Odada gürültü vardı. Gözlerimi ovuşturduğum sırada hemşirenin koridordaki danışmaya doktoru çağırmaları için bağırdığını işittim. Ne oluyordu?Tolga. Hemen kendimi toparladım ve kalktım. Hemşire beni yatağa yaklaştırmak istemiyordu. Ancak tek başına beni uzaklaştıramadı.

Tolga'nın ağzı kanlar içindeydi. O.. kan kusuyordu!

İşte ölüyor demiştim kendi kendime. Kan kusuyor ölecek. Ancak öyle olmadı. Evdeydik. Kahvaltı ediyorduk. Ailecek. Tolga iyileşmişti. Bir dizi sağlık kontrolünün ardından -midesine ve bağırsaklarına boru bile sokmuşlardı neden kan kustuğuna bakmak için- herhangi bir sorun bulamayınca bir hafta daha müşahade altına alıp ardından taburcu ettiler. Biraz rahatlamıştım. Belki bir şekilde vücudu kendi kendini iyileştirmeyi başarmıştı. Şüphe tekrar içimi kemirmeye başlamadan hepimizin iyi olmasının ve bir masada bir araya gelip yemek yiyebilmenin tadını çıkarıyordum. Kimse konuşmuyordu ama mutluydum.

"Yine okula geç kalmayın. "dedi babam masadan kalkarken. Annem de kahvesinin son yudumlarını aldıktan sonra kalktı. Paltosunu ve çantasını aldıktan sonra çıkmadan önce son kez yanımıza uğradı.

"Tolga herhangi bir sorun olursa beni arıyorsun. Tamam mı canım?"Başıyla onayladı Tolga. Selvi teyzeye -yardımcımız- kahvaltı için teşekkür edip çıktı annem.

Okul çok yakındı bize. On beş dakikalık yürüyüş ya da 5 dakikalık otobüs yolculuğu yeterliydi. Hep ebeveynlerimizden geç çıkardık o yüzden. Yürümeyi daha çok seviyordum. Seyir zevki olan bir parkın yanından geçiyorduk. Yıllarca geçerken bu güzelliğin adı nedir diye düşündüm ancak hiç çabalamadım bulmak için. Her gördüğümde bu soruyu sormak hoşuma gidiyordu. Kamelyaları sarmalayan çiçekler yani. Kamelyaya otururdum, gözlerimi kapatırdım ve içime çekerdim kokuyu. Gülümsetirdi beni. Kışın bitmesini bekletirdi bana.

Bugün çok sevdiğim kamelyamın bir misafiri vardı. Demir kamelyadaydı. Tolgaya selam verdi ve toparlanıp bize katıldı. Yakında mı yaşıyordu?Annem ona evimizin yolunu tarif ettiğinden bu yana her gün Tolgayı ziyaret etmişti. Ilgaz ve benimle pek konuşmamıştı. Ilgaz da onlara pek karışmıyor yine de yanlarında ilerliyor ben arkalarından takip ediyordum. Konuşmamamız daha iyiydi. Kulüpteki tavırları hoşuma gitmemişti ve iletişim kurmak istemiyordum.

Tolganın Ilgazdan daha kısa olduğunu hatırlıyordum. Gözüme boyu uzamış gibi göründü bugün. Önceden Ilgaz'ın omzuna bile gelmezdi. Yine de hala biraz sıskaydı. Bir yandan Demir Ilgaz kadar uzun olmasa da onun kadar iriydi. Ilgaz'ın ne kadar uğraştığını biliyordum vücudunu geliştirmek için. Demek ki o da uğraşıyordu. Anlayamıyordum bunu. Ilgazın neredeyse haftanın her günü spor salonuna gidip durmadan protein tozu içtiği günler gelmişti aklıma. Demir de onun kadar hırslı ve gösterişe düşkün biriyse okulda büyük çatışma çıkacaktı. Gülümsedim.

"Günaydın. "dedi Alara bana neşeyle. Her gün okula gelip Alaranın enerjisine maruz kalmasam melankoli içinde boğulacaktım.

"Günaydın. "Eşyalarımı masaya yerleştirdiğim gibi kendimi Alara'nın kollarına bıraktım, o da bana sarıldı. Arka sıradakilerle sohbet ediyordu. Beni selamladıktan ve sarmaladıktan sonra sohbetine devam etti.

