🪶Selamünaleykümmm🪷 inşAllah seversiniiz. Bu kurgumda bayağı bir birikmişlik var ciddi manada🌷.. çok isteyerek yazmaya başladım. Daim olur inşAllah. Oy ve yorumlarınızı da okurken lütfen eksik etmeyiniz🌟🌙. E vira Bismillah🪷🦋🪐

_______________________________________________

Hayat ve zaman kol-kola akıp giden, varlığını her daim birbirleriyle yarıştaymış misali sürdüren bir okyanus damlası ile bir kara parçasıydılar.

Zaman, su gibi akıp gittiği için değil.. zaman, matruşka gibi hep aynı sonucu verdiği için belki de insanı çok yoruyordur...

Ve hayat.. hayat, bazen en yıkıcı anlarda beklenmedik, tanımadığınız kimselerin hayatınıza girmesiyle, toprağına aylar sonra su verilmiş çiçek gibi yeniden hayat buldurur..belki de sevdirir bile. Ve o an aslında hayatınıza dahil olan bir kişinin dahi, sizin hayatınızda 'zamanla' matruşka gibi yeni sonuçlar doğuracaktır.. ama siz bazen farkında bile olmazsınız.

Duyduğum ezan sesiyle gözlerimi açtım ve yatakta oturur pozisyonda ezanı dinlemeye başladım. Ezan her zaman insanın ruhuna huzur verirdi. Ben de her okunduğunda toparlanır ve dinlemeye başlardım.

Hızlıca toparlanarak işlerimi halledip abdestimi aldım ve hemen odama geri dönerek namazımı kıldım. Ardından kendim, vefat eden ailem ve geleceğim için ayrı ayrı dua ettim. "Allah'ım benim hayalini dahi edemeyeceğim kadar ahlaklı ve ahlaki hassasiyetleri olan, sana yönelmiş, senden başkasına boyun eğmeyen, başka el..başka göz..başka hayalin değmediği bir beyefendiyle bir.. bir eyle... Amin"

Hızlıca seccademi topladım ve odamın kapısını kapatarak kahvaltı hazırlamak için mutfağa yöneldim. Kahvaltılıkları dolaptan çıkarırken tam dibimden 'fazla neşeli' bir ses geldi. "Ne yapıyormuş benim yeğenim?" Aşırı bir şekilde göz devirdim.

'Aman ne kadar da samimi'

Öyle deme iç sess

'Ama öyle'

Tamam

Cevap vermeyerek kahvaltı hazırlığına devam ettim. "Kız duymuyor musun beni?!" diye cırladı yine. Daha fazla konuşmasın diye cevap verme gereği hissettim.

"Hayır olsun yenge..?" dedim bıkkın bir sesle.

"Hayır kız hayır" dedi imâlı bir sesle. İmâsına anlam veremeyerek hazırladığım kahvaltı tepsisini alarak salona sofrayı kurdum. Ardımdan yengem ve amcam da gelmiş, sofraya kurulmuşlardı.

Neden mi amcam ve yengemlerle yaşıyorum?.. Çünkü annem ve babam, ben ve kardeşim çok küçükken vefat etmişlerdi.. Ben beş yaşımdayken kardeşim daha iki yaşındaydı o zamanlar.. Onlar vefat ettikten sonra, bir süre yetimhanede kalmıştık.

Lakin amcamın haberi olduğu an bizi yetimhaneden almıştı.. sonrası yengemin bizi her gün azarlamaları ve küçümseyici bakışlarıyla geçmişti. Ve evet aynı zamanda yengemin hiç çocuğu olmamış. nasip..

Kardeşim Oğuz asker oldu. Aslında buraya yakın bir şehirdeydi ilkin ama sonrasında başka bir time geçtiğini öğrenmiştim. Çok fazla iletişim kuramasak da aramız hala çok iyi. Yengem bize küçükken pek bakmadığı için onun herşeyiyle ben ilgilenirdim. Çocuğum yokken anneliği tatmışım gibi bir histi. Hatta bazen üzgün olduğumda, hissetmiş gibi beni güldürmek istediğinde -sanki boyu uzun değilmiş gibi- eğilir alttan gözlerini çipil çipil yapıp bana bakar ve 'küçük annem' deyip yanağımı öper. Onu çok özledim..

"Kız yemeğini ye ne daldın? Bak nasıl da anladı ama misafir geleceğini.. gözü dalıp dalıp gidiyor."

Gelen sesle daldığım yerden asıl dünyama geri döndüm. Gözlerim dolmuştu. Belli etmemeye çalışarak yengeme döndüm. "Nasıl yani yenge anlamadım?"

"Kız anlamayacak ne var? Aslında amcanın yanında söylemeyecektim ama.. bizim eski oturduğumuz yerdeki benim komşu Nurten'in yeğeni varmış. Askermiş de hem bir görüşsen olmaz mı?" derken kaş göz hareketleriyle de destekler nitelikte amcamı göstererek beni manipüle etmeye çalışıyordu.

Benim henüz evlilik gibi bir düşüncem yoktu. Ama onlara da yük olduğumu hissediyordum elbette.. 'düşünse miydim ki acaba' diye geçirdim içimden. İç çekerek cevap verecektim ki.. Amcam "Ben kalkayım artık." diyerek ayaklandı ve bana dönerek çektiğim nefesimi boğazıma dizecek o sözleri söyledi. "Rana kızım beni yanlış anlama -aslında söylemeyecektim de ama- bir düşün hemi kızım.." dedi ve gitti. Yengem de ardından giderek amcamı uğurladı.

Amcamın bana böyle söylemesi hem kırmış hem de utandırmıştı. Yanıma geldiğindeyse "Bak gördün mü amcan da artık istemiyor işte kızım seni, evlen sen. Hem seni okuttuk, büyüttük daha ne yapmamız lazım. Daha ne kadar besleyeceğiz biz seni. Görüşeceğin çocuk da iyi birisi zaten bir konuş anlaşırsınız eminim. Hem o da öksüz..yetim.."

Onun da benim gibi yetim ve öksüz olması üzmüştü beni.. üstüme fazla geldikleri için ne yapmam gerektiğini tam çözemiyordum.

"Yenge biraz düşüns-" sözümü yarıda kesti.

"Yarın o görüşmeye gideceksin. Bitti." Dedi ve yanımdan ayrıldı. Gerçekten ne yapacağımı artık düşünemiyordum.

_^__^__^__^__^__^__^__<>__^__^__^__^__^__^__^_

Ayy böyle şeyler işteeee..

Rana hakkında düşünceleriniiz🦋❤️‍🔥🪻

Beyefendimiz sizce nasıl oluurr??

Ay ben heyecan yaptımm. Aslında maksat biraz da içimizi sıcacık yapan bir kurgu.. sürç-i lisan ettiysem affola🌖...

Allah'a emanet olunn 🪷🕊