Olmaz!

Belen iki hükümdarın karşısına çıktı. Bu konu kesinlikle son bulmalıydı.

_Sayın Hükümdar ve sevgili babacığım ben Kısıl Han'a karşı hiçbir duygu beslemiyorum. Aldığınız kararlar size ait bize değil. Bizim fikrimiz sorulmadan bir şeylere varılmış. Olmaz! Olamaz! Karşıyım.

_Bu ne cüret!

Ben nesne değilim. Nesiller boyu biz kadınlar olarak hakkımız elimizden alınmaya çalışıldı. Ama babam biliyor ki hiçbir zaman o kadınlardan olmadım. Öncelikle kendi hayatımı değişim noktası olarak belirledim sonra da diğer kadınları...

Ben Belen Hatun. Her konuda kendime bir erkekten daha fazla güvenirim. Bir kez daha söylüyorum. Kararım kesin ve net! Sizin ellerinize bırakmıyorum!

Sinirler fazlaca gerilmişti. Kısıl içeri girdi.

_Belen'in kararlarına saygı duyuyorum baba. Kimse kimseyi zorla sevemez.

O arada Kısıl Han içten öfke hissediyordu.

Neden onu istememişti! Neden!

Kısıl Han, bu süreçte onu kalbine almıştı. Sevgisi ona karşı gelişmişti. Onu, hayallerine dahil ediyordu. Onunla evlenmek güzel ve huzur dolu bir hayat olacaktı. Kadınını seçmişti. Ama ne fayda! Belen karşılıksız ve soğuktu. Onu sevmiyor hatta nefret ediyordu.