Kedinin ikinci hayatı 14. kısım

İki gün sonra Melis, her sabah gelen çiftle sohbet ediyordu. Çiftle sonunda tanışabilmişlerdi. Berat ve Beril. İsimlerini ilk duyduğunda “ İsimleriniz bile uyumlu” diye ağzından kaçırıvermişti. Çift de bu duruma gülerek karşılık vermişti.

Emre dükkana uğramayalı neredeyse üç hafta olacaktı. Diğer kadın da gelmiyordu. Melis de bu yüzden durumun kedisiyle ilgili olduğuna emin olmuştu artık. Hala biraz kırgın hissediyordu. Aslında kırılmaya hakkı da yoktu. Kimse ona bir şey yapmamıştı. Kendi kendine yapmıştı. Bunu düşündükçe utancından yerin dibine batıyordu.

Beril bugün her zamankinden hızlı seçim yapmıştı. Çift dışarı çıkarken birden kapıdan Emre göründü. Çok yorgun ve mutsuz görünüyordu. Biraz da kilo vermiş gibiydi. Melis adamı görünce şaşırdı, sevindi, heyecanlandı, utandı… Bütün duygular aynı anda üzerine çullanmıştı sanki. Ayrıca adamın kötü görüntüsü de ondan ayrı bir hüzün ve merak yaratmıştı. Ne olmuştu acaba?

- Günaydın, dedi adam hafif kısılmış sesiyle.

Refik Amca sesi duyunca okuduğu gazeteden kafasını kaldırdı, yakın gözlüğünü burnuna indirip adama doğru bakmaya başladı.

- Bir espresso shot alabilir miyim?

- Ooo delikanlı nerelerdeydin ya sen?

Melis kahveyi hazırlarken, Refik Amca’nın sesini duyunca birden gözlerini belertti ama hiç arkasına bakmadı. Emre ise ilk bir afalladı. Sonra yavaşça gerilerek arkasına doğru bakış attı.

- Bana mı dedin amca?

- Sana dedim ya. Hiç selam sabah vermiyorsun diye farkedilmedim mi sanıyorsun?

Emre’nin yüzü yumuşadı. Bu adamın adı neydi, diye düşündü. Daha önce duymuştu. Bir anda adamla ilgili sahneler gözünde ve kulağında canlandı. Refik. Hafif bir tebessümle yanıt verdi:

- Olur mu öyle şey Refik Amca. Sen gazeteni okurken seni rahatsız mı etseydim?

Melis, Emre’nin Refik Amca’nın ismini biliyor olmasına çok şaşırdı. Refik Amca da bu durumu fark etti ama durumdan gayet hoşnuttu. Gözlüklerin üzerinden genç adama bakarak, kafasını yavaşça aşağı yukarı salladı. Parmağını adama doğru uzatarak ve gülerek;

- Sen var ya, az değilsin ha!

Bu tepki üzerine Emre sessiz bir kahkaha attı. Gerçekten eğleniyor gibiydi. Kahvesini ona doğru uzatan kadının elinden aldı. Refik Amca’nın karşısındaki sandalyeyi çekti ve oturdu.

Melis olanlara şaşkınlıkla bakıyordu. Refik Amca’nın sosyalliğine alışkındı aslında ama bu kadarı ona rağmen fazla gelmişti.