DEVAMININ GELMESİNİ İSTERSENİZ

**

Hep beraber Barış abi, Semih ve Arda bizim evde toplanmıştık. Ben hepimize yiyecek bir şeyler getirdiğimizde kendi maçımızın tekrarını açıp onu izlemiştik.

BARIŞ : Baya iyi oynamışız lan! Ardaa senin vuruş çok iyiydi yalnız.

ARDA : Eyvallah abi hep beraber çok iyi oynadık.

Ekranda kendime bakarken bile diğer arkadaşlarım kadar bir başarı sağlayamadığımı farkındaydım. Bu yüzden kendimi izlemek bile beni üzüyordu. Asla istediğim gibi kendimi gösterememiştim.

SEMİH : Kenan senin niye yüzünden düşen bir parça?

KENAN :  Yuzumden parça düşmüyor ki.

ARDA : Neye üzülüyorsun diyor?!

KENAN : Kendime... Hiçbir şey yapamamışım ki!

SEMİH : Hepimiz her çıktığımız maçta çok iyi olamayabiliyoruz. Kendine niye bu kadar yükleniyorsun?

ARDA : Sadece o da değil kızın biri buna tokat attı ya ondan dolayı da kötü yorumlar geliyor.

KENAN : Bana vuran o, niye ben kötü oluyorum?

ARDA : Kötü değilsin tabikide! Ama insanlar sanıyor ki sen maçı izlemeye gelen birine kötü davrandın bu yüzden kız sana vurdu.

KENAN : Oyle olmadı ki! Ben ona kendimi savunurken o yüzüme vurdu. Niye vurdu bende anlamadım.

BARIŞ : Bak zaten bu aralar Kenan'ın yaptığı her hareket göze batarken birde bu pek hoş olmamış.

KENAN : Beni uyardılar hiç iyi değilmişim artık genel olarak kendini topla dediler.

SEMİH : Aslında o kızı bulup görüşsen aranızda bir sorun olmadığı normal bir arkadaşın olduğu izlenimini verirsen bu kadar fazla eleştiriler geleceğini sanmıyorum.

BARIŞ : Evet bak bencede mantıklı!! Hatta bir sonraki oynanacak maça falan gelirse takım antrenörü de sende suç olmadığını anlar.

ARDA : Bence boşu boşuna hiç bulaşma o kıza. Durumu düzelteyim derken daha fazla başına iş alma.

KENAN : Ben arayabilirim onu! Numarası var bende, aldım numarasını! Arıyım mı şimdi?

Direkt cebimden telefonu çıkardığımda Barış abi benim tavırlarıma gülmeye başlamıştı.

BARIŞ : Oğlum aramaya dünden razısın galiba.

KENAN : Arayabilirim yani... Ama tam ne diycem ki? Barış abi sen konuşsana benim yerime.

BARIŞ : Ben niye konuşuyorum ya? Kendi sorununu kendin halledebilirsin sen oğlum.

KENAN : Öyle ama ben kendimi heyecanlanınca tam ifade edemiyorum. Hata yapıyom yani. Sonra beni ters anlıyorlar.

ARDA : Sen iki türlüde sempatiksin kardeşim. Boşver ara sen.

KENAN : Peki ama şey yapalım sizde duyun ne dediğini. Yanlış bir şey dersem beni uyarırsınız.

Telefonu elime alıp korkarak numarasını çevirdiğimde telefonu hapörlere almıştım. Birkaç defa çalmasının ardından telefonu açmıştı.

YAZGI : Alo?

KENAN : Yazgi nasılsın?

YAZGI : İyiyim sağol. Şaşırdım bu saatte arayınca. Her şey yolunda mı?

KENAN : Yanii ben seninle konuşmak istedim.

YAZGI : Konuşmak mı istedin? Neyle ilgili?

KENAN : Şeyle...

Telefonu kendimden hafifçe uzaklaştırıp Barış abiye bakmıştım.

KENAN : Neyle ilgili Barış abi?

BARIŞ : Oğlum telefonda nedenini söyleme. Buluşmak istediğini söyle.

KENAN : Haa peki.

Tekrardan telefonu kendime yaklaştırdığımda nefes alıp konuşmaya devam etmiştim.