"Bize de günaydın?"dedi Enes.

"Günaydın Mira. "diye ekledi Melisa.

"Size de günaydın ama en çok sevgilime. "diye yanıtladım Alara'nın burnuna dokunurken. Güldü Alara.

"N'oldu yine mi beni kıskanıyorsun?"dedi Alara. Enese takılıyordu.

"Yine derken?Ne kaçırdım?"dedim.

"Arkadaşının başına ne geldi?"En muzip bakışlarıyla belli ki onu mutluluktan uçuran olayı anlatmaya hazırlanıyordu. Beklediğim gibi heyecanı doruklara çıkartmak için şirin, yükselen ve alçalan konuşma tarzıyla olayı anlatmaya başladı.

"Bu haftasonu İstanbuldaydım. Halamı ziyarete gitmiştim. "Menajer olan halası mıydı bu?Kucağından kalktım ve yüzümü Alaraya döndüm. Söyleyecekleri sanki beni de heyecanlandıracak gibiydi. Uyuşuk ve uykulu omuzlarımı silktim ve doğruldum. Tahmin ettiğim şey miydi bu?

"Bahsetmişimdir kendisi menajer. Kerem Gündoğan'ın da menajeri aynı zamanda. "Melisa açık kalan ağzını elleriyle örtmüştü. Gözleri faltaşı gibi açılmış, kurcalamakta olduğu telefonu kapatmış ve Alaraya odaklanmıştı. Kafamızı nereye çevirsek gördüğümüz yakışıklı ve başarılı genç yıldızlardandı Kerem. Onunla tanışmış olmalıydı. Ben de çok severdim dizilerini. Anlatacakları heyecanla bekliyordum. Enes bizimle benzer duyguları paylaşmıyor gibiydi.

"Halamla akşam yemeği yiyorduk ve.. kısa bir toplantı için Kerem eve geldi. "Melisa ve ben heyecanla ufak bir çığlık kaçırdık ağzımızdan. Enes yine tepkisizdi. Muhtemelen Alara bu olayı geldiğinde Enese anlatmıştı ve eminim ki Enes ilk duyduğunda da tepkisizce dinlemiş, bizim gibi çığrınmamıştı. Sıkılmaya bile başlamıştı ama bunu kim bilir daha kaç kere dinleyecekti.

"Sonra tatlı ve çayda bize eşlik etti..Ben heyecandan bir şey yiyemedim ama. "Sanki utançtan yanakları kızarmış da soğutmaya çalışıyormuş gibi yanaklarını tutuyor, gözlerini süzüyor, dudaklarını büzüyordu. İç çekti.

"Onun yanındayken de mi böyleydin?"dedim kaşlarımı hafifçe kaldırarak. Omzumu dürttü. Güldü.

"Neyse.."dedi olayı anlatmaya devam ederken. Ellerini o kadar fazla kullanıyordu ki bazen dikkatim dağılıyor, jestlerini izliyordum.

"..sonra konuşmaya başladık. Muğla'da olduğumu öğrenince üzerinde çalıştıkları projeden bahsetti bana biraz. Bize bir saat uzaklıkta eski yapılardan oluşan bir köyde tarihi savaş dizisi için bir ay sonra çekimler başlıyormuş. "

"İnanamıyorum!Mutlaka bizi sete götürmelisin!"dedi Melisa. Kesinlikle katılıyordum.

"..VE BANA NUMARASINI VERDİ. "diye bağırdı Nurgül hoca sınıfa girdiğinde.

"Tebrik ederim, Alara. Aşk, kariyerden önce geldi sanırım. "Güldük Nurgül hoca masaya yerleşirken.

"Umarım ruh eşindir. "diye de ekledi. Kitapları masaya bırakıp önüne gelen kızıl saçlarını arkaya savurdu.

"Umarım hocam. "dedi Alara gülümseyerek. Dürttüm sertçe ben de gülerek.

***

"Hadi ama Mira. Sen de bizimle gel. "Sınıflar arası basketbol turnuvası vardı ve tabii ki Alara beni oraya sürükleyerek götürmek istiyordu.

"Alara sevmiyorum biliyorsun!"Sıkılıyordum izlerken. Gitmek istemiyordum. Kızların gitme sebebi de basketbol hayranı olmalarından değildi. Ilgaz izlenmek için baya rağbet görüyordu. Onun olduğu maçlar daha kalabalık olurdu. Yer bulmak bile sorun olacaktı.

