Kedinin ikinci hayatı 9. kısım

“ Evleniyor olabilirim” mi? Emrenin gülüşü büyüdü. İçinden bir ses ona yeni bir eğlence çıktığını söylüyordu.

- Bundan Gökhan’ın haberi var mı?

- Yok.

- Tek başına mı aldın bu kararı?

- Hayır, annemler tek başına aldı.

- Çok mu sıkıştırıyorlar?

Kız bıkkın bir şekilde kafa salladı. Öyle olunca Emre gülerek arkasına yaslandı

- E arayayım da bari düzgünce evlenme teklifi etsin sana.

- Dur hayır abi. İstemiyorum teklif filan. Oturur konuşuruz geri kalanı kendine kalmış. Hiçbir şey için zorlayacak değilim kimseyi.

Emre kızın bu bıkkın tavrıyla birlikte ciddileşti

- E ama annenler seni zorluyor.

- Bu benim kimseyi zorlayacağım anlamına gelmez. Gökhan istemezse kafasına silah dayayacak değilim. Zaten öyle büyük beklentilerim filan da yok. Ben bu kadar arada kalmışken, kaçacaksa kapı açık.

Emre Defne’yi haklı buluyordu. Ama ailesine olan öfkesini Gökhan’dan çıkaracağı da barizdi. Bu haksızlıktı belki ama Gökhan’ın suratının alacağı şekli düşündükçe eğlenmiyor değildi.

Gökhan’a mesaj atmak için telefonu eline aldı. O sırada aklına geldi. Melis’in numarası olmalıydı. Ekranı aşağıya kaydırdı. Yazışmayı gördü. Yaptığı jesten sonra kadın gayet samimi bir şekilde teşekkür etmişti. Kendisi ise kestirip atmıştı. O zaman bunun bir fırsat olabileceği hiç aklına gelmemişti.

“ Hay ssss.keyim. Hödük”