KENAN : Bizim seninle gorusmemiz lazım. Yarın müsait olur musun?

YAZGI : Evet müsaitimde merak ettim şimdi kötü bir durum yok dimi?

KENAN : Aslında var ama yuz yuze konuşalım.

YAZGI : Peki öyle yapalım. Görüşürüz o zaman yarın.

KENAN : Gorusuruz bilader.

Yüzümdeki tebessümle telefonu kapattığımda bizimkilere dönüp bakmıştım.

KENAN : İyi konuştum mu?

ARDA : Oğlum anlamını bilmediğin kelimeyi niye kullanıyorsun kıza? Birader denir mi?

KENAN : Niye ya ne dedim ki?

BARIŞ : Olsun olsun yeni yeni öğreniyor olacak o kadar. Afferin lan sana! Kim demiş kendini ifade edemiyor diye? Çok iyi konuştun aslanım.

ARDA : Kızı güzel bir yere götür ama.

KENAN : Güzel bir yer biliyom zaten ama yarın buluşunca ne dicem ki ben ona?

BARIŞ : Seni nasıl zor duruma soktuğunu anlatırsın. O da hatasını anlayıp özür diler belki.

KENAN : Yine bana vurmasın?

SEMİH : Durup dururken niye vursun kız? Kızdan mı korkuyorsun?

KENAN : Ne bileyim aklıma geldi bir an. Hemen kiziyor bana anlamıyorum.

Bizimkiler benim dediklerime biraz güldükten sonra azda olsa ciddileşip bana yarın hakkında moral vermeye başladılar.

**

Ertesi gün olduğunda tam buluşmamız gereken saatte orada olmuş ve Yazgi'nin gelmesini beklemiştim. Uzaktan yanıma doğru geldiğini görünce de direkt ellimi saçlarımın arasına geçirip karıştırmıştım.

YAZGI : Geciktim biraz kusura bakma. Çok bekletmedim dimi?

KENAN : Yok problem.

YAZGI : Benimle neyi konuşmak için çağırdın?

KENAN : Önce bir yere geçelim mi orada konuşuruz.

YAZGI : Tamam bu yakınlarda bir kafe olacaktı oraya gideriz.

KENAN : Olmaz! Ben açım kebab yiycez beraber.

YAZGI : Nasıl yani? Kebapçıya mı gidicez?

KENAN : Sen sevmez misin? Bence çok  severim hemde acılısını. Sende yersin!

YAZGI : Yani ben bir kahve içeriz diye düşünmüştüm ama sen madem açsın dediğin gibi olsun.

Birlikte kebapçıya gittiğimizde ben acılı, o da normal kebab söylemişti.

Önümdeki yemeğe o kadar dalmıştım ki kızla konuşacağım konu bile aklımdan çıkmıştı.

YAZGI : Kenan afiyet olsun çok iştahlı yiyorsun ama her ne konuşacaksak konuşsak mı artık?

KENAN : Son donemlerde her şey çok daha kötü gidiyor. İnsanlar diyor sen bana vurduğum için, ben kötü insanmışım. Eee ben saygisizmişim. Milli takimda oynamam lazimmiş.

Bana edilen hakaretleri düşünürken bir süre sessiz kalıp düşünmüştüm. O kadar çok vardı ki hangi birini söylesem seçememiştim.

KENAN : Ben kötü insan değilim Yazgi! Takimda oynamayı da cok hak ediyorum.

YAZGI : Kenan ben özür dilerim. Durumun  buraya geleceğini düşünmemiştim.

KENAN : Ozur dilemen bir şeyi değiştirmiyor ama bana yardım etmen gerekiyor.

YAZGI : Tamam ederimde ne yapmamı bekliyorsun benden?

KENAN : Bizim takımımızın maçlarına falan gelsen belki seni benim yanımda gorurlerse bizim arkadas olduğumuzu düsünürler.

YAZGI : Tamam sana yardımcı olabileceksem gelirim.

KENAN : Galatasarayla maçımız olacak ona gelirsim. Hem beni desteklemişte olursun guzel olur bence.

YAZGI : Şey gelirim gelmesine ama seni destekleyeceğimi pek sanmıyorum.

KENAN : Neden? Ben kötü mü oynuyorum?