"Mira hepimiz orada olacağız hadi. "diyip bileğimi yerinden çıkarasıya kavrayıp beni salona sürükledi. Kapıda Tolgaya çarptım ve ancak bu şekilde Alarayı durdurabildim.

"Tolga?Bizimle otur hadi. "Alara onu da sorgusuz gittiği yere götürdü. Uygun bir yere sığıştıktan sonra eşyalarımızı Tolganın yanına attık. Henüz maç başlamamışken Melisa ve Enes atıştırmalık bir şeyler almak için çıktılar.

"Senin ne işin var burada?"diye sordum hafif müziğin yaptığı yankıyı bastırmaya çalışarak. Sanki bağırsam herkes duyacak, ancak normal düzeyde konuşsam kimse duymayacakmış gibi geliyordu.

"Demirleydik. Israr etti izlemem ve çıkışa kadar beklemem için. "Demir, Tolganın sınıfındaydı ve Ilgaz'ın takımına karşı oynayacaktı. Mücadelelerini

izlemek belki de o kadar sıkıcı olmazdı.

"Bazen üzülüyorum biliyor musun?Ilgaz birçok konuda yetenekli, sen de öyle. Harika bir oyuncusun. Ben ne yapsam olmuyor sanki.. bir şeyler.."Konuşmayı bırakmıştım çünkü dinlemiyordu. Bakışlarını bir yere kilitlemişti. Birine..Kaşlarımı çatmıştım istemsizce. Beni dinlemeyip izlediği kişiyi merak ediyordum. Fazla aramama gerek yoktu. Tam karşımda iki basamak aşağıda duruyordu. Ada. Gülümsedim. Alarayı dürtüp Tolgayı gösterdim. Hemen anladı durumu ve durdurabilmem mümkün olmadı. Alara çoktan yerinden fırlamıştı.

Ada, pekte kibar olmayan bir kız grubuyla takılıyordu ama kendisiyle bir kere kantinde çarpışmıştık ve bana gayet kibar davranmıştı. Onlara benzemeyen biri olduğunu umut ediyordum.

"Ada, ha?"

"Ne?"Panikle bana baktı. Tolga kızarmış mıydı?

"Alara ne yapıyor?"

"Bu kadar belli etmemeliydin. Alarayı biliyorsun bir şey hemen olsun ister. "Gülümsemem onu rahatsız ediyordu ben de gülümsemeye devam ediyordum. Alara kesinlikle Ada'yı yanımıza getirecekti.

Ada Tolganın dönemindeydi, sadece aynı sınıfta değillerdi. Okulda beğenilen bir kızdı. Alara kızla tanışmıştı ve bir şekilde yanımıza getiriyordu.

"Tolga yanındaki eşyaları ver de Ada otursun. "dedi Alara. Kızı getirdiğin gibi Tolganın kucağına at evet Alara. İçe dönük insanların katilisin kızım.

Tolga sinirlenmişti ancak en azından Ada'ya belli etmemeye çalışıyordu.

"Tekrar merhaba Tolga. "diyerek oturdu Ada. Tekrar?Çoktan tanışmışlardı yani. Maç başlamıştı.

Belki konuşurlar diye bir kulağımı ikisinde bırakmıştım Melisadan küçük bir paket cips alırken. Alara arada beni yokluyor, ne konuştuklarını soruyordu. İkimiz patlıyorduk ancak onların konuştukları yoktu.

İnsanların dehşet verici tepkilerinin ardından dağılan dikkatimi maça topladım. Biri yerdeydi. Ilgaz'ın takımı gerideydi ve Ilgaz karşı takımdan birini yere yapıştırmıştı. Demir olup olmadığını merak ettim. Onu potaya daha yakında basket atmak için top beklerken gördüğümde rahatladım. Ilgaz'ın takımı kaybediyordu ve Ilgaz aklını yitirmeye başlamıştı. Şimdi kazanmak için her şeyi yapacaktı. Kendi takım arkadaşı kötü oynuyorsa onu bile ezip geçerdi. Tolga da hiçbir şey olmamış gibi etrafa bakınıyordu. Bu hallere alışıktık biz. Daha küçükken satranç oynamayı öğrendikten sonra ilk karşılaşmalarımızda ikimizde Ilgazı yenince, Ilgaz tüm piyonları tuvalete atmış ve tahtayı kırmıştı.

