Emir, Eftelya öldükten sonra bir odada uyandı.Bir masa vardı.Kendiside masadaki sandalyede oturuyordu.Elleri masaya kelepçeliydi.Ayaklarıda sandalyeye."Nerdeyim ben?" odaya uzun boylu,siyah kıvırcık saçlı,kahve gözlü bir adam girdi.Ve sandalyenin öbür tarafına oturdu."Taha?!" "Ta kendisi" "Sen yaptın!HER ŞEYİ SENYAPTIN!" "Biraz sakin ol bence." "NE SAKİN OLU YA!BENİM YILLAR SONRA BULDUĞUM BABAM VE SEVDİĞİM KADIN KOLLARIMDA CAN VERDİ!SENİN BUNUN NE KADAR ZOR OLDUĞUNDAN HABERİN VARMI BE KÖPEK!"

"Yanlız o sadece senin sevdiğin kadın değildi Emir Alaz Çetiner." "Evet, ama bağzılarımız onla ilgilenirken bağzılarımızda onu öldürme planları yapıyordu..Değilmi TAHA GÖKGÜR.Yada...ÇETİNER mi demeliyim?" Taha güldü."Unutma kardeşim..Ben özüm..Sense üvey evlat.." "Bu ikiz olduğumuzu değiştirmiyor KARDEŞİM." Taha tekrar güldü."Ailem-iz görüyoruzki birimizi seçmiş ki öbürünü birine evlatlık vermiş" "En azından o birileri o çocuğu insan olarak yetiştirmiş..Ama çocuğun gerçek ailesi onu köpek gibi yetiştirmiş..Sana köpek demek köpeğe hakaret be!" Taha yüzünü Emir'in yüzüne yakınlaştırdı."Unutma abicim.İlk aynaya bakan kendini görürmüş" Emir fısıldayarak ağzında küfür yuvarladı.

Taha geri çekildi."Sana yeni televizyon programımızı izleticem.Belki seversin ha?" dedi ve elindeki kumandayla televizyonu açtı.Emir az sonra görüceklerinden sonra şok olacaktı.

Televizyonda Eftelyanın bir sedyede yattığını ve hem ağzının hemde el ve ayklarının bağlı olduğunu gördü."Eftelya..Aşkım gelicem yanına tamam mı?!" Taha kumandadan televizyonu kapattı.

"O benim olucak.Armızdan çekil" "Onu sana bırakmayacağımı biliyorsun kardeşim." "Peki....Şöyle diyiyim..O benim eski karım" "Ne?"

Eftelya bu sırada çıkmak için çırpınıyordu.Kafasını çevirince ilaçlı havanın etrafa yayıldığını fark etti.Olamaz diye geçirdi içinden.

"EVET ÖYLEYDİ!AMA İŞLER DEĞİŞTİ!" "Ama o bunu bilmiyor değilmi?" Emir bir an duraksadı."Bende şuan bunun bedeli ödüyorum öylemi?" "Aynen öyle.Sence ailesinin bile sevmediği bir çocuğu Eftelya gibi bir kadın mı sevicek.Ben olmasam zaten seni tanımıyordu bile." "Taha tekrar televizyonu açtı.Emir ekrana baktı.Gözleri doluydu.Çünkü içten içe korkuyordu.Onun ölmesinden korkuyordu.

Eftelya çıkmaya çalışıyordu hala.Duman neredeyse sedyenin boyuna ulaşmıştı.Eftelya gözündeki yaşlara engel olamadı.Bir şeyden dolayı korkuyordu.Ölmektenmi hayır.Pekiya zarar görmektenmi?Oda değil.Emir'i bir kez daha göremeden,sevdikleriyle vedalaşamadan,dünyayı bu kadar kötülüğün içinden çıkaramadan,en sevdiği yemeği bir daha yiyememekten,tekrar battaniyenin altına girip dizi seyredememekten ve daha bir çoğundan korkuyordu.Aynı zamandada ölüme bu kadar yakınken o yerden çıkamamaktan...

Sonunda duman sedyeyi geçmiş, hatta neredeyse tüm odayı kaplamıştı.Gözleri yavaş yavaş kapanıyordu.Emir ise bunların hepsini seyrediyordu."Yo yo!Hayır!" gözleri kapanmıştı.Kafası sedyenin öbür tarafına doğru düştü.Elleri ve ayakları serbest kalmıştı.Taha televizyonu kapattı.

"Ahh.Şimdi ağlaya bilirim.Ne kadar duygusal.İki aşık.Ama ayrıldılar.Merak etmeyin.Romeo ve Juliet'in aşkıda yalandı."