YAZGI : Hayır tabiki Kenan gayet iyi oynuyorsun. Sadece ben Galatasaylıyım. O yüzden.

Yazgi bunu söylediğinde surat ifademin düşmesine engel olamamıştım. Yazgi benim maçıma gelecek ve karşı takımı mı destekleyecekti?

KENAN : İyi peki desteklemezsin...

YAZGI : Kenan böyle bir şeye alınmadın dimi şuan?

KENAN : Yoo alınmadım!

YAZGI : Gelicem bak ama söz veriyorum.

Bir süre aramızda sessizlik olduktan sonra beni tanıyıp yanıma fotoğraf çektirmek ve imza almak için birkaç kız geldiğinde hepsiyle teker teker sarılıp fotoğraf çekilmiştim.

BEYZA : Ekranda göründüğünden daha yakışıklısın sen ya!

ESMA : Sırf seni görebilmek için maç izlemeye gelicez artık. Ya çok tatlısın!

KENAN : Teşekkür ederim kızlar. Sizde cok tatlisiniz.

İltifat alınca utanıp tatlı bir tebessüm etmiştim. Daha sonra kızlar yanımızdan gittiğinde de kendi kendime sırıtmaya devam etmiştim.

YAZGI : Çok mutlu oldun galiba.

KENAN : Evet oldum tabi! Bana guzel şeyler söylediler. Niye mutlu olmayayım?

YAZGI : Sadece güzel şey söylemediler sana yürüdüler fark etmedin mi?

KENAN : Yürümek şey miydi? Flörtleşmek gibi? Barış abi söylemişti.

YAZGI : Evet öyle demek. Ama sen çok fazla Türkçe bilmediğinden anlamadın herhalde.

KENAN : Ben Türkçe biliyorum Yazgi!! Ayrıca anladim da ne dediklerini. Ve hoşuma gitti.

YAZGI : Peki madem anladın, hoşuna gitti sorun yok o zaman. Konuşacağımız şeyler bittiyse ben gidiyim mi artık?

KENAN : Daha kebabını bitirmedin ama...

YAZGI : Ben pek sevmiyorum zaten sen yersin benimkini de...

Yazgı çantasını alıp yanımdan kalkıp gittiğinde bende durumu anlamaya çalışıtcasına boş boş etrafa bakmıştım. Niye yine bana kızıp gitmişti ki? Ben hiçbir şey yapmamıştım.

O gittikten sonra telefonumun çalmasıyla Arda'nın aradığını görüp açmıştım.

ARDA : Kardeşimm nasıl geçti buluşmanız? Kız hâlâ yanında mı?

KENAN : Yok o gitti... Biz yine kavga ettik.

ARDA : Onu nasıl becerebildiniz? Daha yeni buluşmadınız mı?

KENAN : Ustume gelme zaten neden gitti anlamadim. Kebabı da yemedi zaten.

ARDA : Tek sorun kebabı yememesi mi sence? Maça gelmeye ikna ettin mi sen onu söyle?

KENAN : Gelicekmiş öyle dedi. Ama beni desteklemeyecekmiş.

ARDA : O niye oğlum?

KENAN : Galatasaray'ı tutuyormuş.

ARDA : Aman boşver oraya gelsin seni düşürdüğü durumu düzeltsinde neyi desteklerse desteklesin. Sonra zaten bir daha görmek zorunda kalmazsın.

KENAN : Evet doğru, artık onu görebilmek için bir bahanem kalmayacak.

Bunu söyledikten sonra kafamı öne doğru eğip derin bir iç çekmiştim. Onunla zaman geçirmek bana iyi geliyordu. Ve onu maçta son kez görücek olmam beni üzüyordu.

2 HAFTA SONRA

Bugüne o kadar iyi hazırlanmıştım ki milli maçtaki herkesin bana başarısız demesinden sonra bugün elimden gelenin en iyisini verecektim.

Arda, Ferdi abi ve diğer arkadaşlarımızla beraber sahaya çıktığımda heyecandan yerimde duramıyordum. Bir an önce maç başlasın istiyordum.

Maçın başlamasına daha on beş dakika varken Arda'nın koluma sertçe vurmasıyla ona doğru bakmıştım.

ARDA : Şu gelen seninki değil mi?

