3 Eylül 2020;

Genç kız,pencerenin önünde durmuş ve gökyüzüne doğru bakıyordu.Soğuk hava kızın her yüzüne çarptığında kızın saçları uçuşuyordu.Genç kız her soğuk hava yüzüne geldiğinde kendine geliyordu fazla düşünceli görünüyordu.Ve her ne aklına geliyorsa ağlamamak için direniyordu.Hava gerçekten çok soğumustu,kızın içeri girmesi lazımdı yoksa hasta olacaktı ama kız o soğuk havada pencerenin önünde durmakta kararlı gibi görünüyordu.Lakin girmesede hasta olcaktı çünkü üzerinede sadece bir şort ve ince askılı bir pijama üstü kız cok ayakta durmak istemedi onun için bir puf koltuğuna geçip oturdu.Eline şiir defterini aldı ve kendi çapında birşeyler yazdı.Daha fazla dayanamayıp içeri girdi.O gün ilk defa ve son kezonu o pencerenin önünde gördüm.Ve pencerenin önünde onun en sevdiği çiçek vardı.Orkide hep onunla ilgilenirdi kız ya da belki de ​​​​​​​​​​​umut bulacağı çiçektir.Umut Çiçeği...

Günümüz;

Nursen anne tahmin etmiş olacaktı ki yurdun kapılarını açık bırakmış ve diğer çocuklara bakmaya gitmişti.Kız bahçede oturuyordu yine ve yine elinde hiç düşürmediği şiir defteri vardı.Ama bazen o şiir defteri şiir defteri olmaktan çıkar ve bir günlüğe dönüşürdü.

30 Mayıs ..;

"Kimsesiz bir çocuk kimsesiz yaşamaya devam eder.Pencerenin önünde bana umut vadeden yani inandığım o çiçeğin karşısında duruyorum bunu bana babam almıştı.Bana ilk aldığı gün şöyle demişti.'Buna iyi bak kim bilir belki bu çiçek sana umut vadeder"dedi ve o gün babam öldü.Ve bana babamdan tek kalan bu çiçekti onu babam gibi yaşatacaktım ama ölmesine izin vermeyecektim.Şimdi ise yurdun penceresinin önünde duruyor onu atacaklar diye ödüm kopuyor...Seni özlüyorum baba."

"Biricik kızın Gece"

​ "Gece"

Hâlâ yurdun bahçesinde oturmaya devam ederken arkamdan adım sesleri işittim.Arkamı dönüp bakınca bunun Toprak olduğunu gördüm.

Toprak;"Bal,senin burada ne işin var?"

"Öyle oturuyorum yıldızları sayıyorum,gel"

Toprak bağdaş kurup yanıma oturdu ve eliyle yıldızları göstermeye başladı.

"Noldu yine birşey olmuş ki yıldızlara gelmişsin"

Yorgunlukla nefesimi verdim.

"Yani birşey olmadı."

Toprak benim çocukluk arkadaşım dı.Yediğimiz,içtiğimiz,giydiğimiz,gittiğimiz,gördüğümüz,duyduğumuz,güldügümüz,ağladığımız herşey birdi.bu hayatta tek değer verdiğim kişiydi.O benim kardeşimdi.

Toprak üzüntüyle nefesini verdi.

Toprak;"Keşke bir ümit o yıldızları oradan alsamda seni geçmeyen yaralarına sürsem,belki kapanırlardı."

"Bu imkansız,hem sen varsın yanımda"

Bir süre aramızda sessizlik oluştu ve ikimizde gökyüzünden bakışlarını ayırmıyordu.Toprak yıldızlara bakıyordu bir ümit diye ama ben yıldızlara bakıyordum ama gözlerimde asla bir ne umut ne de ümit parçası geçti.Evet ben buydum herkes başka bir yol ararken ben aynı yolda devam ediyordum.Kimse imkansızlıkları değiştiremezdi bak buda imkansız.

Saat 1:28 i gösteriyordu.Toprakla ben yurdun kapısında içeri girdik ve ranzaya uzandık.

"İyi geceler"

"İyi geceler"dedi ve yattık.

Yine gece olmuśtu herkes uyumuştu yine gece olmuştu sokak ışıkları açılmıştı yine gece olmuştu bütün şehir sessizliğe büründü ve yine akşam oldu ben yine acı çektim.

Ben hem geceden korkan bir kız olmuştu hemde kendi sadece geceye adıyan kız...Benim adım bile Gece'ydi.

Herkes uyumuş benimde çok uykum gelmişti.Zar zor uykuya daldım çünkü yarın yurdun düzenlediği bir kamp vardı.

Ayrıyeten çok heyecanlıydım.Güzel bir gün olacaktı.

"Kararsızlıklar,insanı öldüren,çıkmaz yola sokan,delirten bir duygudur.Bense hiçbir zaman böyle bir duyguyu tatmadım."

Şarkı:Kargo Yıldızların altında 10 yıl önce internete sunulan bu şarkı Ana sanatçısı Kargo tarafından yazılmış ve seslendirilmiştir...Kısa zamanda ilgili odağına düşmüştür.

​​​​​​

Yeni kurgumla karşınızdayımm

İyi okumalarr...

​​​​​​🎀Oy verirseniz sevinirim🎀