Kötü Belen ve Bebek

Kötü Belen artık eskisi gibi değildi. Evlendiği şu zamanlarda daha sakin olmuştu. Kısıl Han'ın değişimleri de fark ediliyordu. Bir de şimdi bu bebek... Onu anneliğe daha da yaklaştırmıştı. Bu bebeği korumalıydı. Ne olursa olsun tehlikeden uzak bir hayatı olmalıydı.

Kısıl Han içeri girdi. Belen karnını okşuyordu. Kısıl Han'ın dikkatini çekmişti.

_Sen mi geldin?

Gülümsedi Belen.

Kısıl Han elindeki azap tohumunu Belen'in ağzına şeker diye attı. Garip! Tadında gerçekten bir şey yoktu. Az sonra olacakların farkında değildi zavallı!

...

Belen'in içinde Kısıl Han bu çocuğu bilse acaba ister miydi? Sever miydi?

Daha doğrusu bir gün gerçekleri öğrendiginde ne olacaktı. Bu belirsizliğin içine bir de bu hayatın eklenmesi mucize gibiydi.

...

Belen kan kustu. Yere düştü. Eli karnında azap çekiyordu. Evet, o gerçek Belen değildi!

_Nasıl olur!

_Kimsin sen! Bana bunu nasıl yaparsın!

Kötü Belen, her şeyi baştan acılar içinde anlatmaya başladı.

...

Kısıl Han gözleri kan çanağı, elleri saçları arasında dinliyordu.

_Bbbee! Bebek! Bebeğim..!