"Ne!?" Diyebilmiştim "kız dondu" Dedi melis "tabi donar James neden bu kadar ani söyledi ki? " Dedi Robert

"Napsaydık 5 saat sonra mi söyleseydin hem kimse bunu söylemek için önce götündeki terleri silip söylemeli bu kızın sağı solu belli olmaz" Dedi James

Melis kahkaha attı ama bunun sırası olmadığını anlayınca yavaşça gülüşü soldu

"Sen sormadan ben söylim kardeşin ve milyonlarca kişi ormanlık alanda saklılar" Dedi albay

Kendime gelip "ama-" Derken "biliyorum defalarca oraya baktık ama orda geçit varmış ve o geçitten geçen insanlar devasa bir hapishane bulunuyor" Dedi albay

Ardından tekrar "Ve burdan sadece bir çıkış var buda çok zorlu bir çıkış" Dedi albay

"Ben siz 4 kişiyi oraya göndericem ama sizden sonra 150 kişi daha göndericem orayı sessizce bir sürü timler ile doldurucam etraflarını size mini kameralar kameralardaki sistemle ses kaydedilebilir, kulaklıklar var onlarda siz bizimle iletişime geçmek için kulanılacak sistemde olacak tabi içeri geçince bunlardan haberleri olmaz merak etmeyin anca siz çıkarıp onlara gösterirseniz görürler başka şekilde görmiceklerinden eminim" Diye konuştu albay

"Siz başarırsınız çocuklar" Dedi albay

O sırada ben ellerimi masaya koyup başımı kaldırıp dümdüz karşıya baktım ondan sonra Melis'e james'e ve en son Robert'te baktım

Hepsi hem telaşlı hem heyecanlı hemde özlem duygusundan oluşan heves vardı gözlerinde benim ise içimde

Hırs, öfke, özlem ve son olarak intikam duyguları yer alıyordu

"Başarıcaz" Dediğim sırada herkes dikleşti bende ellerimi arkama bağlayıp dümdüz albaya baktım

"Birazdan yola çıkarız albayım" Dedim "gerekli şeyler hepinizin odasında giyinin ve herşeyi taktığınıza emin olup çıkış yapabilirsiniz" Dedi albay hepimiz aynı anda

"Emredersiniz komutanım" Diyerek çıktık odadan

"Valla ben zor zamanımızda bile olsam gözlerimizin kıllarıyla bile o şerefsizleri boğarım" Dedi james

"Ahanda başladı bizim usta küfürbaz" Dedi melis gülerek bu sefer bende katıldım ona gülerek

için ağlarken mi dedi içimden bir ses

sus iç ses diyebildim tek çünkü haklıydı

ben hep haklıyımdır dedi iç ses

işte bunda haklı değilsin dedim içimden ve iç sesimle konuşmamı sonlandırdım

"Ozaman Kartal timi başlayalım" Dedim ve odama geçtim onlarda geçtiler benim masamın üzerinde turuncu uzun kollu desensiz bir üst vardı altıda aynı şekilde turuncu bol ve galiba bana uzun bir pantolondu ama belli tamdı şaşırlacak gibi

Çok takmayıp giydim saçımı topladım şeffaf renkte olan kamerayı kıyafetime yerleştirip mini şeffaf kulaklığıda kulağıma koyup odadan çıktım

Bizimkiler biraz ileride görünce onların yanına geçip "selam gençlik" Diye atılınca James başladı "vay ananın bacasından eve giren kediyi sikim" Diyince hepimiz James'e senden adam olmaz bakışları attık

Hepimiz kahkaha attık ve sohbet ederek arabaya ilerledik ve binince sessizce ilerledik yolla

Geç oldu ama size onları tanıtma vakti geldi

James küfürleri ile tanınan biriydi grupta kız kardeşi kaybolmuştu adı zeynepti anne ve babası şehit olmuştu birde abisi vardı oda şehit olmuştu o günden beri kız kardeşini çok severek büyütmüştü ama kaybolunca çökmüştü resmen

