Belen, bu süreçte toparlanıyordu. Ona Zada eşlik ediyordu. Kendini daha iyi hissedene kadar yanından ayrılmamaya karar verdi. Belen'de bu süreçten hoşlanmıyor değildi. Yanında birisi vardı. Ve yalnız hissetmiyordu. Bu durum sanki onun için daha farklıydı? Aten gibi ama tam Aten'e hissettiği gibi de değildi. Huzur her şey huzur kokuyordu. Belen bu süreçte küçük bir kız çocuğu gibiydi. Zadayla sevinç nehrinin orada oturup saatlerce sohbet ediyorlardı. Kahkahalar orada uçusuyordu. Fuzan etraflarında dönüp duruyordu. Bu küçük yaratık biraz da fenaydı. Baba olarak Aten'i seçmişti. Babasının dışında başka birisini görmek onu fazlasıyla gıcık ediyordu. Arada bir tükürüklerini ona savuruyordu. 🐉

_Anne! Anne!

Zada'nın kalbi daha da ısınıyordu bu küçük yaratığa. Kalp kalbe ısınıyordu.

Zada, Belen'in saçlarını okşuyordu. Rüzgâr onlar için esiyordu artık. Zaman bu zaman onlar için çok değerliydi. Zada gittikçe aşkını derinlerde hissediyordu. Şimdilik susacaktı. Yeri ve zamanını beklemek en uygunuydu.

...

Parlak Ay, geceyi olduğunca aydınlatıyordu. Aydınlık onların yüzlerine yansıyordu. Gözler birden değişti. Şimdi garip bir şekilde utanmazca Zadaya bakıyordu.

Zada daha ne olduğunu anlamadan onu zorla kendine çekti. Zada itmeye çalıştı. Ama bu güç karşısında kendine de engel olamadı. Belen şu an farklı bir belendi. Yoksa... Yoksa...

Bu kişi Kötü Belen. Elinden kurtuldu. Kötü Belen, bu cevaba karşılık tokat attı.

_Neden bana bunu yapıyorsun ha!

Beni neden kahrediyorsun!

_Zada sana olan sevgime ve aşkıma neden inanmıyorsun?