Arda'nın gösterdiği yere baktığımda Yazgi'yi görmüştüm. Üzerine galatasaray forması giymiş ve sahaya yanımıza gelmeye çalışıyordu.

Korumalar tarafından gelmesine izin verilmeyince ben onun yanına doğru gitmiştim.

KENAN : Gelmene cok sevindim. Bana en son kızdığında hiç aramamıştın bende gelmezsin diye düşündüm.

YAZGI : Sana söz vermiştim gelmesem olmazdı.

KENAN : Keşke o formayı giymeseydin ama...

YAZGI : Sana söylemiştim ben Galatasaray'ı destekliyorum diye. Tahmin etmeliydin...

KENAN : Eğer kazanamazsak sen mutlu olacaksın yani...

YAZGI : Seni desteklememi mi isterdin?

KENAN : Öyle yaparsın diye düsunmustum. Ama olsun gelmene de mutlu oldum zaten.

Maçın başlamasına son iki dakika uyarısı yapılınva takımımın yanına gidecektim ams Yazgi'nin benim koluma dokunması ile durmuştum.

YAZGI : Kenan bir dakika!

KENAN : Gitmem gerekiyor Yazgi noldu?

Yazgı bana yaklaşıp yanağıma bir öpücük kondurmuştu.

YAZGI : Başarılar dilerim...

Beni öpmesinin ardından bir süre kendime gelemeyip durumun şokunu yaşadıktan sonra kendimi toparlayıp koşarak takımımın yanına gitmiştim.

Maç başladığında bu sefer daha da hırslı bir şekilde koşuyordum. Başarılı olduğumu hem takım arkadaşlarıma, hemde beni izleyenlere göstermek istiyordum.

Ferdi abi bana pas attığında topla beraber koşarak kaleye doğru gitmiştim ve ayağımın içiyle bir gol atmıştım. Golü atmamla Arda direkt sevinip sırtıma atlamıştı. Bense Galatasaray trübününe dönüp Yazgı'ya bakmıştım. Kocaman gülümseyip beni alkışlamıştı.

Yazgı farklı bir takımı desteklemesine rağmen benim attığım gole mutlu olmuştu.

Maçın ilerleyen dakikalarında her zamankinden çok daha istekli ilerlerken rakip takımdan birinin bana çarpmasıyla çok sert bir şekilde yere düşüp kaşımı yarmıştım.

Ben kaşımın kanamasına rağmen bir şekilde ayağa kalkmaya çalışırken rakip takımdan birinin koşarken gelip benim tam bacak arama ayağıyla basmasıyla acıyla çığlık atıp bağırmıştım.

İnsanlar yanıma hızla gelirken sakatlığımdan dolayı oyundan çıkmak zorunda kalmıştı. Sahadan çıkıp soyunma odasına gittiğimde uzun bir süre yaşadığım acı devam etmişti.

Sonrasında azda olsa kendimi toparlayabildiğimde arkadaşlarıma destek vermek için tekrardan sahaya inmiştim.

O sırada Yazgı'nın benim yanıma geldiğini görnrnle suratındaki endişeli hali görebiliyordum.

YAZGI : İyi misin? Çok korktum seni öyle görünce.

KENAN : Daha iyiyim şimdi ama canım acıyor hâlâ.

Yazgı elini yanağıma koyduğunda hafifçe çizilen yeri okşamıştı.

YAZGI : Yüzünde çizilmiş ya!

KENAN : En korktuğum şey o zaten. Ama sen dokununca acısı hafifledi sanki.

Yazgı'nın eli hâlâ benim yanağımdayken, bende elimi onun elinin üzerine koyup birkaç dakika bile olsa bu şekilde durmak istemiştim.

YAZGI : Şuan çok saçma bir durumdayız sanırım. İnsanlar yanlış anlayacak.

KENAN : Haa pardon ben birden şey ettim.

Elimi ondan çekio bir adım geri gittiğimde insanların bizi fotoğraf çektiğini görmüştüm.

KENAN : Ben daha iyiyim gordüğün gibi. Sen maçı izlemeye devam et istersen.

YAZGI : Saçmalama maç senden önemli mi?

KENAN : Değil mi?

YAZGI : Benim için değil...

