hayal bile etmek istemediğim o gün gelmişti. iki gün önce zorla götürülmek üzere anlaştığımız lansmana gidecektik.

mete önceden bizim eve gelmişti, burada hazırlanacaktı. zeynep günler öncesinden kendisine elbise seçmişti ve bende yatakta boş boş yatıyordum.

elindeki elbiseyle odaya giren zeynebe dönen bakışlarımızla elbiseyi kapının üzerine asıp bize döndü.

"elbisem nasıl?"

ben zaten önceden gördüğüm için yorum yapmamıştım ama metehan parlayan gözleriyle elbiseye bakıyordu.

"bu ne oğlum, aşırı güzel."

"çok zor seçtim valla."

"sen elbiseden daha güzelsin."

metenin göz kırparak söylediği şeyle zeynep gülümserken şaşkınlıkla havalanan kaşlarımla meteye baktım. genelde böyle durumlarda birbirimizi ölene kadar zorbalardık, bu durum şaşırtmıştı.

bakışlarına daha sonra anlam yormaya karar vererek bacaklarımı yatağa uzattığımda zeynep ellerini beline koymuş bana bakıyordu.

"naz, hazırladın mı elbiseni?"

kafamı hayır anlamında salladım.

"ne, ne demek hazırlamadım?"

kulağımın dibinde bağıran metehanın ağzına yapıştırdım "ne bağırıyorsun yahu?"

"kızım çıkacağız birazdan, hazırlamadım diyorsun!"

"ya bulurum bir şeyler dolaptan, sanki benim lansmanım."

"allahım, sen aklıma mukayyet ol!"

"ben gelmesem daha iyi bence, geleceğim lansmanda bir sürü düşmanım var farkında mısın?"

"zaten o yüzden hazırlan dedik ya sana."

"kime hazırlanıcam oğlum? yunusa mı hazırlanayım kereme mi?"

kafasını iki yana salladı "yunus olmaz da kerem güzel fikirmiş."

"yok ebenin amı!"

zeynep de bana katıldı "onun boyu nazdan çok kısa, o olmaz."

"naz hanım bir hazırlansa da gidip baksak kim olur kim olmaz."

"rahat olun, o iş bende."

zeynep odadan çıkarken meteyle anlamsızca birbirimize bakıyorduk. bir an sinir olup yüzüne yastığı geçirirken o da elimden yastığı almaya çalışıyordu.

boğuşurken zeynep içeri girdi "iki dakika bırakmaya gelmiyorsunuz he!"

birbirimize son bir bakış atıp geriye çekilirken zeynebin getirdiği giysi poşetine baktım "bu ne?"

"kalk da bak."

ayağa kalkıp elinden poşeti aldığımda ağır olan poşeti zorla açıp içerisinden çıkan elbiseye şokla baktım, çok güzeldi.

"bu elbise ne oğlum, değiştirerek mi giyicen?"

"he metehan aynen," dedi zeynep de yatağa otururken "after party elbisem."

"harbiden bu elbise ne alaka?" dedim poşeti yere atıp elbiseyi incelerken.

"senin için."

"ne?"

"ne?"

meteyle ikimiz şaşkınca zeynebe bakarken bilmiş bilmiş güldü "ben bilmiyor muyum senin elbise ayarlamayacağını? senin için ben ayarladım."

ağzım açılırken gözlerimden kalpler çıktığına emin olmuş bir şekilde elbiseye bakıyordum. o kadar güzeldi ki, kendimi içinde hayal edemiyordum.

"önce makyajımızı yapalım hadi."

zeynep ayağa kalkarken elbiseyi yatağa bırakıp boynuna sarıldım "çok teşekkür ederim."

"ne demek aşkım, parlayıp dikkat çekmelisin ki birini bulalım da git artık."

geri çekilip gözlerimi kısarak yüzüne baktım "orospu, amcama dicem seni."

kollarımdan itip makyaj masasına otururken gaza gelip elime fondöteni aldım.

"iyice süslen bak!"

aynadan göz göze geldiğimiz metehana göz devirip dediğini yaptım, her yerimi simledim desem yeridir.

göz makyajımı bitirip geri kalan makyajımı yaparken zeynep çoktan hazırlanmış, beni izliyordu.

benimde işim bittiğimde sandalyeyle geriye döndüm "nasılım?"

zeynebin hayran bakışlarına güldüm "harika oldun."

meteye baktığımda o da kafasını salladı "ben bile beğendim."

kaşlarımı kaldırıp en sevmedikleri cümleyi kurdum "yandaş geni işte."

ikisi de aynı anda göz devirirken keyifle kahkaha atıp zıplayarak yerimden kalktım. seke seke gidip elbiseyi elime alarak koşarak yan odaya geçip hızlıca giyindim.

elbisenin fermuarını zar zor çektikten sonra heyecanla aynadan kendime baktığımda benim bile nutkum tutulmuştu, ilk defa kendimi aşırı güzel bulmuştum.

kırmızı elbise rengiyle 'ben buradayım' derken derin dekoltesi ve bacak yırtmacıyla harika duruyordu.

kendime dalmışken metenin bağırışını duydum "hadi abicim ya!"

topuklularımı da ayağıma geçirip odaya geçerken dikkat çekmek için öksürdüm.

ikisinin de bakışları bana dönerken farklı tepkileriyle gülüp olduğum yerde döndüm.

mete de ben hazırlanırken takımını giymişti. neden zeynebin yanında giyindiğini sorgulamadan beraber odadan çıkarken metenin ayakkabısını giymesini bekledik.

sonunda evden çıkarken söylendim "gidelim de tavlayalım bakalım damat adaylarını."