"Bakın şuanda eğer bunu yapmazsanız hem bebeğiniz hemde siz çok büyük bir tehlikeye girersiniz.Hem bakın tüm önlemleri alıcaz.Bebeğinize hiç bir zarar gelmeyecek" dedim.Korkan gözlerle bana bakıyordu.Yukarı aşağı kafamı salladım.Oda aynı şekilde gözleri sanki ölüyormuş gibi yaşlı bir şekilde kafasını salladı.Sanki bu bebek en büyük hayaliymiş gibiydi.Onu şok sevmiş ve daha doğmadan benimsemişti.Anlaşılan bebeğine en ufak bir zarar gelmesini bile istemiyordu.Bu bebeği canından çok sevdiği her halinden belliydi.Bebeği için endişeleniyordu.

"Doktor hanım.Eşim iyi mi?" "Şey..." tam ne yapacağımı düşünürken Emre geldi."Ben sana demedim mi yat dinlen diye iki gün anca geçti ve sen çalışıyorsun" "Hiç bir şeyim yok benim turp gibiyim." "Ama yarısı çürük bir turp" "Sen benimle gelsene" "Tamam Doktor bey" dedi ve bileğimden tuttu.Koridorda yürürken bir anda bir odaya çekti beni ve kendiside girince kapıyı kitledi."Ne oldu?Neden kapıyı kitledin?" elinden bir anda bir kutu çıkardı.Şaşkın gözlerle Emre'ye baktım.Kutunun içini açınca yüzük olduğunu fark ettim.Emre koyu kahve gözleriyle bana baktı."Emre..." "Ne söyliyeceğini biliyorum.Zaman....Ama vermiyecem.Bu sefer zaman vermiyecem.Çünkü bağzı şeyler hemen olmalıdır.Ne kadar zamanımız var bilmiyoruz.Belki yarım saat,belki kırk yıl.Her şey şu an olmalı." "Emre.." "Bak.Ben seni 12 yıl bekledim.Eğer seni tekrar kaybedersem bu kadar yakınken.." "Emre.." "Ben seni seviyorum Ekim.Sende beni.O zaman ne bekliyoruz." "Emre!" "İstemiyorum" Emrenin surat ifadesi bir anda düştü.Sanki çok sevdiği biri ölüyormuş gibi yüzü değişti.Bir anda ciddiyete bindi.

"Ne..Ne demek istemiyorum." "İstemiyorum." "Ekim..." "Emre lütfen.Bırak beni.Sadece yanlız kalmak istiyorum.En azından bir süre.Hem sen dedin seni 12 yıl bekledim diye.Biraz daha bekle." "Ekim." "Üzgünüm Emre." dedim ve kapının kilidini açtım.Kapıyı açtım.Derin bir nefes aldım.Sanki istiyordum.Ama korkuyordum.Ya annem gibi olursam diye.Babam ile annem evlenene kadar hiç bir sorun yokmuş.Sonra babam alkolik oldu.Anneme vurmaya,tehtit etmeye ve bağırmaya başladı.En son bir gün babam yine alkol almıştı.Anneme yine bağrıyordu.Bir anda bir silah sesi duydum.Koşarak mutfağa gittim.Annemi kanlar içinde yerde yatarken gördüm.Korkuyordum.Ya bizde öyle olursak.Ya Emre'de öyle olursa.

Emrenin babası anmemin doktoruydu.Kendisi iyi bir adamdı.Ama annemi kurtaramadı.Ben bu işin peşini bırakmadım.Doktor olunca vakayı inceledim.Mermi hayati bir yere deymemiş hatta yakın bile değildi.Nasıl olduda annemi kurtaramadılar anlamıyordum.Ama ihmal yada hata olmadığını özenle belirttiler.