Robert sessiz sakın ama timin en büyüğüdü 4 yaş büyüktü aslında ama olabilirdi yinede büyüğüm diye söylenirdi erkek kardeşi mete kaybolmuştu benim erkek kardeşimle çok yakın arkadaşlardı Robert'in anne ve babası vatana ihanet etmişti ve onlarda son anda kendilerini öldürüp Robert'i bu vicdan azabına bırakmışlardı onlar ölünce Robert gece gündüz çalışıp vatanına hizmet etmişti annesi ve babasının cenazesine kimse katılmamıştı Robert katılmak isteyenleri azarlayıp izin vermemişti erkek kardeşide asker olmak isteyince onu sürekli eğitmiş ve sınava girmişti ilk göreve gideceği zaman oda ortadan kaybolmuştu

Son olarak melis bir abisi vardı annesi babası şehit olunca kardeşlik bağları büyümüştü ama maalesef abiside ortadan kaybolunca yapa yanlız kalmıştı ve onu aramak için elinden gelemi yapmıştı

Bu kadardı bizi kartallar diye tanıyabilirsiniz öncellikle hepimizin Beşiktaş'lı olmasıyla kaynaklıydı ama asıl nedeni cesaret, güç, asalet, özgürlüğü temsil ederdi

Biz buyduk kartallar

(3 saat sonra ~ Deva'dan)

Sonunda varmıştık "ay geldik" Dedi kendi kendine James silahına baktı "ayrılma zamanı" Dedi James "oğlum sen biliyordun silahını yanına almıcağını niye aldın yanına" Dedi Robert "he ya" Dedi James melis James'e 'mal mısın' bakışları attı

"Kendinde bilmiyorsun niye getiriyorsun" Dedi melis

"Sizin yaşadığınızın evin götü bile bu silah kadar değerli değil tabi getiricem her yere" Dedi James ve silahini öpüp arkaya koydu o kadar çok sarmıştıki silahini zarar gelmesin diye

"Hadi kartallar içeri giriyoruz" Dedim ve arabadan indik arabada arkamızda yok olmuştu o sırada yakınlarda olucağını biliyorduk

Hepimiz büyükten küçüğe sırayla durduk

Robert, James, melis ve ben hepimiz o devasa geçitin önündeydik ben direk geçitte dokundum ve

Zor zar kapı açıldı biz içeri girdik ve o kadar devasaydı ki size anlatamazdım hepimiz birbirimize baktık ve bir kez daha dümdüz baktık devasa hapishaneye

Sırıttım "kartallar" Dedim "giriyoruz" Dedim ve kapıya doğru yürüdük o sırada bir ses geldi

"Abla" Ben hızla arkama döndüm ve kardeşimi gördüğüm an duraksadım

Ama duraksamak saçma olucağı için koşarak sarıldım "ablacım iyi misin bir yerde ağrın sızın var mı" Dedim hemen o sırada

Robert ve diğerleride kardeşlerine melis abisini görmüştü bende onlara döndüm

Hepsi yara bere ve gözlerinin altı mosmordu yorgunlardı kardeşime döndüm o hepsinden çok yorgundu çünkü ilk onu getirmişlerdi sonrada Melis'in abisini ve diğerlerinin kardeşlerini

Tam direk çıkıcaktıkki "nereye daha eğlenmedikki" Diyerek önümüze atılan üç kişi yakalarında yazılan yazıyla buranın müdüreleri olduğunu anlamıştık ve arkasındaki 20'den fazla korumlarla çıkış olmayacağını anlamıştık birde çıkışı kilitleyince çıkış dahada kapammıştı

Hepimiz birbirimize baktık ve gene müdüre hanıma dönmüştük

yani sıçış diyosunnn dedi iç sesim

iç ses siktiri git şuan plan yapıyoruz şurada dedim içimden