Koşuyorduk. Postallarımızın sesleri yerdeki küçük taşlara değdiği zaman değişik sesler çıkarıyordu. Saat`in kaç olduğundan haberimiz bile yoktu. Etraf karanlıktı.
Neden peki? Bazılarımız ailesini karşısına aldı. Bazılarımız sevdasını kalbine gömdü. Değermiydi?
Eski sevgilisi başka bir erkeğe baktığı için onu vuran, kadını hor gören, mazluma sırt çeviren siz cevap verin dökülen kana değer misiniz?
Sizin gibiler gece yastığa başını rahat koysun diye kan döken mehmetçiğe hesap verebilecekmisiniz? Eşi göreve gittiği zaman uyumadan onu bekleyen kadına hesap verebilecekmisiniz? Dünyanın en masumu olan çocuklar öksüz, yetim kalınca hesap verebilecekmisiniz?
🍂
Aile neydi? İlla kan bağımı gerekti?
Burayı bilmeyen belki yok der. Ama var. Burdaki ailede yaralı asker sırtında taşınır, sırf o küçük aç kalmasın diye yemek paylaşılır, sırf o yaşasın diye gözünü kırpmadan kurşunun önüne atlanır, morali düzelsin diye komik şakalar yapar. Bir çok erkeğin dediği gibi karizmasını çizdirir. Ama bu onun umrunda değilir çünkü kardeşi mutludur o mutlu olsun diye yerin dibine girsede dert etmez. Çünkü bu yerin dibine girmek değil, yücelmektir. Kardeşi yere düştüğü zaman tutup kolundan kaldırır. Bir bakışta anlar üzgün yada mutlu olduğunu. Derdini derdi,sevincini sevinci bilir. O üzgün olduğu zaman boğazına bir yumru oturur. Ve daha nice şey. Ben bunların hepsini bu timde gördüm, dostluğu, kardeşliği ,aileyi.
Güveni gördüm...