Ada'nın elinin Tolga'nın karnını işaret ettiğini farkettiğimde tekrar dikkat kesildim.

"Ne durumda?"

"İyi. "diye kestirip attığında bakışlarını bana çevirdi Tolga. Yine mi yaraları açılmıştı?Eve gittiğimizde soracaktım bunu. Ada nerden biliyordu?Bu ikisi arkadaş mıydı çoktan?Alara ile bir araya getirdik diye boşuna mı seviniyorduk?

Başımın döndüğünü hissettim. Nefes almak için uğraşıyordum ancak bir türlü oksijenin ciğerlerime ardından hücrelerime ulaşamadığını hissediyordum. Sol elim uyuşmaya başladığında çıkmam gerektiğini hissediyordum ancak herkes maça odaklanmışken buradan kalkıp tüm bakışları üzerime çekme fikri beni ürpertiyordu. Elimi Alaranın kucağında duran eline atıp hafifçe çektim. Çıkar beni buradan. Alara endişeli bir bakış attıktan sonra hemen beni çıkartmak için harekete geçti. Belli etmiyordum ne hissettiğimi, sadece yanımda birinin olmasına ihtiyacım vardı. Beni anlayan birinin.

Spor salonundan çıktığımız gibi kimsenin olmadığı boş koridorda yere çöktüm. Derin nefesler alıyordum. İçimden sayıyordum. Bir.. iki.. üç.. ve bırakıyordu nefesimi yavaşça. Hadi.. yavaşla.. Kalp atışlarımın normale dönmesi ve sonunda oksijeni tekrar hissedebilmemle beraber atağı atlattım. Alaranın kavradığı buz kesmiş, uyuşmuş elim de eski haline geri dönüyordu. Bir oh çekip Alaraya sarıldım.

"Geçti mi?"diye sorduğunda başımla onayladım.

"Off, neden tekrar ediyor hiç anlamıyorum. Neden stres yapıyorum?"Yüzümü ellerimle kapattım.

"Sen bir şey yapmıyorsun. Kendini suçlama. Bir gün üstesinden geleceksin. "Biliyordu. Tolganın neredeyse ateşin içinde pişmiş gibi yanmış bedenini ambulansla hastaneye götürdüğümüz günü biliyordu mesela. O geceyi Alarayla geçirmiştik. Uyumamıştı o da benimle.

Gülümsedim. İyi ki, diyordum. İyi ki böyle anlayışlı bir arkadaşım var. Sarıldım Alaraya.

Kapı açıldı ve bir süredir duymakta olduğumuz gürültünün ardından insanlar dışarı çıkmaya başladı. Hemen kalkıp toparlandık. Ağlamıyordum artık. Bunu yaşamaya alışmıştım. Yüzüme baktıklarında anlayacakları bir şey yoktu.

"Nereye kayboldunuz?"Enes geldi yanımıza heyecanlı bir şekilde. Çıkan insanların hararetli bir şekilde konuştuğu şeyi bize anlatacak gibiydi.

"Ilgaz Demir'e saldırdı ve oyundan atıldı. "

"Demirin gülümsemesini görmeliydiniz..Ilgazı çileden çıkartmak için uğraştığına yemin edebilirim. "Rekabet kızışmıştı anlaşılan. Ilgazı kontrol etmem gerekiyordu. Bu turnuvaları hep kazanırdı ve dişli bir rakip edinmek işine gelmemişti belli ki.

"Ben bir Ilgaz'ı bulayım. Çıldırmış anlaşılan. "Hafifçe güldüm. Bu hırsı anlayamıyordum.

Soyunma odalarının kapısına gitmiştim. Birisi çıksın da Ilgaz'ı çağırtayım diye bekliyordum ve o kişi Efe oldu. Ilgaz'ın arkadaşıydı.

"Efe, Ilgaz'ı çağırabilir misin?"Efe beni tanımamış gibi davranıyordu ya da gerçekten tanımamıştı. Ben de onu görmezden gelmeyi severdim. Ilgaz'ın arkadaşlarını genelde görmezden gelirdim hatta sadece Efe değildi. Ancak şuan mecburdum.

