Kötü Belen için şu anlık her şey yerinde gidiyordu. Güzel yemekler, takılar...

Sonsuz mutluluk bu olsa gerekti onun için. Şıkırdayan küpeler ona daha da güzel geliyordu. Oda içerisinde küçük bir çocuk gibi koşuşturuyordu. Zada onu mühürlediği için acısını ve mutluluğu dahil her şeyi hissedebiliyordu. Bir nevi ölüm ve yaşam birleştirmişti onları. Belen, yoruldu kendini yatağa attı. Buz kadehini çağırdı. Biraz bu zımbırtıyla oynamak onu mutlu edebilirdi. Bir şeylere baktı. Uçsuz bucaksız diyarlar, dallarında sallanan elmalar... Her şey ne kadar hoş görünüyordu. Sonrası gizlice imparatorluklara bakmaya başladı. Biraz daha izlemekten kimseye zarar gelmezdi. Kahakaha atan küçük bir kızdı. Zada daha bir dikkatle onu inceliyordu. Aslında zararsız duruyordu. Belkide bu durumda olması yaşayamadığı şeyler yüzünden olabilirdi. Aklında hâlâ birçok soru vardı Zada'nın. Bir kere o çukurda birden belirdi ve ortaya çıktı. Her şey karışıktı. Asıl Belen, ortalıkta yoktu. Bu Belen neden ortaya çıktı? Kutsal kanka ilgisi var gibi görünüyordu. İyi de neden şimdi? Neden? Her şeyin daha güzel olmaya başladığı bir zamanda bu terslik neden? İyisi şu anlık köşeye çekilmek ve olanları yakından takip etmekti. Bu küçük şeytan ortalığı karıştırmadan def etmesi gerekiyordu.

...

Belen, şu günlerde çok mutluydu. Her şey istediği gibi gidiyordu. Zada aklına geldi. Bu günlerde hiç mi hiç görünmedi. Ne de onu aktivite edecek en ufak bir uyarıda bulunmadı. Hayrola?

Böyle bir tanrı değildi o. Kapı çaldı. İçeriye Aten girdi.

Fuzan sevinçle uçarak Aten'i öpmeye başladı.

_Baba! Baba!

_Benim küçük farem! Pek bir büyümüş. Görmeyeli daha da obur oluyorsun Fuzan. Baban çok mutlu çok!

Belen kendi kendine konuşuyordu.

_Hahha Fare! Ah o küçük Fare! Beni de bırakmıyor ki!

Aten, dalgın duran Belen'i dürttü.

_Belen! Belen! Ben geldim. Bir hoş geldin demek yok mu?

_Ahh pardon!

Kötü Belen, diğer Belen'in anılarına ve hislerine çok iyi hâkimdi. Zaten olmasa garip olurdu. Onla bir bütündü.

_Anne! Babam geldi. Biraz oyun oynayalım. Lütfen!

Belen:

_Hayır!

_Neden?

Fuzan küçük bir bebek gibi dudaklarını büktü:

_Lütfen!

_Seni Fare...!

Belen şimdi bu küçük fareyi kızartmak istedi. Ama ne yapsın anlaşmaya uyacaktı. Zorla gülümsedi. Zor tutuyordu kendini

_Gel bakayım anneye!

Gel! Anne seni yesin...!

_Şey sevsin!

Aten halinden memnundu. Bundan güzel bir aile tablosu olabilir miydi? Belen'e aşıktı. Bunu daha iyi anlamıştı. Her şeyi zamana bırakmaya karar verdi. Ama dikkâtli olması lazımdı. Zada, yeterince sinirini bozuyordu zaten. Belen, dikkatle etrafa baktı. Aten gülümsüyordu. Belen yürüdükçe onun için ateşten güller açıyordu yollarına. Belen'in de hoşuna gitmişti. Aten'de aslında romantik biriydi. Önceki anılardan hatırladığı kadarıyla dost dışında da güzel şeyler olabilirdi. Onları gizlice izleyen Zada sinir küpüne döndü. Bu nasıl bir his. Bu nasıl bir duygu. Belen'in duyguları onu sinirlendirmeye yetti.