Okul,ödevler derken günde en fazla bir bölüm atabiliyorum anlayışlı olucağınızı düşünüyorum ama hafta sonu belki iki bölüm gelme olasılığı var,seviliyorsunuzz❤️

“İlahi Bakış Açısı”

Genç kız o an karşısındaki insanların samimiyetine mi güvendi ya da bu evden gitme duygusu mu?Ağır bastı bilmiyordu,fakat kararında karşısındaki insanların ona çok masum bakması da büyük bir etkendi.

Genç kızın iki seçeneği vardı ya risk alıcaktı ya da bu anlamsız hayata devam edicekti.Ama o hayatında ilk defa risk almayı seçti ve risk onun hayatının dönüm noktası olucaktı...

Güneş”B-Ben sizinle gelmek,size bir şans vermek istiyorum”dediğinde tüm kardeşlerin gözlerinin içi gülüyordu hepsi Güneş’in onlarla gelmeyi kabul ettiğinde rahatlamışlardı.

Umut”Senin için değerli olan bir şey varsa al gel istersen ama kıyafetlerini alma kendi evimizde herşeyin hazır”dediğinde Genç kız hızla başını sallayıp aşağı inmişti kitaplarını,telefonunu ve annesiyle olan bir fotoğrafı yanına alıp hızla yukarı çıkmıştı.

Onu bekleyen insanları gördüğünde başını eğip hızla onların yanına gitmişti evden çıkana kadar babasıyla daha doğrusu üvey babasıyla konuşmamış hatta göz göze bile gelmemişti.Artık o da çok umrunda değildi zaten...

Efe ikizinin yanına gidip”Çantanı alabilir miyim”diye sorduğunda genç kızın yüzünde hafif bir tebessüm olmuştu,ilk başta vermek istemesede karşısındaki çocuğun ısrarla beklemesi üzerine çantayı uzatıp,onunla beraber arabaya ilerlemişti.

Herkes arabaya bindikten sonra Serdar konuşmaya başladı

”Ben Serdar senin babanım bunlarda abilerin ve ikizin”diyip konuyu kapattığında Efe hızlıca konuşmaya başladı.

”Ben Efe senin ikizinin ve senden 1 dk önce doğmuşum yani senden büyük sayılabilirim ama neyse bunu sonra konuşuruz ...17 yaşındayım şuan için kafamda bir meslek yok ve bu arada sevindiğim ya da hoşlandığım birde şuan için yok”diyip kendini tanıttığında Güneş kafasını kaldırmadan baş sallamıştı,abilerde kendini tanıtmaya başladı.

”Ben umut senin 3.abinim 26 yaşındayım avukatım benimde şuan sevgilim ya da sevdiğim yok”

”Tarık bende senin 2.abinim 27 yaşındayım babam holdingi bana devretti şuan için oradaki işlerle ilgileniyorum sevdiğim sevgilim Yok”

”Bende Selim senin ve diğerlerinin en büyük abisiyim 29 yaşındayım kendi restoranım var ve orada çalışıyorum”demesiyle Güneş hızla kafasını kaldırdı ve “Gerçekten mi”diye merakla sordu.

Selim aniden kafasını kaldıran ve ona gülümseyerek bakan kardeşiyle şok olmuştu ne olmuştu kardeşi kendisini sevmiş miydi?Ona soru sormuştu bir dakika ne sormuştu?

Selim o şaşkınlıkla kardeşinin ona sorduğu ilk soruyu duymamasıyla kendine kızdı.Bu sırada kolunun dürtülmesi bir oldu yanına baktığında Tarık’ın kendisine kardeşini gösterdiğini anlayınca hızla kafasını ona çevirdi kardeşinin üzgün bi şekilde ona baktığını görmesiyle hızla kendini toparladı.

”Prensesim çok özür dilerim dalmışım sen bana soru sorunca bi an heyecanlandım özür dilerim”demesiyle Güneş eğdiği kafasını geri kaldırıp sorusunu tekrardan sordu ve devam etti”Şey bende gastronomi okumak istiyorum da sizde restoranım var diyince bir an heyecanlandım”demişti.

Selim çok mutlu olmuştu prensesi onla aynı mesleği yapmanın hayalini kuruyordu ama ona siz demişti bunu fark etmesiyle konuştu”Bana siz değil sen de olur mu?Ve kardeşimin benle aynı mesleğin hayalini kurması beni çok mutlu etti,hem belki ileride benimle aynı yerde çalışırsın belli mi olur?

Dediğinde karşısındaki kızın gözlerinin içi gülüyordu.Genç kız çok mutluydu sanırım bu evde okumalarına bir şey demiceklerdi acaba onlara liseye normal bir şekilde devam etmek istediğini söylese kızarlar mıydı?Bunun için daha erken olduğuna karar verip bu konuşmayı sonraya erteledi.

“Güneş’ten”

O sırada arabanın durduğunu fark etmem ile hızla kafamı cama çevirdim,havalimanını görmemle şaşırmıştım.İstanbulda oturmuyorlar mıydı?

İç ses “Kızım senin harbi sorunların var İstanbul’da otursalar niye havalimanına gelsinler?”

”Öff gider misin sende kaos varken kaybol olaylar sakinleşince hemen dibimde bitiyorsun gıcık şey ne olucak”dediğinde birinin ona seslenmesiyle hızla o tarafa döndü.

“Bu çocuğun işimi neydi ya”

İç ses”Ben olmasam bir hiçsin,Tarıktı aldı hem çocuk ne ya deve gibi adam”

Tarık denen çocuk konuşmaya başladı”Biz İzmir’de oturuyoruz annem de orada zaten”dediğinde kafamı salladım konuşsam diyecek bi şey yoktu zaten...

Uçağa bindik ben şu ikizle,Serdar Beyin arasında oturuyordum uçak havalandı ve aradan bir süre geçmesiyle kendimi uykunun kollarına bıraktım...

Destek ve yorumlarınızı bekliyorum,seviliyorsunuzz❤️