"Ne saçmalıyorsun sen ya?" "Geçmişi unuttun galiba.Ama unutma.O beni seviyordu." "Ama o ailenizin işi içindi!Sonra ayrıldınız ve araya ben girdim!"

Taha arkasındaki tek taraflı cama baktı.İşaret ve orta parmağını birleştirip salladı gelin anlamında.Odaya iki koruma girdi.Taha "Kelepçeleri çözün" "Ama efendim" "Dediğimi yap aptal şey" "Hemen efendim" iki korumada Emir'in yanına gidip kelepçeleri açmaya çalıştı.Emirin yüzünde ciddi bir sıfat varken Tahada zafer sırıtışı vardı.Korumalar başta korkuyla birbirlerine baktılar.Sonra sağdaki yutkundu.Tahaya dönüp,"Efendim" Taha gözünü Emirden ayırmadan "ne var" dedi."Kelepçeler..." "Evet" "Kelepçeler açık efendim" "NE?!" diye haykırdı.Emirin yüzündeki ciddi yüz sırıtışa dönüştü.Tahanın yüzündeki gülümseme korkuya dönüştü."NE DEMEK KELEPÇELER AÇIK LAN!" Emir ayağa kalktı.Tam bu anda Taha kapıya doğru düştü.Çok büyük bir kavga çıktı.Bu kavgada 2 ölü bir yaralı vardı.

Oradaki çığlık sesleri yakından geçen oduncular tarafından duyuldu.Polis ve ambulanslar gelince iki ölü olduğu bildirildi.Eftelyanın olduğu oda bulundu.Hastaneye kaldırıldı.İlk yoğun bakımda, sonra kendine gelince normal odaya alındı.

Taha Eftelyaya her şeyi anlatmak için odaya girdi."Eftelya.." Eftelya bir anda Tahaya odaklandı.Sonra hızlıca ayağa kalkıp koşarak ona sarıldı."Emir!Yaşıyorsun!" Taha ne olduğunu anlamaya çalışıyordu.Bir şeylerin ters gittiğini anlasada bozuntuya vermedi."Evet Eftelya.." dedi tereddütle.Açık kalan kapıdan geçmek için Emir geldi.Ancak sevinçle girecekken onu fark etti.Taha Alaz ÇETİNER..

Eftelya dediğini duymuştu.Taha onu fark etti.Korkuyla Emire baktı.Emir ağzıyla Tahayı düzeltti."-yam.Eftelyam" Taha anlayıp hemen devam ettirdi."Eftelyam" Emir zorlukla gülmeye çalıştı.Eftelya, "Emir?Sen neden bu kadar tereddütlüsün?" "Ne tereddütü" Eftelya geri cekildi ve Tahaya baktı."Bu yaralar ne?!Hemşire!Bir baktıralım.İyi misin acıyormu?" "Yok benim bir şeyim merak etme.Emir oradan uzaklaşıp hastanenin otoparkında olan siyah arabasına bindi.Bir şey arıyormuşcasına torpidoyu açtı.En altında olan içki şişesini gördü.Bir an duraksadı.Torpidonun kapağını hızlıca kapattı.

Arabayla son hız bir parka geldi.Bu çocukken Tahayla oynadıkları parktı.Kimse yoktu.Torpidodaki içki şişesini aldı.Bir banka oturdu.Yarım saat kadar sonra Taha geldi.Emirin yanına oturdu."Teşekkürler." "Beni nerden buldun" "Farkındaysan ben senin ikizinim.Ve sonuçta küçüklüğümün en güzel anılarını unutamam" Taha Emirin elindeki şişeyi gördü."Bune?" "Sanane" "Bak biz barıştık.En azından o odada" "Evet.Barıştık.Ama tehtitle" "Ya saçmalama artık ver şunu" "Neden her zaman bu oluyor?!" "Bak abi ver şunu!Saçma sapan konuşmaya başladın yine.Tıpkı çocukluğumuzda dünyayı değiştiricem diye saçmaladığın gibi." "Neden her zaman en iyileri sensin!Sen yokken yanında ben vardım ama ikiz olsakta yüzümüz dışında hiç bir şeyimiz benzememesine rağmen nasıl bizi karıştırrabiliyor!Neden ailemiz beni değilde seni seçti!Ben zorlukla yaşarken sen sıcacık evinde oturuyordun!İşte bu yüzden bu dünyayı değiştirmek istedim!Hiç bir zaman adil değildi!"