İkizin Ortaya Çıkışı

Belen uykusunda kendine benzeyen bir kadın görüyordu. Rüyadan uyanamadı. Sanki bütün bedeni zincirlere vurulmuştu. Hareket yeteneği yoktu. Kadın havadan süzülerek bir alana indi. Zaman ve mekân değişti. Burası Belen'in zihniydi. Ve bu kadın bu topraklara adım atmıştı.

Kadın birden Belen'in gözü önünde bitti.

Bir dakika! Aynısı.

_Merhaba kardeşim!

Tiksinç gülünç yüzünde belirdi.

_Beni sen var ettin. Hoş geldin demek yok mu! Darılırım ama!

Ellerini gözlerine götürdü. Ağlamaklı garip sesler çıkarmaya çalıştı. El altından Belen'e bakmayı da ihmal etmiyordu. Bir süre sonra uzunlu kısalı gülmeler başladı.

Belen ne olduğunu anlamaya çalışıyordu. Zaten yeterince derdi yokmuş gibi bir de bu saçmalık ortaya çıktı.

_ Ne saçmalıyorsun sen! Rüyadayım ve sen de benim düşüncelerimin bir kargaşasısın.

_Şimdi kaybol.

_Aaa! Darılım dedim ama! Ben senim nasıl gideyim ha! Beni var ettin dedim yaa kardeşim.

Belen sinirlerine hakim olamadı.

_ Sen gerçek değilsin.

_Dediğim gibi bir yere gidemem. İkizin diğer Belen. Bana alış kardeşim!

_Hem bu dünyayı çok beğendim. Gitmeye de hiç niyetim yok. En iyisi sen bana alış. Beraber çok eğleneceğiz çok.

Zihin denizinde karışıklıklar çıktı. Her yer kararmaya başladı. Şimdi de dalgalanan bir deniz vardı. Şimşekler çakıyordu.

Belen olduğu yerde uyandı. Peki hangi Belen?