62.Bölüm

İyi okumalar seviliyorsunuzz♥️

Ne oluyordu,buradan kurtulmamız bu kadar basitse niye bizi buraya kadar getirme zahmetinde bulunmuşlardı.Telsizden askeriyeyle iletişime geçtiğimizde geri dönüş emrimiz verilmişti.

Görev hala tamamlanmamış olsada ilk önce çözmemiz gereken şeyleri açığa kavuşturmamız Ve aşama aşama ilerlememiz gerekiyordu.Neden bilmiyorum içimde kötü bir his vardı Ve bu hiç hayra alamet değildi.

Acaba Ceylan nasıldı?Arda’nın yoğun bakıma alındığını Ve şuan müşahede altında olduğunu bilsemde Ceylan hakkında bir fikrim yoktu.İçim onun özlemiyle yanıp kavrulurken ne kadar kötü bir durumda olduğunu düşünmüştüm.

Yanında Rıdvan amcalar olsada o acı çekerken yanında olamamak berbat bir durumdu.Ne kadar çok ağladığını Ve kendini nasıl yıprattığını tahmin bile edemiyordum...

Aradan geçen iki saatin ardından sonunda helikopter gelmişti,tim sırayla helikoptere bindiğinde izlendiğimiz hissi garip bir şekilde içime yer edinmişti.Etrafımı kısaca süzerken Mustafa’nın seslenmesiyle ve hiçbir şey görmememin verdiği kaygıyla helikoptere bindim.

🌫🌫🌫

Genç kız sakinleştiricinin etkisiyle derin bir uykudaydı.Aradan geçen iki saate rağmen hala uyanmamıştı.Ömer’in anne Ve babası genç kızın kendini bu kadar yıpratmasına bir hayli üzülüyorlardı.

Abisinin durumunun kötü olmamasına rağmen kendisini bu kadar yıpratması bir bakıma onlara anlamsız geliyordu.Genç kız uyurken Halime ve Selin tekrardan hastaneye gelmişlerdi.

Selin timin geri geleceğini öğrenmiş ve Ceylan’a haber vermek için Halime’yi de alıp hemen hastaneye gelmişti Fakat Ceylan’ı baygın görmeyi beklemiyorlardı.Onlarla beraber gelen Efe’nin ise hiçbir şeyden haberi yoktu,Ceylan’ın uyuduğunu düşünmüş Ve araba yolculuğunda zaten mayışmasının üzerine onun yanına kıvrılmıştı.

Her ne kadar oradakiler Ceylan’ın yanına yatma diye ısrar etselerde bir süre Sonra bundan vazgeçmişlerdi.O sırada odanın kapısının çalınmasıyla İçeriye yoğun bakımın önünde bekleyen askerlerden biri girdi.

“Arda binbaşıyı normal odaya alıcaklar,haber vermek için gelmiştim.”diyen askerle beraber Rıdvan Ve Ayşe odadan çıkarken kızlar ise Ceylan’ın başında bekliyorlardı.

“Heyecan var mı?”diyen Halime,Selin’in kafasını biraz dağıtarak iyi şeylere odaklamak istiyordu.

“Olmaz mı?Sadece Ceylan bu haldeyken mutlu olmam biraz garip duruyor...Yani bilmiyorum yanlış birşey yapıyormuş gibi hissediyorum.”

“Saçmalama olur mu öyle şey?Hem en azından bu haber sayesinde biraz yüzümüz gülüyor.Sende kendini kötü hissetme”diyen Halime’yi onaylamak adına kafasını sallamıştı.

Aradan geçen yarım saatin ardından Ceylan iğnenin etkisinden yavaş yavaş kurtulmaya başlamıştı.Gözlerini açtığında artık alıştığı beyaz tavanı ve gözünü kamaştıran Işık’ları görmek onu etkilememişti.İki günde kırk yaş yaşlandığını hissediyordu.Herşey ne kadar da üst üste gelmişti.

Yanında uyuyan Efe’yi görmek içine kısa süreli bir huzurun dolmasına sebep oldu.Selin onun uyanmasıyla Hızla başında belirirken Halime de doktoru çağırmak için dışarı çıkmıştı.

“İyi misin canım,ağrın var mı?”diyen Selin’e genç kız hayır anlamında başını sallamıştı.

“Abimden bir haber var mı?”diyen Ceylan’la Selin hemen iyi haberi vermişti.

“Abini normal odaya aldılar,timde yola çıkmış geliyorlarmış Ve Sanırım hiçbirinde birşey yokmuş.”dediğinde genç kız ilk cümleyle huzur bulurken bu fazla uzun sürmemişti.Mehmet Ali geliyordu Ve o napıcağını bilmiyordu.Selin genç kızın üstündeki durgunluğu fark etsede birşey demedi henüz tam olarak ayılmadığından net bir tepki veremediğini düşünüyordu.

