Hayatıma hoş geldin 9. Kısım

Ertesi sabah Melis yine erkenden uyanmıştı. Ama bu defa dünkü gibi enerjik değildi. Bitkin ve halsiz hissediyordu. Kırgın ve incinmiş hissediyordu.

Aslında bu halini tam da ifade edebileceği bir kelime seçemiyordu.

Aynada kendine baktı. Hiçbir zaman kendini çirkin bir kadın olarak düşünmemişti. Evet, çok dikkat çekici bir güzelliği yoktu ama yine de kendini hep “güzel” olarak tanımlamıştı. Bugün ilk defa yanılıyor olabileceğini düşündü.

Öyle ya insanın kendine karşı objektif olması ne kadar mümkündü ki?

İşin gerçeği biraz kiloluydu da. Birazdan biraz daha fazla da olabilir. O çekici, dar elbiseler ya da croplar içinde en fazla komik görünürdü.

Zaten hiçbir zaman kendini çekici olarak tanımlamamıştı. Kimseden de duymamıştı. O hep sevimli olarak nitelendirilmişti.

Belki de sevimli olmak için artık biraz büyümüştü. 28 yaşında sevimli olmak bir kadın için hala güzel bir şey olabilir miydi? Şimdiye kadar bunu hiç düşünmemişti.

Sonuç olarak kafede aynı anda sıra beklediği kadını etkilemek için bile harekete geçmekten çekinmeyen bir adam, onunla diyalog kurmak dahi istememişti.

Gerçek buydu. Hayır, eğer adam ona asılsaydı bundan hoşlanmayacaktı, bunu biliyordu ama en azından karşısında cinsiyetsiz biri varmış gibi davranılmasaydı belki kendini biraz daha iyi hissedebilirdi.

Belki..