29.Bölüm "Kızıl"

Merhaba sevgili okuyucular, haftanın yeni bölümü ile karşınızdayım!

Yoğunluktan dolayı bölümü bir gün geciktirdim.. (yine)

Beğenirseniz oy vermeyi ve yorum bırakmayı unutmayın lütfen 🎀

Keyifli okumalar ✨

--------------------------------------------------------------------------------------------

(Tolga'nın gözünden..)

Ağır olacağını öngördüğüm demir kapı bir çırpıda açıldı. Aden, beni odaya fırlattı. Karşı duvara çarptım ancak hemen kendimi toparlayıp ayağa kalktım. Kelepçelerim çıkarıldığında yemek ve öldürmek üzere karşıma çıkardıkları insanlar yerine yanındaki iki vampiri ciddi yaralamıştım. Öfkeliydi bana.

"Direnme Tolga. Tam olarak dönüşmen için daha fazla can alman gerek."

"İstemiyorum." diyordum ancak odada eli kolu bağlanmış ve kurtulmak için çırpınan insanların kokusu burnumu gıdıklamıyor değildi.

İnsanlar arasında tanıdık bir yüz vardı. Ona bakakalmıştım. Buğra'ya. Hemen yanıbaşımda oturuyordu o da. Ağzındaki bağı çıkarmak için uğraşıyor ancak başarılı olamıyordu. Beni gördü. Şaşkınlıkla bakıyordu. Ne olduğunu anlayamamıştı. Belki de benim de onlar gibi kaçırılıp getirilmiş olduğumu düşündü.

Aden, yanındaki kahverengi saçlı beyaz tenli çıtkırıldım bir kızı kolundan tutup çekti ve ortaya fırlattı.

"Favorim. Beyaz tenli insanlar." dedi ve yanına çöktü kızın.

"Kendini bana bırak." dedi kıza ve etkiledi onu. Kız sakinleşti.

"Kollarını uzat." dedi. Kız dediğini yaptı. Aden'in bakışları değişmişti. Gözleri kızarmıştı. Ne Demir'de ne de Kami'de böyle bir ışıltı vardı. Kan kırmızı gözleri bana iyi avlandığını söylüyordu.

Kızı ısırdığında kan kokusu burnuma gelmişti. Korkuyordum. Kendimden korkuyordum.

Kapıya doğru yürüdüm sersemlemiş bir şekilde ancak dışarıda beklemekte olan bir kız demir kapıyı yüzüme kapattı. İçeride ise kapı kolu yoktu. Çıkamıyordum. Kapıyı hafifçe yumrukladım. Gücüm kırıktı. Çünkü insanlığım zayıftı. Kapıdan çıkıp gitmemi değil burada kalmamı istiyordu.

"Sana seçim şansı sunduğum yok. Bu odadaki herkes senin beslenmen için, dönüşebilmen için burada. Demir dönüşmeni sağlayamadı ve sana kendi yaptığı gibi içindeki gücü bastırmanı öğretti belli ki.. Sonra işine yaramadığında yine benim başım ağrıyacak." Demir'in işine yaramak mı? Dayanıklılığımla ilgili olmalıydı.

Bana iyice yaklaştı ve gözlerimin içine bakarak konuşmaya devam etti.

"Sen busun. Doğduğundan beri bastırılmış bir vampir. Sonunda uyanıyorsun. Onu kucakla. Kimliğini kabul et. "dedi ve odaya göz gezdirdi.

"İşini kolaylaştırayım." dedi birine doğru yürürken. Korkuyordum. Kendimi geri çekmeye çalışıyordum. Buğra'yı kolundan tutup kaldırdı. Demir kapıyı tıklattı. Kapıyı açan vampir kıza onu odasına götürmesini söyledi.

"Buğra." Onu buradan çıkarmış olmasından hem memnundum hem de endişeliydim. Benden korunmuştu ama Aden'den korunacak mıydı?

"Bir anlaşma yapalım. Arkadaşın insan'ı evine götürüp burayı unutmasını sağlayayım, sen de dediğimi yap." Sessiz kaldım. Kabul ettiğimi varsaydı. Kabul ediyordum..

"Güzel. Döndüğümde nefes alan bir şey kalmamış olsun." dedi Aden. Çıkıp demir kapıyı ardından kapattı. Kapının arkasına asılmış ahşap çerçeveli kırık aynada kendimi görüyordum. Kızarmış gözlerimle, kendime insanlığımı kaybetmeden son bir bakış atmıştım. Yapacaktım. Kanı pıhtılaşmış olsa da halsiz kalmış, inatla dizlerinin üzerine çöküp oturmaya direnen beyaz tenli kızın karşısında oturdum.

"Özür dilerim." dedim ve Aden'in ısırdığı bileğini tekrar ısırdım.