Başlangıç yada son.

Ölüm yada yaşam

Bunların hepsi birbiri ile mücadele içindeydi. Her şeye rağmen kazanan sadece bir tanesiydi ve kendini kandırabilen herkes güzel olanı seçerdi.

Ama genç adamın kendini kandırmak gibi bir niyeti yoktu.

Ve bu sona engel olabilecek hiç bir kuvvet yoktu.

" Ya tanrın? O da mı engel olamaz sana? "

Genç adam zihnindeki şeytana sadece güldü.

Tanrıya karşı hesap verme inancını çok küçük yaşlarda kaybetmişti.

Gözlerini ayırmada dışarıya bakmaya devam etti. Cama çarpan yağmur damlalarının çıkardığı ses odada duyulan tek sesti.

Son on beş dakikasıydı. Görüp görebileceği en güzel şey olan doğayla vedalaşmak istiyordu.

Birini aramak yada sormak niyetinde değildi.

Yıllar önce ilk ve son kez yaşamak için çırpınması dışında zaten bu dünyada var olmuş gibi de değildi.

Sevgi, mutluluk, umut en önemlisi de istek. Bunların hiç birine sahip değildi.

Hoş bu kavramların içi boş birer balondan ibaret olduğunun da farkındaydı.

Kimse kimseyi bir amacı olmadan sevmezdi, değer vermezdi yada mutlu etmezdi.

Bütün bu sözde duygular sadece işleri bitene kadar sürerdi.

Etraftaki eşyalara değdi gözü.

Evindeki akıl almaz lükse karşın dudakları acıyla iki yana kıvrıldı.

Bu eşyaları bile sırf içindeki boşluğu doldurmak için böyle seçmişti.

Kimsenin alamayacağı özel üretim eşyaların onu özel biri yapacağını sanmıştı.

" Ama bu bile senin terk edilmiş bir piç olduğunu değiştirmedi değil mi? "

İçinde fısıldayan şeytana hak verdi .

Yıllar ondan ümitlerini de çalmıştı. Ve yerine buz gibi gerçeklerle yüzleştirmişti.

" O dahi kafan olmasa yüzüne bakarlar mıydı sanıyorsun?"

Tekrar güldü. Karşılık verdiğimde bile yüzünde bir tebessüm vardı.

" Öleceğim zaten. Şimdi izin ver de son kez nefes alayım. "

Kolayca söylenen bu sözler üzerine şeytan bile geri çekilerek zihninin zerine karıştı.

Üstelik ağzından çıkan sözler öylesine söylenmiş sözler değildi.

Genç adam artık yapması gerekeni biliyordu.

Her şeyi hazırlamıştı. Aylar öncesinden bu güne hazırlanmıştı.

Ölecekti.

Bu dünyada bir şeyler hep eksikti. Boşluk hissi her şeyin arkasında bir gölge gibi onu takip ediyordu.

Ve biliyordu hiç bir zaman da tam olmayacaktı.

Öyleyse gözlerini bir an önce kapatmalı ve onu bekleyen sonsuzluğa karışmalıydı.

Oturudğu koltuğun kenarından yavaşça ayağa kalktı.

Kalbinde belki ilk defa hakiki bir mutluluk vardı. Aradığı huzura kavuşmasına sadece dakikalar kalmıştı.

Mutfağa doğru adımlarken bir anda alacaklı gibi çalınan kapıyla durdu.

Hiç kimseyi beklemiyordu.

Dışarıdan gelen kız sesiyle irkildi.

Kızın sesinin yakıcı bir tınısı vardı. Merakının galip geldiğini ancak kapının önüne geldiğinde fark etti.

Yavaşça kapıyı araladığında gördüğü kızla duraksadı.

Karşılaştığı sıcacık bakışlarla kalbi titredi.

Bu onun için korkunç bir şeydi.

O tanrıdan vazgeçse bile Tanrının ondan vazgeçmediğini öğrenecekti...

Bu aynı acıları farklı zamanlarda yaşamış ve farkına varmadan kaderleri karışmış iki insanın;

Yşamak için mücadele eden bir kadınla yaşamına son vermek isteyen bir adamın hikayesi...

Manyak Yeşil ve Yün yumağının hikayesi.