Kendime geldiğimde bir odada tek başıma yatıyordum.Kolumda takılı olan seruma baktım.Bayılmış olmalıyım.Yavaşça ayağa kalkmaya çalıştım.Yürüyemeyince tekrar kalktığım yere oturdum.Odanın kapısı açılınca Beril ve Mirza'nın annesi içeri girdi.

-Uyanmışsın kızım.Nasılsın iyi misin?

-İyiyim sadece başım dönüyor.Mirza nasıl kendine geldi mi?

-Az önce uyandı.Sırayla görüşüyoruz babası girdi az önce yanına bende sana bakmak için geldim.

-Teşekkür ederim.Bir an gözümün önü karardı sonrasını hatırlamıyorum.

-Evet bayıldın hemen odaya aldılar seni.İyisin ama bir şeyin yok hemşireler ilgilendi.Bende yanındaydım.

-Zahmet oldu sizede kusura bakmayın annem merak etmiştir.

-Bekle ben vereyim çantanı kalkma sen.

Elime uzatıp telefonu tekrar bana baktı.

-Ben çıkayım konuşunca çağır sen kalkmana yardımcı olurum.

-Gerek yok kalabilirsiniz.

Annemi arayıp olanı biteni anlattım.Yanıma gelmek istese de iyi olduğumu söyleyip eve geleceğimi söyleyince bişey demedi.Gelmesine gerek olmadığı için ısrar edince en son tamam diyip telefonu kapattı.Acaba Mirza'yı bende görebilir miydim?

-Bu arada ben Ayşe.

-Memnun oldum.Böyle tanışmış olmayı istemezdim.Keşke her şey daha farklı olsaydı.

-Kısmet böyleymiş güzel kızım.

-Ben Mirza'yı görebilir miyim? İzniniz olursa tabiki.

-Olur mu kızım görebilirsin tabi.Gel yardım edeyim sana.

Kalkmama yardım etmesiyle ayağa kalkmam kolaylaştı.Odadan çıkıp Mirza'nın kaldığı yere doğru ilerledik.Sadece babası burdaydı.Sandalyeye oturmuş sessizce bekliyordu.Mirza'nın çıkmasını bekliyordu.Herkes onu bekliyordu,ben onu bekliyordum... Odaya girince bana dönüp baktı.Anlamsızdı bakışları.Gülümsedim sadece yanına yaklaştım.Sandalyeye oturup yüzüne tekrar baktım.

-Çok merak ettim seni.Aradım ama ulaşamadım.Çok geçmiş olsun.

-Tanışıyor muyuz?

Şaşırdım desem yalan söylemiş olurdum.Bu tepkiyi bekliyordum.Çünkü son zamanlarda yaşadığı hiç bir şeyi hatırlamıyordu.Beni hatırlamamasıda çok normaldi.Soğuk tavrı içimde ürpertiye sebep oldu.

-Ben Deniz.Tanışıyoruz, sadece sen beni hatırlamıyorsun.

-Afedersin gerçekten çıkaramadım.Kaza geçirmişim ama aklımda hiç bir şey yok gözlerimi açtığımda buradayım tek bildiğim bu.

-Biliyorum zorlamayacağım seni zamanla beni hatırlayacağını biliyorum.Sadece biraz konuşmak istiyorum sonra zaten gideceğim annem evde beni bekliyor.

-Peki öyle diyorsanız madem.

-Annene beni anlatmışsın.Adımın Deniz olduğunu söyleyince hemen tanıdı beni.Nasıl bahsettin kim bilir? Bu arada kazanın olduğu gece beraberdik.Birlikte oturup kahve içtik. Birbirimizi daha yakından tanımak için sohbet ettik.Sen anlattın ben dinledim.Ayyakkabı tasarladığını biliyorum mesela.Beril baleye gelirken sen bırakıyorsun her gün onu bunu da biliyorum.

-Beril baleye mi gidiyor?

-Tabi ya bunu hatırlayamazsın çünkü bu da yakın bir zamanda olmuştu.Neyse ben daha fazla rahatsızlık vermeyeyim.Gitsem iyi olacak.