"Çıktı o. Eşyaları burada ama istersen getirebilirim. "Maçtan atıldığı gibi çıkıp gitmiş miydi?Neydi bu dramatik haller..alt tarafı sınıflar arası turnuva.

"Sağol. "dedim ve Efe geçip gitti. Soyunma odasının yakınında acil çıkış kapısı vardı. Belki oradadır diyordum kendi kendime. Arkadaşlarımın yanına dönmeden önce orayı kontrol etmeliydim.

"Mira. "Duraksadım. Demirdi.

"Aldım eşyaları çıkabiliriz. "Elinde Ilgaz'ın ve kendinin çantası ile çıktı Demir. Onu beklemiyordum. Ilgazın çantasını aldım elinden. Ne ağır çantaydı az daha düşürecektim.

"Teşekkür ederim çantayı getirdiğin için. Ben Ilgaz'a bakmaya gidiyorum.. sonra görüşürüz. "Tolga ile olduğumu düşünerek birlikte gidecekmişiz gibi konuştuğunu varsaymıştım. Şaşırdı ve acil çıkış kapısına yöneldiğimde hafifçe kolumdan çekti beni.

"Birlikte bakalım. Tolga beni bekliyordu zaten, Ilgaz'ı da bulur hep beraber bir şeyler yemeye gideriz. "Olay anlatıldığı kadar büyük değil miydi?Ilgaz'ın öfkesini tahmin mi edemiyordu?Hep beraber yemeğe gidebilmemiz mümkün değildi bence ama Demir bunun farkında değil gibi duruyordu.

"Ilgaz'ın seni görmek isteyeceğinden emin değilim o yüzden sen Tolga'yla planını yap bence.. ayrıca tebrikler. "dedim ve kapıya gittim.

"O kadar kızmış olamaz kazanmak için gerekeni yaptım sadece.."Arkamdan geliyordu konuşmaya devam ederken. Bahçenin ücra bir köşesinde elinde bir sigara ile ter içerisinde kalmış Ilgazıı gördük. O da bizi gördüğünde- Demiri gördüğünde- sinirleri tekrar zıplamış olsa gerek hışımla yerinden kalkıp üzerimize yürümeye başladı.

"Hile yaptın!Sen!Ben hiç turnuva kaybetmemiştim. !"Elindeki sigarayı dahi bırakmadan Demir'i iteklemeye başladı.

"Hile yapmadım sadece sabrını zorladım ve sen patladın!"Harika savunma Demir. Ilgaz ile Demirin arasında durmaya çalışıyordum ancak çok kolayca Ilgaz beni uzaklaştırıyordu. Bir tüy kadar hafif hissediyordum kendimi.

"Bittin sen. Artık bir hayatın yok senin. "Ilgaz ne diyordu öyle?

"Ilgaz ne diyorsun kendine gel. Abartıyosun şuan. "Bana öfkeli bir bakış attı. Korkmuştum. Demir neden bir şey yapmıyor, kendini kurtarmıyordu?

"Bitir bakalım, neler yapabildiğini görelim. "Gülümsedi Demir. Neden onu tahrik ediyordu?Ilgaz öfkeyle Demiri yakasından tutup duvara yapıştırdı. Elinde yanmakta olan sigarayı suratına tutuyordu.

"Ne o?Beni yakacak mısın?"Gülüyordu hala Demir. Ilgaz sigarayı indirdi ve derin bir nefes aldı. Ancak kolunu çekmiyordu Demirin boğazından.

"Söylesene Ilgaz, neden elindeki tek şeyi almışım gibi öfkelisin?"Konuşmamalıydı Demir. Ilgaz sigarayı Demirin göğsüne bastırdı. Demir dişlerini sıkıyor yine de tek bir acı nidası çıkarmıyordu. Paniklemiştim ve artık sönmüş olan sigarayı alıp fırlattım. Ilgazı ittiğimde ne yaptığının farkına varıyor gibiydi. Demirin maçtan sonra duştan çıkıp geldiği için üzerinde kurumamış bir tişört vardı. Sigaranın nemli cildinde çok hasar bırakmamasını umdum. Elinde gezdirdiği ceketini giydi ve yarasını örttü.

