Hafifçe kafamı salladım."Nedir?" "Esra söyledi ya" dedi biri.Bu Zeynep'ti.Zeynep lisenin klasik sarı saçlı mavi gözlü gıcık zorba kızıydı.Onu görünce tabiki şaşırmadım.Çünkü sürekli beni kopyalıyordu."Demek sende doktor oldun" "Evet" "Anlaşıldı." "İnşallah" dedi Zeynep. "Babandı değilmi" "Evet." "Annen?Doğru annen yoktu senin." "Sen beni bununlamı ezmeye çalışıyorsun?" "Evet" dedi ve sırıttı."İnşallah" bir anda yüzündeki gülümseme sinsi bakışlara dönüştü.Dönüp babama baktım.Acildrn içeri girince Ahmet geldi."Nedir?" "Siz kimsiniz?" "Ben Esra Parlak.Memnun oldum ama babam ölmek üzere isterseniz şimdi konuşmayalım" dedim.Bana şaşkın gözlerle baktı."HABERLERDEKİ ESRA PARLARMI?ALETSİZ KATETER TAKAN!AÇIK BEYİN AMELİYATI YAPAN!" anlamaz gözlerle kafamı evet anlamında salladım."Nasıl yaptın?" "Sonra söylerim işimize bakalım" "Babam dedin?" "Evet" "Yakınınsa giremezsin ameliyata" "Biliyorum o yüzden sen yap seninle aynı seviyedeyiz" "Tamam" dedi ve müdahaleye başlarken aynıa damı acilin girişinde bana bakarken gördüm.Hafifçe gülümsüyordu.Mecburen yaanından geçtim."Merhaba" dedi elleri bem beyaz önlüğünün cebinde be kapıya yaslanırken."Merhaba" "Sizi tanıyormuyum beyfendi?" "Evet" dedi sırıtarak.Anlamsız gözlerle baktım.Sonra Asaf hoca olduğunu fark edip ağazım açık bir şekilde baktım.Yutkundum."Asaf hocam?"

"Ta kendisi" "Sizin burda ne işiniz var?" "Siz ne ya?Siz ne ya?Hocam da deme.Kendimi yaşlı hissediyorum." "Yaşınız kaç ki?" "41.Hanımaların yaşı sorulmaz ama?" "38" yüzündeki gülümseme gurura dönüştü.Güldü."İşim var senin gururunu dinleyemem" dedim ve ilerledim.

O gün işim yoktu.Yani baya azdı.Bu yüzden kulaklığımı alıp hastanenin önündeki eski köprünün altındaki banka oturdum.Telefonumdan Duman grubunun şarkılarını dinliyordum.Bir anda biri kulaklığı kulağımdan çekip aldı.Kafamı azıcık kaldırınca Asaf'ı gördüm."Ne yapıyorsun ya?" "Ne dinliyorsun?" "Duman" dedim vurgulayarak."Bakayım bir nasılmış" dedi ve kulaklığı taktı.O sırada bir yudum aldı kahvesinden.Sonra bir anda bana baktı ve sözleri söylemeye başladı.

Ölmeden son bir defa, belini kavrasam yeter.Hadi gel buluşalım eski köprünün altında.Kimseler görmesin..

İkimizinde yüzü ciddiydi.Ama ciddiyeti bozdum."Ver artık şunu." "Neden?" "Ya ver dedim!" oda bu sıraa gülüyordu. "Aşk olsun" bana doğru yaklaştı.Eğer bir santim daha yaklaşsa burnumuz değiçekti.Sağ elini bankın sırt tarafına koydu.Ciddi bir suratla "Oldum bile" dedi.Bir eliyle saçımı çekti.Sağ kolunu banktan çekip öbür tarafıda çekti.Defalarca saçımı yüzümden çekti.Dudağının sol tarafını yukarı kıvralttı."Hemde yıllar önce" telefonumun çalamsıyla irkildim.Hemen kahvemden bir yudum aldım ve banka bıraktım.Kekeleyerek "Şey...Ben...Beni acilden çağrıyorlar gitmem gerek" Asaf kendi kahvesi bitince atıp benimkinden bir yudum aldı."Zevkin güzelmiş" "Ama senin kadar değil" hemen arkamı dönüp koşarak gittim.