Savaş'tan:

​​​"Ağam?"diye seslendi Cengiz kapının eşliğinden.

Bakışlarımı ona dikerek "Gel" işareti yaptım. Cengiz kapıdan içeri girdi ve arkasından kapıyı kapatı. Belli bir şey olmuştu. Tedirgin duruyordu. Cengiz benden yaş olarak büyüktü ama uzun zamandır hem sağ kolum hemde arkadaşım olduğu için her halinden anlıyordum.

"Ne oldu gene?" diye sordum elimdeki kalemi kenara bırakarak.

"Ağam,.....".

"Cengiz" dedim bu sefer sabrımın azalarak.

"Konaktan aradılar, sana ulaşamışlar." Şimdi alışmıştı, önemli bir şey olmasa kesinlikle aramazlardı.

"Ne olmuş insanı merakta bırakma".

"Senle evlenecek olan kız, kaçmış, bulamıyorlar".

"Eeee bu muydu bende birşey oldu sandım? Televizyona çıksınlar, bulurlar." dedim bu kez alaycı bir şekilde.

Babaannem bana bir gelin adayı bulmuştu. Abim Barış evli olduğu için kardeşim Mert daha bir erken olup sadece arabalar ile ilgilen bir çocuk olduğu için evlenme görevi bana düşmüştü.

Ailem beni evlenip mutlu olacağımı düşünüyordu ama bilmedikleri bir şey vardı benim evlenmeye hiç niyetim yoktu.

"Savaş, Kevser ana seni eve bekliyor"....