Mirza bir şey söylemeyince sessizce odadan çıktım.Eski halinden eser yoktu.Bana karşı hiç bir şey beslemiyordu.Konuşması ,yaklaşımları bunu çok uzaktan bile anlayabiliyordum.Odada daha fazla durmaya dayanamadım.Şimdilik üstüne gitmek istemedim.Bacaklarında çatlaklar vardı.Kafası sarılıydı.Kaşının üstüne küçük bir dikiş atılmıştı.Kolunun bir çok yerinde küçük küçük yaralar ve çizikler vardı.Kafa darbesi alması hafıza kaybına neden olmuştu.Geçici bir hafıza kaybı olduğu için kendimi çok fazla üzmek istemedim.Eminim eninde sonunda beni hatırlayacaktı.Onu kendime hatırlatacaktım.Ayşe Hanım yanıma yaklaşınca gülümseyerek elini tuttum.

-İzin verdiğiniz için teşekkür ederim.Beni hatırlamıyor.Kendimi ona hatırlatmak istiyorum.İzniniz olursa eğer evinizin adresini almam da bir sakınca var mı?

-Olur mu kızım gel bekleriz ne sakıncası olacak?

-Teşekkür ederim.Yarın tekrar uğrarım hastaneye olur mu?

-Tamam gelebilirsin kızım.İki gün daha gözlem altında olması için burda kalacağız.Büyük ihtimalle iki gün sonra da taburcu ederler.

-İnşallah keşke öyle olsun.Eminim evinde daha rahat eder.

Ayşe Hanım adresi verince telefonuma not aldım.Mirza'nın babasıyla da tanıştıktan sonra geçmiş olsun dileklerimi söyleyip aşağı kata indim.Pelin taburcu oluyordu.Yanlarına gidip bir şeye ihtiyaçları olup olmadığını sordum.Ağrı kesici serum alıp tomografi sonucunu beklemişler.Temiz çıkınca sonuçları taburcu etmişler.Hastaneden beraber çıkıp taksi çağırdık.Onlarla vedalaştıktan sonra bende arkadan gelen taksiye bindim.Evin adresini verip kafamı cama yasladım.Gökyüzünün güzelliği dillere destandı.Hele de denize vuran gün batımı...Muhteşem eşsiz manzara beni büyülemişti.Her zaman böyle havaları sevmişimdir.Denizi seyretmek bana mutluluk veriyordu.Mirza'ya da sözüm vardı.Beni hatırladığında onunla da oturup saatlerce denizi seyredecektik.Eve geldiğimizi anlayınca parayı taksiciye uzatıp indim.Anahtarı aramaya halim bile yoktu o yüzden kapının zilini çaldım.Annem ve Cansu kapıyı açıp beni hemen içeriye aldılar.İkiside elimden tutup odama yatağımın üzerine uzattılar beni.

-Aç mısın annem? İyi misin ? Ağrın sızın var mı?

Annemin üst üste sorduğu sorular üzerine şaşkınca bakmayı tercih ettim sadece.

-İyiyim anne telaşlanma.Canım bir şey istemiyor sadece bana yaptığın bitki çayı vardı ya ondan yapar mısın?

-Hemen yapar getiririm annem.

Annem odadan çıkınca Cansu yatağın ucuna gelip oturdu.

-Ne oldu sana niye bayıldın?

-Mirza hastanedeydi.

-Ne! Nasıl hastanedeydi? Neden cevap vermemiş aramalarına sorsaydın hemen.

-Sorsam da cevap verecek halde değildi.Kaza geçirmiş buluştuğumuz gece.Geçici hafıza kaybı yaşıyor beni de hatırlamıyor.O kadar soğuk ve mesafeliydi ki anlatamam.Evet belki aramızda bir şey olmadı sadece arkadaştık ama alışmıştım ona.Böyle soğuk ve mesafeli olması beni çok üzdü.Canımın yandığını hissettim.

-Her şeyi baştan anlatır mısın? Teker teker hepsini bilmek istiyorum.