Yazgı ile birbirimize gülümseyerek uzunca bakmıştık. Herkes maça tezahürat yaparken o kadar insan kısa bir anlığına da olsa yokmuş ve sadece ikimiz varmışız gibi hissetmiştim.

KENAN : Gel beninle... Sakin bir yerde konuşalım.

Yazgı'nın elinden tutup bizim soyunma odamıza götürdüğümde herkes maçta olduğu için tek boş yer orasıydı ama aşırı derecede dağınıktı.

YAZGI : Neden buraya geldik?

KENAN : Seninle daha rahat konuşabileyim diye.

YAZGI : Peki ne hakkında konuşucaz?

KENAN : Bizim hakkımızda.... Yani bu seni son görüşüm değil dimi? Yine görüsecek miyiz?

YAZGI : Görüşürüz tabi sonuçta artık arkadaşız.

KENAN : Arkadaş? Olsun tamam öyle olalım.

YAZGI : Kenan sen iyi kalpli bir insansın. İlk tanıdığımda ön yargılı yaklaştım sadece. Ama bazen beni deli ediyorsun bu bir gerçek yani.

KENAN : Yani bana deli mi oluyorsun?

YAZGI : Hayır öyle değil sana bazen sinir oluyorum demek istedim.

KENAN : Biliyorum yanımdan gidiyorsun sürekli.

YAZGI : Tamam artık kızsamda gitmiycem merak etme.

KENAN : Gitme zaten... Benim yanımda kal, cunku uzuluyorum sonra.

YAZGI : Nasıl istersen.

BİRKAÇ GÜN SONRA

YAZGI

Kenan'ın maçından sonra birkaç gündür içimde tarifi olmayan bir duygu vardı. Kalbim yerinden çıkacakmış gibi hissediyordum.

Bu akşam Işıkla beraber eğlenmek için canlı müzikli bir mekana gitmiştik. Mekanın önüne geldiğimizde Işık bir an duraksayıp bana bakmıştı.

IŞIK : Eee Kenancığınla konuşmadınız mı hiç bugün?

YAZGI : Işık biz henüz sadece arkadaşız böyle ima yapmasan mı?

IŞIK : Arkadaş mısınız? Çocuğa bakınca için eriyor ben bunu fark etmiyorum mu sanıyorsun?

YAZGI : Yok içim falan erimiyor öyle bakmıyorum.

IŞIK : Öyle bakıyorsun kuzum. Hem o maçta gördüğüm şeyden sonra emin oldum o da sana öyle bakıyor.

Işık bunu söyleyince aklıma Kenan'ın bana bakışı gelmişti ve hafifçe tebessüm etmiştim.

YAZGI : Ya ümit etmek istemiyorum sonuçta biz sadece arkadaşız ve çok yeni tanıştık. Ben kimseye bu kadar erken kapılmak istemiyorum.

IŞIK : Sen çoktan kapılmışsın bile farkında değilsin.

Işık'a cevap vermeyip mekana girdiğimizde kendimize bir yer bulup o masaya geçmiştik. Canlı müzik başladığında sahneye doğru bakmıştım.

O sırada karşımda gördüğüm manzara ilr sanki boğazım düğümlenmişti.

Kenan'ın yanında bir kız vardı. Ellerini onun beline dolamış gülüşüyorlardı.

Gözlerimden yaşların süzülmesiyle onlara bakıp sessizce ağlamaya başlamıştım.

YAZGI : Bu ne şimdi ya? Se-Sevgilisi mi varmış?

IŞIK : Yazgı dur ağlama. Belkide yanlış anlamışızdır. Arkadaşı falandır...

YAZGI : Işık! Bana umut vermeye çalışma ne gördüğüm ortada işte.

IŞIK : Erkekler bir kerede şaşırtın be!!

Ağlamaktan sesim titreyerek konuşmuştum.

YAZGI : Ya madem sevgilisi vardı neden bana öyle yakın davrandı? Niye ona aşık olmama izin verdi?

Daha fazla onları izlemek istemeyip arkamı dönüp mekandan dışarı çıktığımda kendime hakim olamayıp hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. İlk defa canımın bu kadar acıdığını hissediyordum.

Sizce Yazgı gördüklerini yanlış mı anladı?

Kenan'ın ona gerçekten bir şey hissetnediğini mi öğrenmiş oldu?