"Revire gidelim Demir. Daha kötü olmadan yanık için bir şey sürmek lazım. "dedim yarayı görmek için ceketini çekiştirdiğimde. Ancak o izin vermedi. Yarayı kapalı tutmaya devam etti.

"Kötü değil, acımadı bile. İyileşir. "dedi ve eşyalarını sırtlandığı gibi aralık bıraktığımız acil çıkış kapısına yöneldi.

"Ben de bu sigara kokusunun nereden geldiğini merak ediyordum. "dedi koç kapıda bizi karşıladığında. Bir bana bir Demir'e baktı. Kafasını hayır anlamında salladı. Hemen arkamızda bir bankta oturmakta olan Ilgazı gözüne kestirmişti çünkü. Ilgazı müdürün odasına mı götürürdü yoksa bir sorun yaşadığını düşünüp durumu örtbas mı ederdi bilmiyordum. Ilgazı koç ile yalnız bıraktık, arkadaşlarımızın yanına gidiyorduk.

"Teşekkür ederim Demir. "

"Ne için?"

"Sigara içtiği yetmezmiş gibi seni yaktığını söylemedin. "

"Daha büyük sıkıntılar seziyorum Mira. Ilgaz'a dikkat etmeni öneririm. "İç çektim.

"Deniyorum..Ulaşması zor biri. Beni sevdiğini biliyorum ama güvenmiyor. Her ne yaşıyorsa asla paylaşmıyor. "Demir durdu. Ben de durdum. Ne olmuştu?

"Maç sırasında Alara seni dışarı çıkardı. Yine atak mı geçiriyordun?"Tolga ile oturuyordum ve okuldaki tek arkadaşı o gibiydi. Farketmesi normaldi tabi.

"Yine derken?"

"Görebiliyorum..zorlandığın zamanları. Seçmelerde de yaşadın. "Yutkundum. Bunları bir yabancıya açmayacaktım. Yürümeye devam ettim.

"Tolga da bazen karanlık tarafa geçiyor. "diye devam etti. Evet, üç deli kardeştik biz.

"Ne yemek istersin şampiyon?"dedim konuyu değiştirmek isteyerek ama biraz utanmıştım. Soruş şeklimden. Bana garip garip bakıyordu. Gülümsedim.

"Henüz şampiyon olmadım. "dedi.

"Ilgaz'ı yendin. O şampiyondu. "

"Hiçbir zaman rakibini hafife almamalısın. Henüz turnuva bitmedi. O yüzden kendimi şampiyon ilan edemeyeceğim. "Saçlarının hala ıslak olması beni rahatsız etmişti.

"Hasta olacaksın böyle şapkanı mı taksan en azından?Hava soğuk. "Ceketinin şapkasını kafasına geçirdim. Bana dudağının kenarıyla gülümseyip muzip bir bakış attı.

"Ben kolay hasta olmam ama beni düşünmen hoşuma gitti. "Kızardım. Neredeydi arkadaşlarımız?Alarayı özlemiştim. Demire bakmamak için bahaneler arıyordum. Duvarları inceliyordum. Neden bu renkti?

"Hiç anlamıyorum. Üst kısmı daha açık ve her ikisi de krem renkler. "Demirin kafası karışmıştı sesli düşünmemden.

"Nasıl?"

"Duvarlar diyorum. "Kaçma taktiklerim tam bir saçmalıktı.

"Haa, tabii. Duvarlar. "Güldü bana. Ona bakmadan duramadım. Nemden şekle girememiş saçları sanki parlıyor, daha koyu renkte görünen kirpikleri daha uzun daha dolgun ve daha çekici geliyordu. Gözlerinin içi gülüyordu. Solgun yüzü bir o kadar da renkliydi bugün. Gülümsedim.

"Nerde kaldınız!"Alara boynuma atladı.

"Tebrikler Demir. Aldın sayılır şampiyonluğu. "dedi Tolga.

"Ilgazı çıldırtmanı izlemek çok zevkliydi. Resmi olarak tanışmadık efendim ben Enes. "Dalga geçiyordu Enes ancak arkadaşlarımla gerçekten resmi olarak tanışmamıştı Demir. Alara ve Melisa da kendilerini tanıttıktan sonra iskender yemeye gitmeye karar verdik. Herkesin içinde bir kutlama yapma isteği vardı. Demir daha fazla dayanamamıştı. Şampiyon rolüne bürünmeye karar verdi.