Bir kaç saat sonra Emre yine yanıma geldi."Ekim." "Emre istemiyorum dedim" Emre bir anda bana sarıldı."Bir daha asla seni bırakmayıcam.Senin bir daha benden kaçmana izin vermiyicem." "Emre herkes bize bakıyor" "Umrumda bile değil." "Sende....Senden...Senden nefret ediyorum bırak beni!" Emre bir amda yüzü aynı ciddiyete büründü.Ellerini gevşetti."Nasıl yani?Ya...Yalan söylüyorsun!" "Üzgünüm.Bu yalan değil" dedim ve dolapların olduğu odaya gittim.Peşimden geldi."Ekim." "Ekim bir durur musun?" Bir amda kolumdan tuttu ve dolaba sıkıştırdı."Neden bana bu kadar soğuksun?" "Ben sana soğuk filan değilim.Sen..Asıl sen bana soğuksun" "Öylemi Doktor hanım."O zaman neden benden nefret ettiğini söyledin?" "Çünkü bu doğru senden nefret ediyorum"

"Hala hiç inandırıcı değil" "Ekim.Gözündeki okyanusu görünce seviniyorum.Dudaklarının kenarları yukarı kıvrılınca mutlu oluyorum.Ama sen benden nefret ettiğini söylüyorsun.Ya biz evlenmeyeceksek niye nişanlandık?İkimizde birbirimizi seviyoruz.O zaman ne bekliyoruz?"

"Çünkü ben seni sevmiyorum!Tamam mı?Keşke...Keşke seni hiç görmeseydim!" tam bu anda içeriye biri girdi.19-20 yaşında falan bağıran bir çocuk."ANNEMİ SEN ÖLDÜRDÜN!ANNEM SENİN YÜZÜNDEN ÖLDÜ!SEN KATİLİN TEKİSİN!ASLI'YI HATIRLADIN MI?KATİLİ OLDUĞUN KADIN!" "SEN BENİM EN DEĞERLİMİ ALDIN!ŞİMDİ BENDE SENİNKİNİ ALICAM!" dedi ve cebinden bıçak çıkarıp benim boğazıma dayadı."SENDE NASIL BİR HİS OLDUĞUNU ANLAYACAKSIN!" Emre bu sırada çocukla kavga ettiler.Sonunda güvenlikler geldi ve çocuğu aldılar.Emre ise göğüsünün biraz altını tutarak yüzünü ekşiltti."Ne oldu?" "O kimdi?" "Aslı kim?" diye bir ton soru yağdırdım.

"Elini çek" "Ne?" "Elini çek dedim Emre!" elini cekince yaranın kanadığını fark ettim.Kıyafeti yaraya kadar açtım.Sonra hemşireden dikiş ve pansuman aletlerini istedim.Pansuman yaparken Emre'ye tekar sordum."Emre ne oldu?" "Ve bunu kim yaptı?" "Yok bir şeyim" "Aynen o yüzden mi kocaman bıçak izi var ve kanıyor." "Ya yok birşey acımıyor hem ben sonra dikiş atarım bırak" "Biliyoruz." "Otur oturduğun yere" "Bak seninde dinlenmen lazım" "Ben gayet iyiyim.Hem hala cevap alamadım.Ne oldu ve kim yaptı?" "Tamam.16 yıl önce nişanlım vardı.Bir anda beni terk etti.Sonra sürekli beni sevdiğini ve geri dönmek istediğini söyledi.Ama ben reddettim.Çünkü ayrılmıştık.Bende kırık bardakla su içmek istemedim.Hayır dedim.Ama sürekli saçma sapan şeyler diyordu.Hatta beni tehtit etmeye bile başladı.Sonra doğum yaptığını söyledi.Tabi bende tebrik edip daha sormadım.Çünkü yeni eşinden olduğu belliydi.Biz ayrılalı kac yıl olmuştu.Ve Ozan yani daha demin gelen çocukta annesinin hala beni sevdiğini yazan şeyleri bulmuş.Aslı'da bu yükü kaldıramamış ve intihar etmiş." "Peki bu yara?" "O da şimdi oldu" bunun benim yüzümdün olması beni üzüyordu.

"Emre...Özür dilerim.." "Neden?" "Benim yüzünden senin canın yandı" "Ne alakası var sen konuda bile değildin" "Bu konuyu konuşucaz.Senin için bitti.Hastalarımla ilgilenmem gerek" "Bir şey olursa ara" "Tamam doktor Hanım"