EFLAL
Gözlerim kapalı sadece olanları düşünüyorum . SEN kelimesi hala aklımda yankılanıyor . Alinin ölmüş olma ihtimali ki ihtimal olmasını beynim kabul edebiliyor sadece . Beynim diğer ihtimali reddetmesi gerçek olduğunu gösteriyor fakat kabullenmeyişim , kafamda şiddetli bir ağrıya neden oluyor. Aliden sonra babam aklıma geldiğinde gözümdeki damlalara engel olamadım . gözlerim kapalı kendimle savaşırken bedenim sallanmayı durdurmuş gözlerimi açma isteği oluşmuştu . Evet tanımadığım insanların akşam yemeğine davetliydim .bu kanlı bir davetti . en son beni nasıl ikna ettilerde bindim arabaya bilmiyorum ama öndeki arabalardan herkes inmiş depo gibi bir yere giriyolar . Akşam yemeği sanırım burada yenecek. soluma döndüğümde yanımda Emre vardı . Kadir'e inmesini işaret eden bir el hareketi yaptıktan sonra kadir sürücü koltuğundan indi. Emre yüzüme bakmadan konuşmaya başladı :
Emre: '' hayatım boyunca gerçek duygularımı belirten biri oldum . ne hissettiğimi bilen , kendimi tanıyan biriyimdir . fakat bu gece ne hissettiğimi ilk defa bilmiyorum . onca şey yaşandı ve sen gerçekten hiçbir şey olmamış gibi yanımda ağlamaya başladın .
Eflal : " ne dediğini sanıyorsun sen ne oldu. anlat açıkla . delirmek üzereyim anlat . başım deli gibi ağrıyor. birileri bana bir şey söylesin artık .
Emre: " gerçekten deliriyor musun bu duruma .''
yavaşçca yüzünü bana döndü . yüzündeki ifade beni anlamaya çalışıyor gibiydi .
Emre:'' bende deliriyorum . bu kadar gerçek olamaz . '' gözlerime dahada çok yaklaşıp konuşmasına devam etti . " artık bunu durdurmalıyız . bunu yapmaya devam edersek artık dünyada kimseye güven kalmayacak . "
Eflal: " o zaman ilk başta bu akşam aliye ne olduğuyla başlayalım . hatta babam o kısacık zamanda ona ne yaptınızda kanlar içinde yerdeydi. neden herkes beni suçluyor." (en cümlemi bitiirir bitirmez geriye çekilip koltuğu yaslandı . nefes alışında ki sıkıntılı duymuştum), "cvaplanması gereken onlarca soru varken benim burda yemek yememi bekleyemezsiniz ."
Emre : " özür dilerim ama soruların cevaplarını zaten biliyorsun . bulman için ben yardım edemem. şimdi in arabadan . bir plan yapıp bu durumu halledilim . "
cümlesinin ardından arabadan beni beklemedin inip depoya doğru yöneldi . arabad öylece tek başıma kalmıştım . inip yanlarına mı gitmeliyim yoksa eve dönüp neler olduğunu mu öğrenmeliyim bilmiyorum . hızlı karar vermek gerekti . ali babam annem kanlar . ne olduğunu bilmeden geri dönebilirmiydim . arkamı dönüp arka camdan yola baktım . ışık yoktu fakat ormanı görebiliyordum . tam o anda arabanın arkasında kızıl saçlı bir kız belirdi . bu market olayında beni kötüleyen kız . görüntüsü oldukça ürperticiydi , hareket edip camıma kadar geldi . kapımı açtıktan sonra el işaretiyle inmemi gösterdi .
Bade:" ben bade . eğer kaçmak istiyorsan buna gerek yok istiyorsan ben bırakırım seni fakat peşinde bıraktıklarınla bizzat sen ilgileneceksin . "
Eflal." bu yardımdan çok bir tehdit gibi ."
