Elime yüzüme bulaştırdığım bir işin daha sonunda eve doğru yürümeye devam ettim. Apartmana girip daireme geldim. Tam kapıyı açarken karşı komşum Neslihan Teyze de kapıyı açtı. " Ne oldu kızım yine mi kovdu patron seni?"

"Hiç sorma Neslihan Teyze ya gene kovdular beni. Hemde neden biliyor musun? Adamın biri sarkıntılık yaptı bende uyardım anlamayınca da kovdum adamı oda bunu gördü oda beni kovdu."

Neslihan Teyze ciddiyetle beni dinleyip "Allah nasıl biliyorsa öyle yapsin o adamı. Seni ne hakla kovar ki?"

"Neyse teyzem boşver bulurum yine bı iş. Sen takma kafana bunları."

"Olur mu kızım öyle şey? Hem ben aslında sana bişey demek için gelmiştim de unuttum. Benim arkadaşımın bı kafesi varmış orda da garson arıyorlardı seninde durumun böyleyse ben bı konuşayım onunla istersen seni işe alsın. Olur mu?"

Koşarak yanına gittim ve hemen sarıldım. " Sen varya bana gönderilmiş bir meleksin. Hızır gibi yetiştin ya" "Dur kız düşüneceksin ikimizi de şimdi. Hem sen bana hasta olduğumda o kadar baktın ben sana bı iş bulmuşum çok mu?" Yanaklarını sıkarak " Seni ben çok seviyorum. Bunun için sana o çok sevdiğin böreğimden yapıcam akşam." "Bilseydim önceden ayarlarım. Sırf bunun için börek yapicaksan." İkimizde gülmeye başladık bu seferde. "Neyse bende şimdi o arkadaşımın yanına gidiyordum hazır sende kabul etmişken söyleyeyim." Vedalaşıp eve girdim. Daha ön dakika önce kara kara düşünürken şuan mutluluktan havalara uçuyordum. Sevinçle odama girdim üzerimi değiştirip yüzümü de yikadiktan sonra mutfağa girdim. Dolaptan malzemeleri çıkarıp hamurumu yogurmaya başladım... İkinci tepsiyi de fırına verdim. Yanına birde mercimek çorbası yapmıştım. Tadına bakınca iki dakika daha kaynamasını bekledim. Sonra onunda altını kapatıp kenara koydum. Dolaptan salata malzemelerini çıkardım ve yapmaya başladım. Fırından börekleri çıkarıp dinlenmeye bıraktım. Herşey hazır olunca tabaklara çorba böreği ve salatayı saklama kabına koydum. Hepsini alıp kapıyı açıp karşı daireye geçtim zile basıp kapının açılmasını bekledim. Neslihan Teyze kapıyı açıp büyük bir gülümsemeyle elimdekilere bakıyordu. Gülerek "Bu kadar özlediğini bilsem daha önce yapardım. Şuna baksana beni bile görmüyorsun." Oda gülerek "Ay kızım kusura bakma bı an görünce ne kadar özlediğimin farkına vardım." "Neyse sana afiyet olsun bende eve geçeyim." "Kızım dur dur ben konuştum da arkadaşım da kabul etti. Yarın müsaitse gelsin görüşelim dedi. Adreside bekle de getireyim." İçeri girip adresi getirdi bende teşekkür edip tekrardan sarıldıktan sonra eve geçtim. Yemeğimi yiyip düşümü da aldıktan sonra yatağa girip yarını düşünmeye başladım.​

🌼🌼🌼