Ben Güneş herkesten herşeyden korkan Güneş sadece annesi tarafından sevilen ama onu da küçük yaşta kaybeden Güneş...Sanki evrendeki tüm insanlar anlaşmış.Beni korkuya,yalnızlığa mahkum etmek istemiş gibiler ve başardılar.

Hayat beni öyle korkuttuki en ufak bağırmada titreyen,bir erkeğin bana temas etmesi ile krize giren biri oldum.En son kim size sizi çok sevdiğini söyledi hatırlıyor musunuz?Ben hatırlıyorum en son 7 yaşımda sevildiğimi hissettim en son 7 yaşında annem bana seni çok seviyorum dedi...

Annemle babam ayrı yaşadıklarından doğduğumdan beri annemleydim ve annem ölene kadar babam olacak o şerefsiz bi gün bile karşıma çıkmamıştı.Ama o zaman annem yanımdaydı ve babamın yokluğu benim için farkedilmiyordu.

Annem öldükten sonra ise hayat tam bir cehennemden ibaretti.İlkokul ve ortaokulu bir şekilde okudum ama o adam liseye gitmeme izin vermeyince liseyi açıktan okudum ve hala okuyorum.

Peki,şimdi ne mi yapıyorum? Babam olucak adamın iş arkadaşı ve onun ailesi için yemek hazırlıyorum.Onlar gelene kadar sofrayı hazırlayıp, odama inmem gerekiyor.Hem geleceklerin arasında çok erkek var,hemde babam beni o ortamda görürse bana herkesin içinde orospu muamelesi yapar.

Tamam sonunda yemekler bitmişti,masayı da hazırladım ve artık odama inebilirdim hayret baba olucak şerefsizin şimdiye kadar yüz kere beni azarlaması lazımdı ama karşıma bile çıkmadı.

Neyse şu an o adamı boşverip,hazır o evde yokken ders çalışmam lazımdı...Bodrum katına indim ve yatağımın altındaki kitaplarımı çıkardım.Bu kitaplarıda bizim evde çalışan,daha doğrusu babamın evinde çalışan Halime teyze vermişti.Oğluna almış ama oğlu çözmeyincede bana getirmişti benimde gurur yapma gibi bir lüksüm olmadığı için hemen kabul etmiştim.

Halime teyzenin bana yaptığı tek iyilik bu da değildi babam ona sinirlenip işten kovmuştu, o da gitmeden bana bi telefon almıştı, evet bana bi telefon alıp babam bana bir şey yaptığında onu aramamı söylemişti.Babama bir şey yapamayacağı için sadece hal hatır sormak ve onunla konuşmak için arıyodum.Her neyse artık derse başlamam lazım...

”1 Saat Sonra”

Kapının açılma sesini duymamla hızla telefonu ve kitapları yatağın altına saklayıp yukarı çıkmıştım babam Eve geldiği an beni görmesse kaçtığını veya birileriyle...Her neyse babamın Eve geldiği an beni görmesi gerekiyordu işte Murat”Yemekleri sofraya taşı misafirler gelincede kapıyı açıp doğru odana gidiyorsun,eğer ki misafirler buradayken yukarı çık yemin ederin seni gebertirim lan ANLADIN MI!”

“T-Tamam anladım,yemekleri koymak için mutfağa gidebilir miyim?”Murat”Siktir git kaybol gözümün önünden”koşarak mutfağa gitmiştim,derin derin nefes alıp veriyordum zil çaldı ve kapıya gittim