Melis her zaman sakin ve sevecen bir çocuk olmuştu. Güzel olan her şeyi severdi. Ağaçlar, çiçekler, hayvanlar, güzel tatlar güzel kokular... Hayatın iniş çıkışları hiçbir zaman ona göre olmadı. Ne sonu belirsiz yolculuklar, ne ani kararlar, ne de deli dolu aşklar hiçbir zaman ona göre olmadı. O her zaman için huzurlu bir ev, güvenilir bir eş ve sakin bir hayatın hayalini kurmuştu. Belki de bu yüzden ilişkilerinde sıkıcı olan taraf hep kendisi olmuştu.

Yine de o sevdiği şeyleri yapmaktan hiç vazgeçmedi. Çünkü o sevecenliğinin altında büyük bir tutku ve inatçılık yatıyordu. Melis’in bu yönünü yalnızca onu gerçekten tanıyan insanlar bilirdi.

Üç kardeşin en büyüğüydü. Kendinden 8 yaş küçük ikiz kardeşleri vardı. İkizler doğduğunda, en büyük teyzesi uzunca bir süre yardım için onlarla kalmıştı. Melis de ilk defa dostluk kavramı ile gerçekten bu sayede tanıştı.

Teyzesi ile vakit geçirmek ona göre dünyanın en keyifli şeyiydi. Yemek ve pasta yapmayı o yaşlarda teyzesinden öğrendi. Güzel havalarda mutlaka dışarı çıkarlardı. Teyzesi ağaçlarla ve çiçeklerle tanıştırdı onu. Bitkilerle de arası iyiydi teyzesinin.. Hangi bitki neye faydalı, hangisinin çayı lezzetli, hangisinin yemeği nasıl yapılır hepsini bilirdi ve öğretmekten çekinmezdi. Sanki aradığı her şeyin cevabı teyzesindeydi. Büyük bir merak ve heyecanla onu izler ve taklit ederdi.

Bu yüzden teyzesinin gitme vakti geldiğinde onu bırakmadı. Anne ve babası buna kesinlikle karşı çıkmıştı. Kızlarını bırakmak istemediler ama Melis’in inadına yenildiler. Aslında Melis için de çok zor bir seçimdi. Annesi, babası ve kardeşlerinden uzak kalması gerekiyordu. Ancak yine de teyzesiyle kurduğu dostluk ve ondan öğrendiği onca güzel şey ağır bastı. Ve onunla gitti.

Bu sürede ne annesine ne de babasına duyduğu sevgi azalmadı ama teyzesine olan düşkünlüğü her geçen gün arttı. Üniversiteye gitme vakti geldiğinde ise teyzesini yanında götürme hayalleri kuruyordu ki; hiç beklenmediği bir şey oldu ve teyzesi evlenip dünya turuna çıkmaya karar verdi.

Elbette ki kırılmadı, bozulmadı. Artık yoluna tek başına devam etmesi gerektiğini anladı sadece.