Kedinin ikinci hayatı 1. kısım

Çekim çok yavaş ilerliyordu. Çünkü karşısında çok acemi bir manken duruyordu. Gerginliği fazla belirgindi. En fazla 21 yaşındaydı. Vücut hatları gayet oturmuş olsa da yüzünde hala çocuk bir taraf görünüyordu. İç çamaşırı vücut hatlarını öne çıkaracak kadar iyiydi ama duruşu tam bir felaketti.

Bu orta sınıf iç giyim markasının oransal olarak doğru ama bütünsel olarak yanlış tercih yaptığını gösteriyordu. Çekim uzadıkça sinirleri geriliyordu. Birden fotoğrafın objektifini sağa çevirdi. Çevirdiği gibi deklanşöre bastı.

Hem manken, hem asistanı, hem de çekimi izleyenler bir an şaşırdı.

- Emre Bey bir sorun mu var,, dedi Defne. Soruyu sormaya bir tek o cesaret edebilmişti. Kıza sakin ol, anlamında bir el işareti yapıp birden mankene döndü;

- Neden gerginsin?

- Biraz şey gibi geldi, dedi zayıf bir sesle acemi manken.

- Ney gibi?

- Yani bu üstümdekiler…

- Dar?

- Yani evet biraz.

- Üstündekiler dar değil.

- Ama biraz şey gibi…

- Şişmansın diye mi?

Manken kızın suratı allak bullak oldu. Belli ki kendini beğenmiyordu. Sadece ihtiyaçtan dolayı işe başvurmuştu. Muhtemelen kabul edildiğine kendi bile şaşırıyordu.

- Sen büyük beden manken değil misin?

- Evet de..

- Eee o zaman neyi saklamaya çalışıyorsun?

- Ben sadece, sözünü hemen kesti.

- Bak güzelim, sizin kadın olarak, kadınlar arasındaki kadın olma kriterleriniz ne ve neden bu kriterler var ben bunu anlamakta zorluk çekiyorum. Çünkü gerçekler biraz daha farklı.

- Kız şaşkın şaşkın yüzüne bakarken;

- Gel bak, dedi. Ve yerinden fırladığı gibi fotoğraf makinesiyle birlikte kızın yanına gitti. Makinenin ekranını gösterdi. Az önce çektiği karede üç erkek duruyordu. Öğle yemeği için paket getiren bir adam, onu karşılayan bir güvenlik ve güvenliğin yanında duran bir çalışan. Üçü de çekim yapılan sahneye bakıyordu. Üçün gözünden de hayranlık, hoşnutluk ve hatta arzu okunuyordu.

- Anladın mı ne demek istediğimi, dedi sessizce Emre.

Kız kıkırdayarak olumlu anlamda kafa salladı. Yerine geçerken arkasını dönüp parmağını sallayarak yüksek sesle konuşmaya devam etti.

- Hadi o zaman şu işi bir an önce bitirelim. Öğle yemeği saatim yaklaştı ve inan bana açken bu kadar sevimli olmuyorum.

Kız gülümseyerek “hı hı” derken, Defne Emre’ye yanaşarak sessizce

-Pek de sevimli görünmüyorsunuz Emre Bey, dedi.

Emre asistanına dönerek göz kırptı. Gülümseyerek;

- Hişşt, çaktırma.