir genç adamın ona doğru geldiğini gördü. Siyah saçları rüzgarla hafifçe dalgalanıyor, gözlerinde ise derin bir anlam vardı. Sanki Aslı’yı daha önce görmüş, tanıyormuş gibiydi.

“Merhaba,” dedi adam, nazik bir ses tonuyla. “Bu bankta oturmak sakıncasız mı?”

Aslı, ilk başta şaşırsa da adamın samimi bakışları onu rahatlattı. “Tabii, buyur,” dedi gülümseyerek.

Adam bankın bir ucuna oturdu, elindeki kitabı açmadan önce kısa bir süre Aslı'ya baktı. “Ben Arda,” diye tanıttı kendini. “Senin adın nedir?”

“Aslı,” dedi kız, hala onun hakkında bir şeyler anlamaya çalışarak. Tanımadığı biri neden bu kadar doğal ve rahat görünüyordu?

Arda, Aslı’nın kitaba olan dikkatini fark etti. “Senin de kitap okuma alışkanlığın var demek,” dedi hafifçe gülümseyerek. “Bu günlerde pek sık rastlanmıyor.”

Aslı, ilk defa bir yabancıyla bu kadar hızlı bir şekilde sohbete girdiğini fark etti. Normalde bu kadar açık olmazdı, ama Arda’nın bakışlarında onu rahatlatan, içine güven veren bir şeyler vardı.

Zaman hızla geçti, ve ikili sohbetin derinliklerine daldılar. Aslı, Arda’nın konuşmalarındaki içtenliği, fikirlerini özgürce paylaşma biçimini sevmişti. Arda ise Aslı’nın sessiz, ama güçlü bir zekaya sahip olduğunu fark etmişti. Her ikisi de birbirlerinden etkilenmiş, ama bunu henüz tam olarak adlandıramamışlardı.

Sohbetin sonunda, Arda bir çay içmeyi teklif etti. Aslı, nazikçe kabul etti ve kütüphanenin karşısındaki küçük kafeye doğru yürüdüler. O gün, bir karşılaşmanın hayatlarında ne gibi değişiklikler yaratacağını ikisi de bilmiyordu. Ama rüzgar, o gün farklı bir yön esmişti; birbirlerine doğru...