2. Bölüm

"Oğlum sen onu kendine aşık edebileceğine emin misin abinim diyo lan"

Ahiretliğim bacım dostum her şeyim Eda ile yatağımın üstüne oturmuş durum değerlendirmesi yapıyorduk.

Yani dedikodu değil durum değerlendirmesi yapıyoruz canım!

Ağzıma bir tane cips atarken -pardon tıkarken- "kankam sen ne zaman yapcam dediğim şeyi yapmadığımı gördün" diyip göz kırptım "tabi birazcık zor olabilir ama ol-a-cak nokta"

Yaklaşık bir saat kadar daha kahkahalarla dolu dedikodu gecemizi abimin odamıza girmesi böldü "kızlar biz egemenle parka gideceğiz sizde istiyorsanız hazırlanın demek için geldim" Edayla aramızda hemen bir bakışma geçti ve ben tam ağzımı açmıştım ki canım kankam bakışlarımdan anlamış olacak ki hemen atladı "tabi ki geliyoruz Aytuğ abi bizi bekleyiinn" dedikten sonra abim onaylayıp odadan çıktı.

"Ne giycem kankaa" ağlamaklı bir sesle konuşunca hemen Eda dolabımı karıştırmayı bırakıp elindeki siyah bir eşofman takımını yüzüme fırlattı "bunu giy lan işte parka gidiyoruz parka abiye mi giyecen" takımı yere düşmeden yakalayıp elimin ayağımın titremesini umursamamaya çalışarak üzerime geçirdim ve hemen makyaj masama ilerleyip böğürtlenli lipbalmı mı sürdüm. O sırada Eda da yanıma gelmiş aynada saçlarını düzeltiyordu. Aslında Eda nın benden daha güzel olduğu gerçeği sürekli yüzüme çarpıyordu. Onun masmavi gözleri, altın sarısı saçları ve bembeyaz pamuk gibi bir teni vardı. Ben ise kumral saçlarım kahverengi gözlerimle normal bir kızdım işte.

Daha fazla oyalanmadan binanın önüne indiğimizde koşar adımlarla abimlerin yanına ilerledik. "Ooo şükür gelebildiniz" abimin hemen laf sokmasıyla göz devirdim ve "salak salak konuşma be geldik işte" diye cırladım. Ama bakışlarım abimin yanındaki Egemen abiye dönünce olduğum yere sindim. Çünkü kendisi geldiğimizden beri selam bile vermemişti. Bunun sebebinin geçen günkü aşk itirafım olduğunu anlamak için dahi olmaya gerek yoktu. "Ee egemen abi senin niye hiç sesin çıkmıyor" malum kısmı ayrı bir vurgulamıştım. O an ilk defa bakışları bana döndü "ne konuşayım Ayça" ben bilmem anlamında dudak büzdükten sonra abim ve Eda ya döndüm "hadi yürümeyecek miyiz ne bekliyorsunuz" abim yanağımdan makas alıp "sabırsızlanma hemen kızım biri daha gelecek" sorgular bakışlarım Eda ya döndü ama o da 'bilmiyorum' anlamında omuz silkti.

Tam o anda karşı binadan siyah saçlı ela gözlü bir kız çıkıp hemen abimin boynuna atlayınca kaşlarım çatıldı "hooop yavaş gel bacım sarılmalar falan hayırdır sen" kız beni baştan ayağa küçümser bakışlarla süzüp elini uzattı "tatlım ben Aslı Aytuğ nun sevgilisiyim" bir kaç kez şaşkınlıkla önümdeki ele baktıktan sonra yandan kolumu Eda nın dürtmesiyle kendime gelip elini sıktım "bende Ayça yalnız bana bir daha tatlım demezsen sevinirim" oldukça ters bakışlarla elimi çekip ayıp olur demeden avcumu eşofmanıma sildim. Bu hareketim Aslı yı güldürmüştü ama abimin dişlerini sıktığını belirginleşen çene kaslarından anlıyordum "Ayça! Eğer Aslı ya bir daha saygısızlık edersen seni gebertirim!" Abimin bu kadar sert çıkışına irkilsem de belli etmeyip çenemi yukarı diktim "daha iki günlük bir kız için bana bağırdığına inanamıyorum" diyerek dolan gözlerimi saklamak için hemen arkamı döndüm ve binaya doğru koşar adım ilerledim.

Eve nasıl gelip kendimi yatağıma attığımı bilmiyordum. Ama abime çok kırılmıştım. Tamam biraz sert çıkışmış olabilirdim ama kızda beni bayağı bakışlarıyla küçümsemişti! Ve o abim olacak salak beni değil sevgilisi olacak kızı savunmuştu. Kabul ediyorum abimi birazcık kıskanmış olabilirdim. Ama ne yapayım yani ilk defa sevgilisiyle tanışıyordum.

Düşüncelerimi bölen odamın kapısının tıklatılmasıydı. Muhtemelen eve ağlayarak girdiğim için annem iyi olup olmadığımı anlamak için gelmişti. Tam "rahat bırakın beni" diye çıkışacaktım ki duyduğum ses yatakta doğrulmama sebep olmuştu;

"Ayça benim girebilir miyim"

​​​Bölümü beğendiyseniz yorum atıp oylarsanız çok seviniriiimm🥰

Bir sonraki bölümde görüşürüüüzz!