Genç kız biraz daha kendine geldiğinde en son kendisine atılan fotoğraf aklına geldi,tim oradan kurtulmuş muydu?Başlarına birşey gelmeden bu kadar kısa süre içinde oradan kurtulmaları mümkün müydü?

Eğer Aliler kurtulduysa korkacak birşey olmadığını düşündü ama içindeki ses tam aksini düşünüyor,daha büyük birşeyin olucağını söylüyordu.Acaba genç adama herşeyi anlatsa kurtulur muydu bu dertten?Kimse zarar görmeden,üzülmeden çözülür müydü herşey?Ceylan bu bilinmezlikte kaybolurken odanın kapısı açılmıştı.

Odaya giren doktorun ardından genç kız ayaklanmış Ve abisinin kaldığı odaya gitmişti.Efe de uyanmış,Ceylan’ın peşinde dolaşıyordu.Ayşe ile Rıdvan odaya giren genç kızı gördüklerinde hemen nasıl olduğunu sormuş Ve iyiyim cevabını almışlardı.

Arda henüz uyanmamıştı Ve odada derin bir sessizlik hakimdi.Bu sessizliği bozan Halime oldu.

“Tim geri dönüyormuş haberiniz var mı?”diye Rıdvan Ve Ayşe’ye hitaben konuştuğunda ikisininde bu haberle gönülleri ferahlamıştı.

“Şükürler olsun kızım,hepsi iyileşmiş dimi”diyen Ayşe ile beraber Halime konuşmuştu.

“İyileşmiş diye biliyorum”diyen Halime’nin ardından odayı yine sessizlik doldururken bu sessizliği ikinci kez bozan şey Efe olmuştu.Ceylanın kucağında oturan bu küçük çocuk konuşmaya başladığında o an genç kız da düşüncelerinden sıyrılmıştı.

“Babamyay mı geyicek”diyen küçük çocuğu onayladığında bu sefer tekrar Ve daha yüksek sesle konuşmuştu.

“Yaşasın”diye coşkulu bir şekilde bağıran küçük çocukla,genç kız ağrıyan başını tutup yüzünü buruşturmamak için kendini zor tutmuş Ve kendini zorlayarak Efe’ye karşı küçük bir tebessüm sunmuş Ve yanağına bir öpücük kondurmuştu.

Bu sefer sessizlik yerini alamadan,odada bir telefon sesi duyulmuştu.Rıdvan cebindeki telefonu çıkarıp numarayı yanıtladığında sesin kim olduğunu çıkarmaya çalışsada tanıyamadığı bu ses Ceylan’ı istediğinde telefonu ona uzatmıştı.

Telefondaki kişinin sesini duymasıyla odadan çıkan Ceylan karşısındaki adamın ne diyeceğini bekliyordu.

“Ali geliyor haberi almışsındır heralde.”diyen ilhan ile genç kız derin bir nefes verdi.

“Dediklerime karşı birşey yapıcağını düşünmüyorum öyle değil mi?Abin,arkadaşların hatta yanındaki o küçük velet neydi adı...Heh Efe,onları riske atmayı göze alamazsın yanlıyor muyum?”Efe’nin adını duymasıyla kan beynine sıçrayan genç kız hiddetle konuşmaya başladı.

“Küçücük çocuğa birşey yapmayı düşünecek kadar aşağılık herifin tekisin.”diye sinirle konuştuğunda karşısındaki adam gür bir kahkaha atmıştı.

“Ne kadar ayıp insan kayınbabasına öyle der mi?”diye kinayeli bir biçimde konuşmaya devam etmişti.”Her neyse,Ali geldiğinde ondan ayrılmak istediğini bir asker eşi olamayacağını söylüyorsun,tabi çevrendeki insanların teker teker ölümüne göz yumabilrsen aksi birşey de yapabilirsin.Sen asla zorlamıyorum,bunu unutma”diyip yüzüme kapanan telefon ile kendimi şuracıkta boğmamak için zor duruyordum.

Ali’den ayrılıcaktım ve başka şansım yoktu,sırf onunla mutluyum diyerek ondan ayrılmazsam olucaklara katlanamazdım zaten öyle bir vicdan azabını taşıyabileceğimize düşünmüyordum.

Odaya geri döndüğümde abimi uyanık görmemle yüzüme sahte de olsa bir tebessüm kondurdum Hızla yanına ilerlerdim,onu yanağından öperken o ise şimdiden etrafındaki ilgiden bunalmış gibiydi.

“Birileri yokluğumda beni çok özlemiş heralde”derken sırıtıyordu.Genç kızın Ona dik dik baktığını gördüğünde tekrar konuştu.

“Bakma kız öyle ayrıca bu ne hal görende bitkisel hayata falan girdiğimi düşünür,benden daha beter gözüküyorsun”derken Adamın sesinde azarlar bir ton vardı.Genç kız ona aldırış etmeden omzunu silktiğinde abisinin dediklerini şuan için pek takmıyordu.

O sırada kapının çalınması Ve odaya giren timle beraber genç kız sevdiği adamı nihayet sağsalim görebilmişti...