63.Bölüm

İyi okumalar seviliyorsunuzz♥️

Ali’yle göz göze geldiğimde içimde birşeylerin koptuğunu hissediyordum bana özlemle bakan o gözlere doyamadan bakışlarımı abime yönlendirdim.Sanki onunla göz göze gelsem herşeyi anlayacaktı.Odaya giren timle ilk konuşan Cem olmuştu.

“Komutanım maşaalah çok iyisiniz.”diyen Cem ile abim onaylar anlamda kafasını sallayıp konuştu.

“İyiyim iyiyim,birkaç güne birşeyin kalmaz sizde yara bere yok değil mi?”dediğinde sonlara doğru sesinde hafif bir endişe vardı.Murat konuşurken aynı zamanda Selin’in yanına geçmişti.

“Hepimiz iyiyiz komutanım merak etmeyin.”cümlesi bittiğinde Selin’e sarılırken Mustafa’da Halime’nin yanına geçmişti.Yanıma yaklaşan adımlarla beraber bende ayaklanırken Ali’yle tekrar göz gözeydim.Bana Hızla sarıldığında bir an için duraksamıştım,o böyle yaparken nasıl gidicektim ben ondan...Daha fazla beklememek için sarılığına karşılık verdiğimde bir daha bana böyle sarılmayacağım düşünmek yüreğime bir bıçak saplanmış gibi bir sızı oluşmasına sebep oluyordu.

“İyisiniz değil mi?”dediğimde konuştu.

“Merak etme hiçbirimizde birşey yok ama sen bizden daha kötü duruyorsun asıl sen iyi misin?”derken o sırada Murat’ın bağırmasıyla ona dönmüştük.

“Ben BABA OLDUM”diye bağırmasıyla beraber Selin’i kollarının altından tutup etrafında döndürmeye başlamıştı.Yüzümdeki tebessümle onları izlerken sonunda durduklarında tim Murat’la Selin’i tebrik ediyorlardı.

Selin’in midesi bulunmasıyla odadan çıkarken bende daha fazla orada durmamak için peşinden ilerlemiştim.Lavaboya geldiğimizde Hızla klozetin önüne geçtiğinde bende saçlarının önüne gelmesini engelliyordum.Kapının tıklatılmasıyla o tarafa dönerken etrafa bir göz atıp içeri Murat girmişti.

“Murat kızlar tuvaleti burası,dışarı çık iyiyim ben.”diyen Selin’e hiç aldırış etmeyen Murat konuşmuştu.

“2 aydın yoktum zaten artık bir an bile yanından ayrılmam”diyen Murat’la biraz yalnız kalmaları için dışarı çıkmıştım.Abimin odasına gidersem Ali’yle karşılaşacağımı biliyordum Ve o yanımdayken ona olan hislerimi gizleyip yalan söylemek fazlasıyla zordu...

🌫🌫🌫

Selin’in ardından Ceylan Ve muratta giderken Halime abla ile Mustafa da dışarı çıkmıştı.Ceylan’da garip birşey vardı ama ne olduğunu bilmiyordum.Sadece sarılışıma öyle isteksiz bir şekilde karşılık vermişti ki,bir an için gözüme annem gelmişti.Benim sarılışımdan iğrendiği,ona sarılmama izin vermediği anlar,Ceylan’ın benden iğrenmiş olma düşüncesi...Berbattı.

2 aydır görevdeydim acaba pis mi kokuyordum?Bu da soru muydu,tabi ki pis kokuyordum,terliydim kızın iğrenmedik kadar normal birşey yoktu...Ama Ceylan benden iğrenir miydi?İğrenmezdi ki beni seviyordu Ve bende onu seviyordum.Birbirimizden iğrenmezdik.

Binbaşının bana seslenmesiyle kendime gelirken ne konuşulduğuna hakim olmaya çalışıyordum.

“Sen ne düşünüyorsun bu konu hakkında diyordum.”diye sorusunu yinelemesiyle konudan bir o kadar uzak olan ben hiçbir şey anlamamıştım,aklım hala Ceylan’daydı odadan çıkmak onun yanına girmek istiyordum.

“Ali duyuyor musun oğlum beni?”

“Duyuyorum komutanım,kafam başka bir yerdeydi hangi konudan bahsediyordunuz.”dememle derin bir nefes aldı.

“Sizi rehin alan şu adamlardan bahsediyoruz,sence amaçları neydi?”

“Onu bende anlayamadım,belki göz korkutmaya çalışıyorlardır ama bunun için bizi bağlayıp hiçbir şey yapmamaları saçma olur.”

“Başka ne amaçları olabilir ki komutanım?”diyen Cem ile arda tekrar konuşmuştu.

“Bilmiyorum belki birşeyleri engellemeye çalışıyorlardır?”