Bade:" eflal ister kabul et ister etme ama bu gece bir cinayet işlendi ve işleyen sensin . içini rahatlatır mı bilmem ama öldürmede sana hak veriyorum."
bu cümlelerin ardından hızlıca arabadan inip boynuna asıldım. sanki bu çok normalmiş gibi gülerek yüzüme bakıyordu .
eflal :" önce o arkadaşın . şimdide sen . bu gece neden herkes beni suçluyor . "
sertçe elimi boynundan indirip saçını düzelterek derin bir nefes aldı ,
Bade:"eflal inan bana bu olayda bir suçlu varsa o sen değilsin . şimdi içeri geçelim . her şey çözümüne kavuşur ."
o kadar inandırıcı söylemiştiki gerçekten öldürmüş olabilir miyim korkusu içimi sardı . elimden tutacakken sanki o an bir şey hatırlamış gibi elini çekti . gözlerinde olşan korkuyu göz göze geldiğimizde anlamıştım . hızlıca kafasını çevirdi ve depoya gitmeye başladı. neyden korktu tam olarak anlamadım fakat burda hiçbir şey normal değildi . bu akşam yemeğini yersem sanırım birçok soru cevaplanacaktır , küçük adımlarla ilerlemeye başladım , deponun kapı şifresini girdiktten sonra nihayet içeri girebildim girmemek için onca sebep saymışken.
İçerisi dışarıy nazaran oldukça modern bir tarzda dizayn edilmişti . bilardo masaları , uzunca kahverengi bir yemek masası ve siyah bir köşe takımı , etraftaki hiç kimse benim gelmemi aldırış etmeden sohbetlerine devam edilyor . biri hariç , köşede düşünceli bir şekilde oturan emre . gözleri tam önündeki gruba bakıyor fakat asıl baktığı yer aklındakiler olduğu belliydi . yanına yaklaşıp oturmak için izin istedim ,
Emre:"oturabilirsin .
eflal:" sana tek bir şey soracağım . "
Emre:" evet .
Eflal: " daha sormadım neye evet dedin. önce bir dinleseydin."
Emre:" aliyi sen öldürdün."
Eflal :" nasıy yaptım ? neden hatırlamıyorum.? "
Emre:" bunun cevabını ben veremem. çünkü bende bilmiyorum."
eflal." ne demek bilmiyorum . madem öyle bana neden yardım ediyorsun? niye alıp getirdin beni buraya ? babam şuan nerde ?
Emre: " inan bana eflal kendi sorularımı cevaplayabilsem seninkileride şimdi çözerdim. "
emre cümlesini bitirdikten sonra deponun sağ tarafından bir kapı açıldı ve içeriye sabah amrenin marketin önüne geldiği araba girdi . emreye dönüp:
Eflal:" bu senin araban . sabah marketin önüne geldiğin .
Emre:"her şeyi unuttun ama araba aklında mı kaldı ? " bunu alaycı tavırda söylemesi beni biraz utandırdı .
Eflal: "sabahki olayların her biri aklımda ama alinin gözüne kalem batırdıktan sonraki hiçbir şeyi hatırlamıyorum. ister inan ister inanma ama bu böyle."
Emre: "inanıyorum."
gözlerimin içine bakarak 'inanıyorum demesini o andan itibaran unutamayacaktım. öyle içten söylemiştiki ben bile kendime inanmaya başlamıştım.ben ona bakarken aklına bir şey gelmiş gibi hemen ayağa kalktı. gruba doğru yürümeye başladı . benim içeri girişimi takmayan grup emrenin her adımında sıraya dizildiler .
Emre: "Yarın markete gidiyoruz. gerçek markete ."
dolunay:" bu izin bize verilmedi . bunu yapamayız."
telaşlı bir şekilde öne çıkan bade korkmuş bir vaziyette dolunayı destekledi.
Bade:" dolunay haklı.hepimizi tehlikeye atamazsın . özelliklede onu." bunu beni göstererek söyledi . badenin beni önemsemesi beni şeşırtsada bişeyler öğrenmemi engellemesi ona karşı öfkemi arttırmıştı.
Bade:"bunu en baştan kabul ettik hepimiz . "
suskunluğunu koruyan ve en başta tanıştığım kız o anda suskunluğunu bozup konuşmaya başladı.
Erçil:" bu iş artık bitmeli , yarın markete gidin . tekrar takrar aynı şeyleri yaşamaktan bıktım."
son kızda badenin yanına gelip :
Nilda:"sen bu işi atlatmış olabilirsin ama o hala bunun içinde , daha kaç kez burda akşam yemeği yiyeceğiz , ? Emre'ye dönerek :" bu burdaki son akşam yemeği . yarın yeni bir gün ."
emre bu sözlerden sonra gözlerini tam olarak sanki yıllardır bakmayı beklediği yere gömdü . gözlerimin içine bakışı sanki özlemin yoluydu , kendini toparlayıp grubuna döndüğünde ağzından çıkan kelimeler burdaki herkesin hayatını değiştireceğini kimse bilmiyordu, güçlü bir nefes alarak
Emre:" Yarından itibaren herkes savaşa hazır olsun."