-1 Bölüm: YALAN ZAMANLAR-

-15 Ocak 2023- -Alya Çeteci-

“Günaydın annecim” diyerek mutfağa giriş yaptım. Kahvaltı masası çok güzel duruyordu. Bir an önce yemek için can atıyordum. “Günaydın kızımm” Hemen sofraya oturdum. Hızlıca yiyip çıkmam lazım. Yoksa okula geç kalacağım. “ Hadi hızlı ol geç kalacaksın güzelim.” Ve oldukça haklı. “Hıhı tamam anne” ağzım dolu olduğu için cevabım bir garip çıktı. “Hadi ben kaçtım” diyerek çantamı alıp hemen evden çıktım. Şoför beni aşağıda bekliyordu. Hemen arabaya bindim ve okula doğru yola çıktık. Yaklaşık 15 dakika sonra okula vardım.

Off bugün benim doğum günüm ama kimse hatırlamadı. Acaba hatırladılar da bana sürpriz mi yapacaklar. Kızların yanına kantine inmek için sınftan çıktım. “Alya beni bekler misin?” duyduğum sesle arkama döndüm. Bu kişiyi çok iyi tanıyordum. Bana platonik olan Ege. “ Efendim Ege” diye sordum. “Çıkışta müsaitsen Kahve içmeye gidelim mi?” boş boş yüzüne baktım. “Hayır Ege müsait değilim. Ege bırak artık peşimi ben çok sıkıldım bu olaylardan.” Dedim bende bıktım şu çocuktan. “a tamam”dedi. “İstemiyorum.” “ Görüşürüz Alya” diyerek yanımdan gitti. Kızların yanına kantine indim. Bir baktım Ege Zeynep ile konuşuyor. Zeynep benim en yakın yakın arkadaşım. Her defasında benden yanıt alamayınca Zeynep ile konuşuyor. Salak bu çocuk. “ Zeyneppp” diye seslendim. “Ege Alya’ nın peişini bırak artık istemiyor.” Diyordu Zeynep. Aferin Zeynom böyle devam kızım. “ Alya nerede kaldın?” “geldim işte be kızım.” Dedim. Ege de hele şükür gitti. “Defne ne alıyor?” diye sordum ama tam o sırada elinde 3 tane tost ve ayran ile Defne geldi. Tam masaya oturduk yemeye başlayacağız zil çaldı. Of aç kaldım.

Sonunda okul bitti. Zeynep akşam 8’de her zamanki kafeye gel süslen.” Dedi. “ tamam bir tanem.” Diyerek arabaya bindim. Yaklaşık 15 dakika sonra eve varmıştım. Direkt odama çıkıp duşa girdim. Dışarısı aşırı sıcak olduğu için baya terledim. Hemen buz gibi suyun altına girip duş aldım. Saat daha 16.00’dı. Oho daha 4 saat vardı. Rahat bir şeyler giyinip aşağı salona indim. Babamın bu saatte şirkette olması lazım. “Ah artık ona söylememiz lazım.” Demişti babam. “Baba ne oluyor?” diyerek salona giriş yaptım. Annem ile babam bana bakıp aynı anda şunu dediler. “Otur kızım konuşacaklarımız var.” Annem niye bu kadar üzgün acaba. “ Evet buyurun sizi dinliyorum.” Babam “ nasıl diyeceğimizi bilmiyorum.” Annem ağlamaya başladı. Korkuyordum. “Kızım biz senin gerçek ailen değiliz.” Ne babam ne dediğinin farkında mı acaba? “ Baba şaka ise hiç komik değil.” Sesim titriyordu. Annem ağlamaklı bir sesle “ Keşke şaka olsa kızım” dedi. Annem bana hiç yalan söylemezdi ki. Gerçek olmasını istemiyorum. “ aslında biyolojik anne ve baban sen 10 aylık iken trafik kazası sonucu vefat etmişler. Tek çocuk değilsin.” Duyduklarımla şoka girdim. Nasıl ya? Benim kardeşlerim mi vardı yani? “ Nasıl ya siz ne dediğinizin farkında mısınız?” sesim titreye titreye sordum. Annem daha çok ağlamaya başladı. Şuan bunların rüya olmasını çok istiyorum. “ Seni kardeşlerinden biz ayırmadık. Hepiniz farklı yetimhanelere gitmişsiniz.” Dedi babam. Kafayı yemek üzereyim. Bunca yıldır doğru bildiğim her şey yalan mıydı? Şimdi ben Seçil Çeteci ve Çağrı Çeteci ’nin çocukları değil miydim? Şuan bildiğim tek şey kardeşlerimi bulmak…

-Vee karşınızda 1. bölümmm nasıl buldunuz?? yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın sizleri seviyorumm.