Yok sayamam bende bir kalp var bir sana aşık bir sana hayran

Saklayamam bir ateş ki bu yakıyor tüm şehri durduramam

Yak kalmasın tek bir kül

Başka ten de hiç açma GONCAGÜL

Yok say biz yaşanmadık

Kavuşmuş mu ki hiç geceyle gün...

Bilge Kotkay

"Sen beni öyle bir ateşe attın, kime desem derdimi alay etti benimle, deli dediler. Benimse en büyük kabahatim bir sevdanın peşine düşmek.

Anne kızın büyümek zorunda kaldı bu derde düşeli.Saçlarım kısaldıkça boyum uzadı. Gözlerimde yaş yüreğimde onun aşkı eksilmez oldu arttıkça arttı. Dizlerimde derman kalmadı ama kalbim ilk günki gibi hala, ana rahminde oluştuğu o zaman gibi atıyor onu görünce. Lakin imkansız. Haram bana, gecelerime düşman, uykularıma zehir. Gözlerim onu arıyor her baktığı yerde,kulaklarım onu işitmek istiyor, bacaklarım ona koşmak,kollarım onu sarmak istiyor.İçimin en derinlerinde bir sızı var. Bitmek, tükenmek bilmeyen. Bütün şiirler bize yazılmış,şarkılar bize söylenmiş. Ben bir çok ortak nokta bulurken o, bize ama,sağır,dilsiz. Anne beni kör kuyularda tek bıraktı. Aç, susuz ve bitkin. Heves için alınmış kurumaya mahkum bir çiçek oldum. Gül idim, çölde soldum. Gönül bahçemde ki bülbülün kanadını kırdı anne. Sonra da uç dedi yapabilirsen. Canım yanıyor, canım geçmiyor"...