Aten heyecanlıydı. Artık bu heyecanı daha fazla içinde kalsın istemiyordu. Belen'i seviyordu. Hem de en derin aşkla. Aşkına karşılık alacak mı? Bunu bile düşünmek onu tedirgin etse de kararlıydı.

_Belen!

_...?

_Biliyorum bunu söylemekte belki bana kızacaksın. Belki de benimle hiç konuşmayacaksın...

_Biliyorum!

Aten şaşkınlıkla donakaldı.

_N.. Ne!

_Beni seviyorsun!

Belen o çekici yürüyüşüyle Aten'e doğru gitti. Ellerini onun boynuna doladı.

_Biliyorum beni seviyorsun Aten. Bunu söylemeyi istiyordun. Ani bir çekişle Aten'in boynuna doladığı elleriyle kendine daha da çekti. Nefes nefese yakındılar. Ortamın ateşi zaten yüksekti. Bir de Belen'in bu davranışları daha da alevlendiriyordu. Ama Kötü Belen demek daha doğru olurdu. Yapsa yapsa böyle cesurca hareketleri o yapardı. Aten bu tavırlara karşılıksız duramazdı. Belinden sarılıp onu kendine çekti.

Gizlice izlediği yerden Zada, elini taştan taşa vuruyordu. Olamaz! Böyle bir rezillik olamaz! Hiç kimse onun kadınına dokunamaz!

Ona dokunan elleri kırmak, yok etmek geliyordu içinden. Zada'nın izlediğinin farkında olan Belen, bu durumdan daha fazla zevk alıyordu. İntikam böyle bir şey olsa gerekti. Onu delirtmek, kanının deli akması onun için en büyük cezaydı. Onu seviyordum ama o her seferinde onu reddetti. Tek görmek istediği iyilik meleği olan diğeriydi. Kendi de kötü benlikle doğmak istemezdi. Kendi bu yolu seçmemişti. Her şey lanet olasıca yokluğun tanrısının suçuydu. Belki de onun yüzünden var oldu. Sebebi karışık bu durumda olmak onun suçuydu. Kendi daha var olmayan zamanlarda yaratıldığına yokluk tarafından çok masumdu. Onun kaderine kaos getirileceği düşünüldüğü için. Bir bedenden ayrılmak zorunda bırakılan benlik oldu. Onun ne suçu vardı? O ne yapmıştı? Bunları düşündükçe gaddarlaşıyordu. Her şeye olan nefreti daha da artıyordu. Her şeyi yakıp yok etmek istiyordu. Suçu neydi? Bunu sorgulamaktan artık akışına bırakmak bile tahammül edilemez olmuştu. Zadayı o da sevdi. Gerçekten sevdi. Ama ne yapacaktı? Eli kolu bağlı hapsedildi. Benliğini gizlediler. Yetmedi sonsuz lanete maruz bıraktılar. Kötü olmayabilirdi ama o bu yaşadıklarını onlara reva göremezdi.

Biraz sonra Aten, dudağının bir kenarına buse kondurdu Belen'in. İşte Zada o an kendini kaybetti. Deliye döndü. Neyseki kötü Belen çok akıllıydı. Oluşturdugu oluşum sayesinde ne o aptal ne de Aten bir şeyin farkındaydı. Ta ki Zada saldırıya geçene kadar. Ama bu da bir işe yaramadı. Belen akıllıydı. Bir ses soluk dahi hissedilmiyordu. Sadece yandan bakıp intikamının tadını çıkarıyordu. Rolünü çok iyi oynaması gerekti. Oynayacaktı da.