Küçükyalı merkez camisi'nin arkasında buluşmamız gerektiğine dair aldığım mesaj'a bakarken sadece düşünüyordum .

Aileme ne diyebilceğimi bunu hazırlandıktan sonra düşünmem gerektiğini anlayıp hazırlanmaya başladım üstüme bir bluz ve altıma kışlık tayt giydim. Bu havada üşütmek istediğim son şey bile değildi.belime kadar olan saçlarımı açıl bırakmak iyi fikirdi biraz rimel ve parlatıcıylada tam olarak hazırdım. Çeketimi alarak annemle babama okula gittiğimi bildirdikten sonra evden çıktım zaten okula'da geç kalmıştım. Okul evime yakındı ama en az bi yirmi dakika yol sürüyordu. O yüzden zaman kaybetmeden koşmaya başladım.

Yaklaşık 10 dakika sonra okula girdiğimde üstüme başıma çekidüzen vererek sınıf'ın kapısını çaldım ama ses gelmediği için ben açmaya karar verdim. İçerde kimse yoktu bir kişi dışında Ziya hoca masanın başında kağıtları düzenlemekle uğraşıyordu. Ama sorun olan şey dersimiz ziya hocayla değildi.

"Hocam sınıf neden boş"

"Hocanız rahatsızlanmış o yüzden bugünkü ders iptal edildi. Arkadaşların çıkalı on beş dakika oldu sana kimse haber vermedi mi? "

Diyince telefonumu eline aldığımda sevda'dan 12 dakika önce gelen mesajda ders iptal yazısını görünce koştuğum için bildirim sesini duymadığı mı anladım.

"Yok ,yazmışlar ama ben telefonun sesini duymamışım"

"Peki o zaman sende çıkabilirsin " Diyip gülümsedikten sonra kağıtlara kafasını çevirmişti.

Sınıftan çıkınca bugün buluşmaya gideceğim yere gitmem için iyi bir fırsatın ayağıma gelmesiyle verilen adrese gitmeye karar verdim. Hemen yoldan bir taksi çevirerek bana mesaj gönderen kişiye şimdi gideceğime dair mesaj atıp beklemeye başladım.

"Nereye gidiyoruz hanımefendi"

"Küçükyalı merkez camisi'ne lütfen"dedim.Cama başımı yaslıyarak dışarıyı izlemeye başladım.Gelen mesajda sadece"Tamam "yazdığını okuyup dışarıyı izlemeye devam ettim.

🪐

Taksici geldiğimizi söylemese hayatta inmezdim çünkü burası ıssız bir o kadarda sessiz bir yerdi. Yürümeye devam edip caminin arkasına doğru devam ettim.

Siyah bir araba'nın içinden çıkan adam koşarak bana geldi.

" Para hazır mı? Diyince elimi çantama atıp önceden çektiğim parayı adama verdim.Elime senedi verdi ve paraya göz ucuyla baktıktan sonra"Güzelll, her zaman böyle ol ki sorun yaşama "diyerek koşarak araba'ya binip uzaklaştı.

Ben burdan nasıl dönecektim peki...

Burası çok ıssızdı taksi yada otobüs varmıydı.

Düşünmeyi bırakıp yürümeye karar verdim karşıma otobüs durağı çıkıncaya kadar yürürdüm.

Aradan yarım saatin sonunda araba geçmeyen bu yolda yürümeye devam ediyordum. Ama kimse geçmiyordu ki... Yada durak falanda yoktu nasıl dönücektim eve offf yaaa böyle şeylerde hep benim başıma gelsin zaten ne kadar manzarası güzel ,bol yeşillik olan bir yerde de olsam çok korkutucuydu. O sırada arkamdan gelen araba'yı durdurmak için elimi sallamaktan başka çarem yoktu. Araba durup camları açtığında kullanan kişinin bir kadın olduğunu görmemle içimi bir rahatlık sarmıştı bile...

"Nereye gidiyorsunuz yolda mı kaldınız"

"Şey.. yy aslında evet ben buraya arkadaşımla geldim ama onun işi çıktığı için gidince ben burada kaldım kimsede geçmiyor rica etsem beni otobüs durağına kadar bırabilirmisiniz"

"Tabiki hadi atla bırakıyım seni"

"Çok teşekkür ederim " Diyip arabaya bindim. Çalan müziği kendimde seviyordum"Zerda"ne kadar kıraç'ın söylediği eski bir şarkı olsada dinlemeyi seviyordum

"Nerede oturuyorsun sen"

"Ümraniye'de"

"Peki o zaman seni oraya kadar bırakalım "

"Teşekkür ederim gerçekten ama gerek yok otobüs durağına bıraksanız yeter size zahmet olmasın"

"Ne zahmeti bırakıyım işte "

"Peki o zaman tekrar teşekkür ederim"

"Tamam teşekkür'ün kabul edildi "

Yol kırk beş dakikaya yakın sürmüştü. Zaten beni getiren kadında parayı kabul etmemiş önemli olmadığını söyleyerek gitmişti. Benim için bu yaptıklarım fazla çılgındı. Başıma nasıl böyle şeyler geldi hala anlamıyorum yaaa...

Belamı çekiyorum ben delircem artık eve girdiğimde salon'a geçtim ama kimse yoktu. Üzerimi değiştirdikten sonra annemleri arardım nasıl olsa ilk odama çıktım. Güzel bir duş alıp üstümü değiştirdim saçlarımı kuruyunca güzelce topuz yaptım. Telefınumu alıp mutfakta birkaç şey atıştırıp koltuğa en sonunda oturduğumda ne kadar yorulduğumu anladım.

"Nasıl unuttum yaaa annemleri arıcaktım salak kafam" Telefonu elime aldım ve annemlerden 7 cevapsız aramayı görünce geri dönüş yaptım. İkinci çalışta telefon açılmıştı.

"Alo su nerdesin kızım sen kaç defa aradım seni"

"Sessizde kalmış duymamışım siz iyi misiniz? Nereye gittiniz"

"Hastanedeyiz biz...baban kötüleşti biraz. Şimdi muayene ediyorlar merak etme iyiyiz biz"

"Tamam hemen geliyorum ben"

"Bizimde işimiz bitti zaten gelmene gerek yok kızım merak etme"

"Ne demek gerek yok anne babam iyi mi şimdi "

"İyi annecim bir şeyi yok en geç yarım saate evdeyiz zaten merak etme sen bizi...boşuna yorulcaksın şimdi"

"O ne demek anne yaaa tamam bekliyorum ben evde dikkatli olun. "

"Tamam kızım görüşürüz "

"Görüşürüz anne"

Ne kadar tamam desemde içim hiç rahat değil ki yaa... Nasıl beklicem şimdi ben.

Offf umarım kötü birşey yoktur hemen gidip çorba yapmam lazım gelince sıcak sıcak içerler hem babama da iyi gelir dimi ama...

Mutfağa gidip internetten bulduğum bir tane kolay hazırlanan çorbayı hazırlamaya koyuldum. Annemle babam çok sevinceklerdi kesin...yemek yapmayı bilmeyen kızları onlara çorba yapmıştı tabiki sevinceklerdi ...

🪐