“Ne gibi”dememle bana dönüp tekrar konuştu.

“Yani belki dağdaki arkadaşlarına bulaşmamızı istemeyen bir avuç teröristti ama bu İşte çok beceriksiz oldukları ortada”

“Bizi yakalayan adam gayette İstanbul Türkçesiyle konuşuyordu.”dediğimde odaya Mustafa ile Halime abla girerken bende ayaklanmıştım.

“Bende bir Ceylan’a bakacağım”diyip odadan çıkmıştım.

Tuvaletin dışında bir sandalyeye oturmuş öylece duruyordu,bir eli boynundaki kolyeyle oynuyordu demek ona aldığım kolye hala takıyordu,kolyesiyle oynamaya devam ederken bu hareketi gülümsememe sebep olmuştu.Kim bilir ne düşünüyordu acaba bir derdi mi vardı?En iyisi yanına gidip bu işi çözmekti.

Yanına kadar ulaştığımda hala beni fark etmemesiyle yanındaki boş yere oturmuştum.

“Ceylan”dememle anlık korkuyla bir anda sıçrarken beni görmesiyle tekrar sakinlemişti.Boynundaki kolyeden Hızla elini çekmesiyle bir an için kaşlarım çatılır gibi olsa da kendimi toparlamıştım.Kesinlikle bir sorun vardı.

“Sen biraz gergin gibisin bir sorun var Ve bana söylemiyormuş gibi”dediğimde bir süre birşey demedi sadece gözlerimin içine baktı.Ağlamaktan kan çabasına dönmüş gözleriyle o kadar bitkin duruyordu ki ona sıkıca sarılmak Ve burada yan yana uyumak istedim ama ona sarılmadım en azından duş alıp temizlenene kadar benden iğrenmeyeceğini umut etsemde yanlış birşey yaparım gibi geliyordu.

“Mehmet Ali benim senle birşey konuşmam lazım.”Bana iki ismimle beraber seslenmesi kulağa biraz garip gelmişti,bana genelde tek ismimle seslenirdi ve bunun için de Ali’yi kullanırdı ama onun söylediği herşey kulağa güzel geliyordu bu yüzden bu konu hakkında birşey demedim.

“Anlat güzelim bende ondan bahsediyorum anlat ki beraber çözelim olur mu Ceylanım?”dediğimde daha çok ondan onay bekliyordum.

“Siz görevdeyken biliyorsun abim yaralandı Ve sizden önce geldi,şu hastanede geçirdiğim 2 gün bana bir ömür gibi geldi.”derken durakladı,yutkundu,derin bir nefes aldı,birşeyleri söylemekten kaçınır gibi gözlerini birkaç saniye kapadı Ve konuşmasına devam etti.

“Mehmet Ali ben yapamam yani böyle yaşayamam,ben bunun bu kadar zor olacağını gerçekten bilmiyordum ama o iki günde geldiğim durum belli ve ben buna bir ömür katlanabilir miyim bilmiyorum.Seninle çok mutluyduk biliyorum ama durmadan göreve gidip geliyorsun Ve ben buna ayak uydurabileceğimi sanmıyorum.Ben bu iş daha fazla ilerlemeden bitirmek istiyorum...”

Cümleler bitti,uzunca konuştu ne diyordu?Ayrılmak istediğini söylemişti ben seni bekleyemem demişti acaba benden iğrendiği için yalan mo söylüyordu.Bu işin başında beni bekleyebileceğini ne olursa olsun beni sevdiğini söylerken kendine güveni tamdı.Daha önce hastaneye kaldırıldığımda başımda beklemişti ve hiç şikayetçi olmamıştı...

“Ceylan sen ciddi misin?Yani bir şaka falan mı yapmaya çalışıyorsun.”

“Ne şakası?Ben sadece bunu yapamayacağımı söylüyorum.”Sesinde birşeyler vardı ama anlamıyordum,şuan tek anladığım benden ayrılmak istediğiydi.

“Yalan söylüyorsun,bu işin en başında beni bekleyeceğini bile bile benimle bu yola çıktın ve sana böyle bir durumda kalabileceğini söylediğimde beni bekleyeceğini söyledin Ceylan şuan buna inanmamı bekleyemezsin.”diye çıkıştığımda birşey söylemedi,tekrar konuşmaya başladım.

“Benden...Benden iğreniyor musun?Biliyorum üstüm başım leş gibi toz toprak içinde ama gerçekten bir daha karşına böyle çıkmam.Odaya geldiğimde yüzüme bakmadın,sarılırken tereddüt ettin gerçekten eğer sorun buysa çözerim.”dediğimde benden iğrendiğini duymak istemiyordum.Bunu kaldıramazdım ama benden tamamen gitmesindense buna razı olurdum...

Ali gerçekten üzümlü kekim,çok üzülüyorum bu çocuğa ya:((