"Üzülmek yetmiyor işte...Eğer yetseydi zaten geri gelirlerdi.Bi zamanlar onların geri geleceğine inanırdım...Ölüm haberleri gelip onları hiç acımadan yakana kadar..."

Ona doğru döndüm.İki elimi onun omuzlarına attım.Parmak ucuna çıktım."Onları kurtarabilirdim..." ona doğru yaklaştım.Gözleri kızarmış ve çok üzgündü.Gözlerinin içindeki o çocuğu görebiliyordum..Yere doğru bakıyordu."Bana bak" yüzünü çevirmeden gözlerini bana çevirdi."Sen istesende aileni kurtaramazdın" "Yapabilirdim...Ailemi o beş dakika içinde kurtarabilirdim.." "Hayır...Onlar kaçana kadar bulurlardı..Öyle olmasada kaçtıktan sonra onlar bulamazlar mı sanıyorsun?" "En azından bir kaç gün fazla yaşayabilirlerdi." "Belki hala yaşıyorlardır" "Ne?" "Çoğu aileye birinin öldüğünü söylediler.Ancak ölmemişlerdi..Sadece onları en alt kattaki zindanlara tıkmışlardı.Belki senin annen ve babanda ordadır"

Bir anda omzunun üstünden arkadaki çıkış kapısına baktı."Sence gerçekten ordamılar?" gülümsiyerek kafamı salladım.Koşarak zindana indik.Hepsinin kapısını açarken bir sürü gardiyan gelmeye başladı.Emir bana doğru bir silah attı."Sana öğrettiğim gibi ateş et!" diye haykırdı.Bir kaç kez ateş ettim ve üç kişi vurulmuştu.Emir ise o sırada kapıları açıyordu.On kişi daha vurmuştum ancak mermisi bitmişti."HAYIR HAYIR ŞUAN BİTEMEZ!" diye bağırırken bir silah sesi duyuldu.Nefesim kesildi.Emir bir anda bana kitlendi.Ben ise Emire.Emirin gözleri korkuyla küçüldü.Ben ise kafamı yavaş ve korkuyla karnıma doğru eydim.Kan vardı...Emir'e doğru korku dolu bir bakış attım."EFTELYA!" diye haykırdı.Başım dönüyordu.Ağlamaya başladım.Sol ayağımı geriye doğru attım.Bacaklarımın ikiside boşa çıktı.Emir hızlıca koşarak beni tuttu.Yavaşça çöktük.Yerdeki silahı alıp hemen mermi doldurdu.İlerimizdeki herkes vurulmuştu.Ancak oradaki neredeyse tüm mahkumlar serbestti.Hepsi bir yere kaçışırken biri haykırdı."OĞLUM!" Emir bir anda oraya kitlendi.Bir adam bize bakıyordu.Beni fark etti."Baba!" Arkasında bir gardiyan vardı.Bir anda adamı bıçakladı.Emir dehşet içinde ikimize baktı."BABA!" hangimize yardım edeceğini bilemezken babasına doğru koştu.Ancak arkadan iki gardiyan geldi ve Emir'i iki kolundan tutup ellerinden, mahkumların arkasında kapalı tutulduğu demir parmaklıklara kelepçelediler.Kelepçelerin uçlarına zincir bağladılar.Emir sürekli onları ittirsede engel olamadı.Herkesi toplayıp öbür katlardaki hücrelere koydular.

Ben ellerinle kendimi duvara doğru yasladım.Bir ayağım uzanmışken öbürünü kendime doğru çektim.

Emir hala kelepçeleri açmaya çalışıyordu.Emirin babasına baktım sonrada Emir'e.."Emir" dedim bitkin bir sesle."Eftelyam çıkıcaz burdan tamam mı çıkıcaz sadece şu kelepçeleri açmam gerek." "Emir" "Sen nefes almaya devam et sakın kendini bırakma!" "Emir!..." yere bakarak durdu."Emir bırak artık..." "Bırakamam!Anlıyor musun bırakamam!" elimle yaraya baskı yapmayı bıraktım

"Bak çok kan kaybettim tamam mı?Babanda öyle" bağırdı ağlayarak."Ben daha öncede tüm sevdiklerimi kaybettim!Şimdi tekrar kendi ellerimle kaybedemem..." bana baktı."Ben babamı yeni buldum!Şimdi senide onuda nasıl kaybedeyim?Nasıl vaz geçiyim?" dedi ve tekrar kelepçeleri çözmeye çalıştı.

"Bırak artık!" "Kapa çenenide yaraya bastırmaya devam et!" tekrar durdu."KAHRETSİN BU SEFERKİNİ DAHA SIKI YAPMIŞLAR!" "Emir... Soğumaya başladım.." "Yo!Yo!Yo DAYAN TAMAM MI BIRAKMA KENDİNİ" "BIRAK İŞE YARAMIYOR İŞTE!" "YİNE BİRİNİ DAHA KENDİ ELİMLE ÖLÜME VERMİYECEM" elimi yaradan yavaşça çektim.Çok yorulmuştum.Gözlerimin ağırlaştığını hissettim.Tam bu anda Emir kelepçeleri kırdı.Bana doğru doğrulduğunda "Babana git, ben dayanırım" babasına doğru koştu.O an babasının bilincinin olmadığını anladım.

"BABA!UYAN HADİ" "Baba uyan!Lütfen..Annem olmasa bile bak gelinin var..Yine bir aile oluruz..Hadi kalk baba.."

Emir ayağa kalktı.Bana doğru koştu.Belimden sonrasını dizlerinin üzerine aldı.Kafam dışta kalınca düşüyordu o yüzden bir kolunu kafamın altına aldı.Derin derin nefes alıyordum.Aynı zamandada ağlıyordum.

"Geldim tamam mı bak burdayım.Çıkıcaz burdan tamam mı" "KİMSE YOKMU!YARDIM EDİN VİCDANSIZ KÖPEKLER" diye haykırdı.Elimi yavaşça yaranın üzerinden çekti."Kahretsin" ağzında birkaç küfür yuvarladı.

Ona bakarak gülümsüyordum.Elini elimin üstüne koyup yaraya bastırıyordu."Dayan tamam mı çıkıcaz burdan." "Dikkat et ölme" "Ne?" "Dikkat et diyorum bu kadar bağırdığın için öldürürler.Yada öldürmeselerde sesin kısılır" "Olsun..Sizi murtarıyimde öldürürselerde öldürsünler" "Ağlama" dedim bitkin bir şekilde.Kanlı elimi elinin altından çekip göz yaşını sildim.Kırmızı olmuştu."Kan ağlıyorsun" kafasını salladı."Ağlama bu göz yaşlarına cenaze töreninde ihtiyacın olucak." "SAÇMALAMA ARTIK!" "Teşekkürler...Benim için yaptığın,yaptırdığın için...Beni sevdiğin için teşekkür ederim Emir.." dedim ve gözlerimi kapadım..

* * * * * * * * * * * * * * * * * *

Bağzen ışık olması için soğuktan vaz geçmelisin..

Bağzende sadece lambayı yakmalısın...

FİNAL DEĞİLDİR