İyi okumalarrr:))

3 saat sonra uçak inmişti havalimanından çıkıp taksiye bindim en yakın otele gitmesini söyleyip yolu izledim

yarım saat sonra taksiciye ücretini ödedim bagajdan eşyalarımı aldım.

Otele girip oda tuttuktan sonra odama çıktım duşumu alıp biraz uyusam iyi olacak yıllar sonra taş yerine yumşak yatakda yatmak benim için ödül gibiydi hiç zaman kaybetmeden yatağa uzanıp uyuma pozisyonuna geçtim

uyandımda hava aydınlanmış dı saate baktımda nerdeyse 12 saat boyunca uyumuşum dinç bir şekilde yatakdan kalkıp duş aldım üstümü değiştirip aşağıya indim .

Otelden çıktım biraz yürüyüş yapmsam iyi olurdu . Nerdeyse 1 saat boyunca yürümüşdüm açıktım hisedince yol üstünde simit alıp banka oturdum

denizin tuzlu kokusu iyi gelmişdi simitimide yedikten sonra saate baktım saat sekize geliyordu hastaneye gitsem iyi olurdu biran önce bu iş bitsin istiyordum .

Yola çıkıp taksi durdurduktan sonra bindim taksiciye **** hastanesi sürmesini söyledim İstanbul trafiğiyle 1 saate gidilecek yeri 2 saate gele bilmiştim taksiciye parayı ödeyip indim hastaneye girip danışmanın olduğu yere doğru illerledim

" Merhaba efendim nasıl yardımcı olabilirim"

" ben Asi Kaya DNA testi için gelmiştim"

çalışan şaşkınlıkla bakıyordu bende nevar dercesine kafamı salladım hayret birşey bir tane normal insan çıkmazmı ?

" hanımefandi neyi bekliyorsunuz "dediğim de

yerinden sıçrayıp 

" Aaafadersiniz 6 kat no 454 ü kapı"

kafa işaretiyle onaylayıp asansöre yöneldim asansöre bindim aynada kendime baktımda dıştan beni gören erkek oldumu sanar dı ki öyle gözüküyordu kısa saçlarımı şekil vermeye çalıştım olmayınca kendi haline bıraktım.

Kata gelince asansörden inip 454 nolu odayı bulup çalıp içeriye girdim kafamı kaldırdığımda 2 aile vardı bana şaşkın bir şekilde bakıyorlardı onları taklamadan masanın arkasındaki doktora yaklaşıp elimi uzatım

" Ben Asi Kaya "

doktor ilk önce bir duraksadı hemen kendini topralayıp

"Merhaba ben başhekim Mehmet Demir"

elimi sıkıp

" lütfen şöyle oturun" dedi

kafamı salayıp doktorun hizasındaki sandalyeye oturdum .

Solumda ki aileye baktığımda 50 60 yaş arası çift onun yanın da adama benzeyen benden kısa 30 yaşlar arasında bı adam vardı

sağımda ki aileye baktığımda 55 65 arsı çifti vardı kadının yanında 1.50 tahmini boyu olan kumral saçlı yeşil gözlü güzel bir kız vardı hemen onun yanında benle yaşıt olan benimde aynı boyda gibi olan kadının eşine bire bir aynıydı daha dikatli baktımda ona çok benzediğimi fark etim sonuçta insan insana benzer boş verip doktor baktım.

Doktor "Asi hanımdan ve Çiçek hanımda kan almamız lazım" dedi

kafamı salayıp kıza baktımda yanındaki genç adama birazdaha sokuldu adamda kolunu sarıp elini tutu boş gözlerle onları izledim genç adam Çiçek denen kızın saçını öpüp kafasını bana çevirdi çatık kaşlarla ve boş bakışlarla bana bakıyordu onu siklemeden önüme döndüm

büyük ihtimal soldaki aile Çiçeğin ailesiy di ve beni yetimhanede bırakan aileydi bende sağdaki ailenin kızıydım mesleğim gereyi bunu tahmin etmek benim için çoçuk oyunçağıydı .

Kapı açılınca hemşire geldi ilk önce benden başlamasını istediğim için çeketi mi tam çıkartamazdım belimde ki silah gözkür dü sağ kolumdaki çeketin kolunu çıkartıp siwitimi sıyırdım.

kolumda birçok yara izi dikiş izi vardı umurasamadım hemşire yüzüme şaşkın bir şekilde bakıyordu kaşlarımı çatıp boğazımı temizledim de hemen önüne dönüp iyneyi hazırlayıp damarımı bulunca iyneyi soktu bana sinek ısırığı gibi bir açıydı boş gözlerle iynenin içine dolan kana baktım iki tüp alıp işini bittiren hemişire çiçek denen kıza yöneldi .

Çeketimin kollunu giydim sağıma baktığım da adam kızın başını göğsüne yaslayıp kulağına geçti bitti gibi bişeyler söylüyordu hemşire işi bitince adam kızı kendinden biraz ayırıp kızın yüzünü eğildi kız galiba ağlamıştı adam kızın yüzünü sillip anlından öptü kadında saçından öpüp kıza gülümsedi geri önüme dönüp doktoro baktım .

Hemşire eşyalarını toplayıp çıktın da doktor konuşmaya başladı

" Tahliler 5 gün içinde çıkar ama Murat Bey'in isteği üzere 1 saate kadar çıkar" dedi.

