20 sene önce

İlahi bakış açısı

Genç adam odanın bir köşesinde oturmuş eşini vedalaşmasını bekliyordu. Genç kız ise yeni doğmuş kızından nasıl ayrılacağını düşünüyordu. Kızından ayrılamazdı kızı yalnızca sevilirdi. Kızıllarında kaybolunup yeşillerinde saklanılırdı. Ama genç kız biliyordu illaki ayrılması gerektiğini yoksa hem kendisinin hem eşini öldürüleceğini biliyordu. Son kez öptü kızının yanaklarından ve ayaklandı. Hadi gidelim yoksa birdaha kalkamayacağım dedi. Tam o sırada kapı açıldı ve içeri Murat girdi. "Abi hayırdır bir yere mi gidiyorsunuz" dedi. "Evet "dedi karaman durgun sesiyle Masal ile yurt dışına çıkıyoruz dedi. Murat bir an şaşırdı yengesi yeni doğum yapmıştı nasıl giderlerdi. "Neden abi " diye sordu genç adam abisine. Kerem " Bak Murat bende yengende çocuk bakmaktan sıkıldık. Hayatımızı yaşamak istiyoruz. Çocukları da istersen yetiştirme yurduna ver istersen sen bak. " Murat duydukları karşısında dişlerini sıktı. Ne saçmalıyordu abisi. Bu çocukları bulamayanlar var ne demek terkedeceğiz. Abisi aklını kaçırmış olmalıydı. Dişlerini arasından "Ne demek terk edeceğiz aklını mı kaçırdın sen delirdin mi. " Hayır dedi abisi sanki maytap geçer gibi . " Ne saçmalıyorsun abi sen nasıl çocuklarını bırakacak sın hem ileri de ennem babam nerede deseler ben ne derim çocuklara." Abisi sanki normal bir şey söylüyormuş gibi "Anneniz doğum sırasında babanız ise doğuma yetişeceğim diye trafik kazasında öldü dersin. " Genç adam duydukları karşısında çıldıracak duruma geldi. Bi ihtimal belki birşey söyler diye yengesi Masal'a baktı . Fakat yengesi çantasını omzuna takıp soğuk kanlılıkla "Hadi Kerem gidelim burda kalmak istemiyorum " dedi. Tam kapıya yoneleceklerken bir sürpriz ile karşılaştılar. Üç oğluda onlara bakıp ağlıyordu. İkisinin de içi burkuldu ama gitmeliydiler burda kalamazlardı. Git dedi büyük oğulları Poyraz . Ben kardeşlerime bakarım. Sizi istemiyoruz . Hemen terk edin burayı . Genç adam eşinin elini tuttu ve çocuklarının yüzüne birkez bile bakmadan çıkıp gittiler. Poyraz kardeşlerini de alıp küçük kardeşinin yanına gitti. Amcaları. "Şşşt sakın ağlamayın . Yoksa kardeşiniz üzülür." Poyraz bir üzülmüyoruz ki onlar öldü ama gitmeden bize bir hediye verdiler. Amca adını ne koyacağız. Murat hiç düşünmeden Peri dedi. Yeğenleri bu ismi duyunca çok mutlu oldular. Peri dediler aynı anda. Çok yakıştı amca umarım bir peri kızı kadar mutlu olur dedi Poyraz. Amcası da çok mutluydu çünkü artık kendi oğluyla birlikte beş çocuğu vardı. Nasıl yapardı bilmiyordu ama onlara gözü gibi bakacaktı. Abisi ve yengesini ise öldü bilecekti. "şimdi beni iyi dinleyin dedi yeğenlerine. Babanız ve anneniz öldü soran herkese böyle diyecek siniz anlaştık mı." Üçüde usulca başlarını salladılar. Murat yavaşça kundaktaki bebeğe yaklaştı ve onu kucağına aldı. Okadar güzeldiki bakmaya doyamıyordu o gün bir söz verdi içinden genç adam ne olursa olsun bu çocukları koruyacaktı.