Olanları teker teker Cansu'ya anlatmıştım.Olanlara çok şaşırmıştı.Hem Pelin' e hem de Mirza'ya üzülmüştü.Her şeyin düzeleceğini söylüyordu.Ciddi bir şey olsa geçici hafıza kaybı demezlerdi dedi.Annemin getirdiği bitki çayını içip uzandım.

-Sende git Cansu ben iyiyim zaten.

-Yanında kalsaydım belki bir şeye ihtiyacın olur.

-Annem var sende benim için düzenini bozma lütfen. İşe gidiyorsun.Bide erkenden uyanıp eve gidip hazırlanacaksın.

-Tamam ama bir şeye ihtiyacın olursa çekinmeden saat kaç olursa olsun arıyorsun.

-Tamam canım ararım.Sadece telefonumdan Ece' ye mesaj atar mısın? Tüm öğrencilerin annelerine mesaj atsın yarın kursumuz kapalı diye.İşe gitmek istemiyorum, dinlenmek istiyorum.

-Tamam hemen mesaj atayım.

Cansu telefonumu eline alıp Ece' ye mesaj attı.Vedalaştıktan sonra çantasını alıp odadan çıktı.Sessizlik kadar güzel bir şey yoktu.Dinlenmek istiyordum. Bugün yorucu geçmişti benim için.Olanlar zaten kafama takılıyordu.Ne olacaktı böyle? Umarım hemen düzelir.Mirza aklımdan hiç çıkmıyordu.Onu düşünmeden edemiyordum.Aklım hep ondaydı.Beni hatırlayabilecek miydi? Ne zaman eskisi gibi olacaktık? Bana karşı ne zaman eskisi gibi olacaktı? Düşünmek beni yormaya başladı.Ayağa kalkıp odanın penceresini hafifçe araladım.İçeriye giren temiz havayı içime çektim.Annemde ışıkları söndürüyordu.Odamın kapısını açıp yanıma geldi.

-Annem üşütürsün.Bende uyudun sanıyordum.Bi bakayım demiştim iyiki gelmişim.

-Yok anne iyiyim cidden.Telaş yapma bak azıcık hava alsın diye açtım.

-Tamam tamam bir şey demiyorum.

-Yarın evdeyim dinleneceğim işe gitmeyeceğim.

-Tamam canım kızım en iyisini yapmışsın.Dinlen bir güzelce ben sabah sana kahvaltı hazırlarım.İstediğin yemek ya da tatlı varsa söyle hemen yaparım.

-Yok anne sağol.Sen kursuna git benim için gitmemezlik yapma.Zaten yatıp dinleneceğim ihtiyacım olmaz sana.

-Yine de olsun yanında durayım kızım ne olur ne olmaz.

-Hayır anne ısrar etme gerçekten gidebilirsin.

-Hayır Denizciğim evdeyim konu tartışmaya kapalıdır hiç ağzını yorma.

Annemin ısrar edici tavrından dolayı pes etmiştim.Daha fazla sürdürürsem de bir şey değişmeyecekti.Makbule Sultan yine bildiğini yapacaktı.Annem pencereyi kapatıp yanıma geldi.Alnıma küçük bir öpücük kondurup bana baktı.

-İyi geceler güzel kızım.Gece bir şey istersen beni çağır.

-İyi geceler annem.Sağol iyiki varsın.

Annem odadan çıkıp kapımı kapattı.Yatağıma uzanınca sanki her şey bitiyordu.Hele uyumak her şeyi unutturuyordu.En güzel şey uyumaktı.Sessizliğin sesi beni mutlu ediyordu.Sessiz anlarda küçük küçük sesler ,gece sokakta olan köpek sesleri, ağaçtaki baykuşun sesi ya da yolda yürüyen adamın ayak sesleri.Hepsi güzeldi tabiki annem pencereyi kapatana kadar.Yumuşacık yastığımda güzel bir uykuya dalmıştım.

Evet güzel okurlarım bölümümüz sona erdi.Fikirlerinizi belirtmeniz beni mutlu eder.Hoşunuza giden ya da gitmeyen şeyleri yorumlarda belirtebilirsiniz.

Sevgiyle kalın.

Mutlu kalın.