Ben kafamı salayıp ayağa kalktım herkes kalkınca bana baktılar onlara taklamadan dışarıya çıktım .

Zengin oldukları kıyafetlerinden beliydi adını bile bilmediğim ünlü markalardan olduğunu bilicek kadar bilgi sahipiydim benimde gelirim iyi ama kendim için kullanmıyordum maşımın nerdeyse tamamını kimsesiz çoçukların eğtimi için bağışlıyordum düşüncelerimden sıyrılıp hastaneye en yakın kafeye oturdum kahve sipariş edip bekledim 2 dk sonra garson kahvemi getirdi kahvemi içerken dışarıya bakıyordum yarım saat sonra sağımda ki iki masaya daha az önce benimle birlikte kanı alınan çiçek ve anne babası ve o çoçuk oturmuştu. Çiçeğin annesi ve Çiçek birbirilerine gülüyordu Çiçeğin babası ve o genç adam Çiçek ve annesi bakıp tebesüm edeiyorlardı .

kızı incelediğimde kız gerçekten güzeldi gülünce gamzesi çıkıyordu pürüsüz yüzü vardı en azından kıza benziyordu ben ise neredeyse hiç gülmezdim çünkü hayatımda gülebilecek bir olay ya da beni güldürebilcek ne ailem nede arkadaşım var. Saçım kısaydı yüzüm fazla kemikli yapıya sahipti boyum 1.79 olup vücudumun mesleğim gereyi kaslı olduğu için dışardan bakan erkek zannederdi yani güzel değilde daha çok korkutucu bir dış görünüşüm vardı ben düşüncelere dalmışken Çiçek ve ailesi çoktan kalkıp kafeden çıkmışlardı. Saatte baktığım da bir saat gecmişti bile kahvenin parasını ödeyip çıktım hastaneye girdim asansörün oraya doğru yöneldiğim de Çiçekler hâlâ asansör bekliyordu ben de arkalarında durup asansörü beklemeye başladım hepsi dönüp bana baktıklarını hisetim başımı çevirip onlara baktım Murat Bey baş selamı verdi bende karşılık verip önüme döndüm birazdaha bekliyince asansör gelmişti ilk önce ben binip en arkaya geçmiştim onlarda önüme geçmişlerdi Çicek adamın kolunun altında gülerek bişeyler konuşuyordu ben ise duygusuz bir şekilde karşıma bakıyordum 6 .katta geldinde duran asansör önce Murat beyler indi bende arkalarından inip onları takip ettim. Odaya girdiğimiz de geçip oturmuştu. Hemen arkamızdan da diğer ailede gelip oturdu biraz daha bekledikten sonra doktor elindeki zarfla geldi zarfı açıp okumaya başladı

" Murat Hancı ile Asi Kaya arasında %99.9 DNA eşleşmesi bulunmkatadır ."

Ben doktoro boş gözlerle bakarken sağımda hıçkırık sesleri duydum başım çevirip baktığım da Çiçek ve annesi ağlıyordu onlarda boş gözlerle bakıp önüme döndüm biraz sonra sağımdaki Çiçeğin öz annesi

" kızım biz seni tanımak istiyoruz" dedi

Çiçek kafasını olumsuz şekilde sallayıp daha çok ağlayarak bu sefer Murat beye sarılıp ağlamaya başladı biraz daha zaman geçince Çiçek sakinleşmişdi genç adam sinirlenip ayağa kalkınca refleks olarak elim silahı ma gitmişti kimse fark etimi diye baktığım da kimse fark etmemişti genç adam doktora saldırdığın da adının Ayaz olduğunu öğrendiğim genç adamı Murat bey tutup yerine oturtu doktor aceleyle odadan çıktı korkmuştu galiba bence de korkmalıydı başımı çevirip biyolejik anne babama baktım da ikisinide Çiçeğe sarılmış düşünceli bir şekilde yere bakıyordular Murat bey bakışlarını bana çevirdiğin de ona boş şekilde baktım Ayaza çevirdiğimde oda benim gibi boş şekilde bakıyordu bana. Onlara bakamayı kesip oturduğum yerden kalktım.

Kalkmamla herkes bana bakmaya başladı umursamaz birşekilde kapıya yönel diğimde arkamdan bana seslenen kişiyle durdum

" Asi biz seninle de konuşmak isteriz eğer sende istersen akşam evimizde yemeğe gel "

boş boş ona bakınca gitsem de gitmesemde benim için bir şey değişmiyecegi için başımla onayladım telefonunu çıkartıp bana uzatıp

" numaranı yaza bilirmisin" dedinde

numara mı yazdım diğer ailede benle birlikte çıkmıştı Murat beyler içeri de kalmışdı hastaneden çıkıp taksi çağırdım yarım saat de gelmişti hemen binip otelin adresini verdim.

Yolu izlemeye başladım biyolojik ailemi bulmuştum mutlu olmam lazımdı ama hiç bir şey hissetmiyordum belkide bu akşam yemeğinden sonra birdaha karşılaşmam ki karşılaşmak istemem çünkü arkamda kimse bırakmak istemiyorum bu yaşıma kadar tek tabanca gezdim bundan sonrada böyle olmalıydı.

İkinci bölülümü beyyenirsiniz inşallah üçünçü bölümde gelicek lütfen yorum ve beyenmeyi unutmayın teşekkür ederim :))