Zada gözlerini sağa sola çevirdi. Kafası açılmaya başladı. Karşısında kendini tutan bir kadın vardı. Her şey bir yalandı. Bu kişi Belen'in ikizi gibiydi. Zada gözlerindeki kanları sildi. Çukurdaydı. Çiçekler, her yerde serili duruyordu. Soğuk kılıcı anında ortaya çıktı. Kötü Belen'in eline sapladı. Çığlık atarak uzaklaştı.

_Ne yapıyorsun?

Beni sevmiyor musun?

_Bana bunu neden yapıyordun?

_Kalbimi ne kadar acıttığının farkında değil misin?

Son hamlesini de kalbine saplatarak yaptı. Kötü Belen, şimdi büyülü bir çiçeğe dönüştü. Havada parlayarak kırmızı güle dönüştü. Çok güzel görünüyordu. Eşsiz ve mükemmel. Yalnızlığın ve aşkın sembolü olarak gözüküyordu. Kaptığı gibi o çukurdan çıktı.

...

Zaman daralıyordu. Hızlıca Belen'in odasına koştu. Gülü öz ısısıyla çeviriyordu. Bir süre sonra ilahi suya dönüştü. Şimdi bir aşama daha lazımdı. Oluşan bu ilacı Belen'e içirmeliydi. Sıcak öz soğumadan içirilmeliydi. Kaşığı Belen'in ağzına götürdükce su dudaklarının kenarlarından akıyordu. Aklından geçti. Hiç düşünmeden yapmaya karar verdi.

...

İlahi sıvıyı ağzına aldı. Şimdi Belen'in dudağına yapıştı. Aşkın verdiği öz güvenle sıcaklık onu daha da ona yaklaştırmıştı.

Belen'in gözleri hareket etmeye başladı. Dudaklarından kendini çekemedi. Farkında değildi ama şimdi bir çift göz ona bakıyordu. Göz gözeydiler.

Belen dudağını ısırdı.

_Ahh!

Acı içinde kendini çekti. Şaşırıp kaldı. İkiside utançtan kıpkırmızı oldu.

_Şey! Yanlış anlaşılmasın Belen!

_Her şey seni kurtarmak için yaptım.

_Biliyorum.

Sustular. Suskunluk onl

arı daha da sessizleştirdi.