İstemsiz

Belen kendini iyi hissediyordu. Yine bitmeyen haberler dönmeye başlamıştı. Bu evlilik illa olmalıydı. Gündeme getiren Kısıl Han oldu. Haber çok sürmeden Belen'in kulağına ulaşmıştı. Kendisine sorulmadan evlilik onay almıştı. Her şey ondan habersiz nasıl olabilirdi? Belen, çılgına döndü. Şimdi kapılar ardında Kısıl Han vardı. Belen hışımla içeri girdi. Elindeki hançeri, onun boğazına dayadı.

_ Ya sen ya da ben! İkimizde biri ölür.

Kısıl Han, onun elindeki hançeri ani hareketle aldı.

Yatağa fırlattı.

_Kaçışın yok. Haberin olsun!

Belen elini ondan çekti.

_Sen öyle san! Göreceğiz!

....

Düğün hazırlıkları hızla başladı. Herkes tereddüt içerisinde ne olur olmaz telaşındaydı. Kısıl Han, yüreğindeki aşkla inancı tamdı. Bu kez istediği olacaktı. İnanıyordu. Belen' de onu sevecekti.

Düğün odası renk renk kırmızılarla süslenmişti. Babalar bile çok mutluydu. Belen, gelinliği giymişti. Çok garipti. Hiç asi değildi.

Ana salona geçildi. Tören büyüklerin önünde olacaktı. Merdivenlerden yukarı çıkıyorlardı. Belen son basamakta durdu. Elini midesine götürdü. Kan kusmaya başladı. Kısıl Han, koşarak yanına geldi.

_Sakın bir adım daha atma!

Belen bacaklarını tutamıyordu.

_Seni sevmiyorum, seni bu ve öbür âlemde dahi görmek istemiyorum!

Herkes birbiri içerisinde karmaşa yaşıyordu.

_Sakın! Kimse yaklaşmasın.

Belen kafasındaki tokayı çıkardı. Boğazına götürdü.

_Ölüm benim için en güzel kurtuluş.

Kısıl Han sadece baktı. Ona yaklaşamadan baktı.

Belen artık son kez tavana baktı ve de ona. Olduğu yere kanlar içinde yığıldı.

Kısıl Han, hareket etmiyordu. Acısı onu ne hale getirdi kim bilir?

Yavaşca Belen'in cesedinin olduğu yere yürüdü. Onu kucağına aldı. Sadece ifadesiz bir şekilde yürüyordu.

Aklını mı yitirdi dersiniz?

...

Uçurum kenarına yaklaştı. Hava da bir soğukluk hissediliyordu. Akşamüstü olmuş ve ay gökyüzünde görülüyordu. Belen'i ve kendisini sonsuzluğa bıraktı.